Η Τήλος, ο αείμνηστος Τάσος Αλιφέρης, το σύμφωνο συμβίωσης και τα ατομικά δικαιώματα




Πριν λίγα χρόνια ο εκλιπών Δήμαρχος Τήλου Τάσος Αλιφέρης το τόλμησε και υπέστη απίστευτο πολιτικό, νομικό, μιντιακό και oικονομικό bullying.

Τι είχε κάνει ο πρωτοπόρος σε πολλούς τομείς Δήμαρχος-Γιατρός και Άνθρωπος  Τάσος Αλιφέρης; Το αυτονόητο… Προχώρησε και με πολιτικό γάμο έδωσε τη δυνατότητα σε δύο ομόφυλα ζευγάρια να συνυπάρξουν, να συμβιώσουν, να έχουν την κοινή πορεία, που οι ίδιοι και από μόνοι τους είχαν αποφασίσει.

Τώρα, που πλέον το σύμφωνο συμβίωσης είναι και νομοθετημένο, πόσοι αποτίουν τον πρέποντα σεβασμό, την οφειλόμενη αναφορά στον Τάσο Αλιφέρη; Θεωρώ υποχρέωση μου, δεδομένης και της συνεργασίας, που είχαμε, αλλά και της τιμής που μου είχε κάνει να με θεωρεί συνομιλητή και συνεργάτη του (σε σειρά ζητημάτων όπως: το «μεταφορικό ισοδύναμο», νησιωτικές πολιτικές σε Ελλάδα-Ε.Ε, ΣΥΝΔΚΕ, Ελληνικό Δίκτυο Μικρών Νησιών, Πάρκο της Τήλου κ.λπ.) να υπενθυμίσω, όσα είχε δηλώσει την περίοδο εκείνη:

«Όταν δύο άνθρωποι σου ζητούν μια διοικητική πράξη εκφράζοντας την επιθυμία να αποκτήσουν πρώτου βαθμού συγγένεια είναι αναφαίρετο ατομικό δικαίωμά τους που δεν ενοχλεί και δεν ξεπερνά τα όρια ελευθερίας των άλλων. Δεν μπορούσα να αρνηθώ», λέει ο κ. Τάσος Αλιφέρης, εξηγώντας γιατί δέχθηκε να τελέσει τους δύο «γάμους», έστω και αν απειλούνταν με δίωξη για παράβαση καθήκοντος.

«Αν υπήρχε κάποια παράβαση καθήκοντος, αυτή θα ήταν να αρνηθώ σε κάποιον την εκπλήρωση του αναφαίρετου ατομικού του δικαιώματος να δημιουργήσει συγγένεια πρώτου βαθμού με αυτόν που έχει επιλέξει. Ένα δικαίωμα κατοχυρωμένο από τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, από τις συνθήκες και τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που λένε ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει στην ενταξιακή της διαδικασία αν δεν ενσωματώσει στο εσωτερικό της δίκαιο αυτές τις αρχές και από την ελληνική νομοθεσία η οποία σαφώς δεν ορίζει φύλο»,

«Διεκδικούμε να ανήκουμε σε εκείνους τους πολίτες του κόσμου που σκοπός και πράξη της ζωής τους είναι η κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διεκδικώ να ανήκω σ΄ αυτούς στους οποίους είναι αδιανόητο να αρνηθούν σε δύο ανθρώπους να ασκήσουν το όποιο δημοκρατικό τους δικαίωμα, εφόσον αυτοί το ζητούν και ιδιαίτερα όταν αφορά το άβατο της ιδιωτικής τους ζωής».

«Δεν μπορεί κάποιοι πολίτες να έχουν μόνο υποχρεώσεις. Να πληρώνουν φόρους, τέλη, και σ’ αυτήν την αναδιανεμητική διαδικασία, να μην παίρνουν τίποτα πίσω. Είναι κατάφωρη αδικία να μην μπορούν, άτομα του ιδίου φύλου που συμβιώνουν, να απολαμβάνουν δικαιώματα όπως ασφάλιση, φορολογικές απαλλαγές»

«σαν πολίτης του κόσμου νιώθω την υποχρέωση να συμβάλω για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά σαν Έλληνας έχω το καθήκον να μην αφήσω πιθανότητες για δυνατότητα διασυρμού της πατρίδας».

Αυτός ήταν ο Τάσος Αλιφέρης . Όταν μάλιστα «είδε» να κρεμούν στα μανταλάκια  άδικα για δήθεν χρέη το Δήμο του (το 2011) δεν δίστασε να απευθυνθεί στον τότε Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, με ανοικτή επιστολή χωρίς να μασάει τα λόγια του. Για ιστορικούς αλλά και παιδευτικούς λόγους παρατίθεται και αυτή η επιστολή:

«Γιατί τόση αλητεία; Αν ήταν μόνο πολιτική θα ήταν μια δυσάρεστη κατάσταση, δυστυχώς όχι η μόνη και γι’ αυτό αντιμετωπίσιμη. Η παρουσίαση όμως του Δήμου της Τήλου ως υπερχρεωμένου και άρα παραδείγματος προς αποφυγή από πρότυπο ανάπτυξης είναι ένα ανθρωπιστικό ατύχημα και ένα πατριωτικό δυστύχημα και αυτού του είδους οι αλητείες δε συγχωρούνται.

Ποιοι είναι οι δείκτες ανάπτυξης ενός τόπου και μάλιστα ενός μικρού απομακρυσμένου, ακριτικού νησιού στην παραμεθόριο περιοχή της χώρας προς ανατολάς;  Δεν είναι: • Οι δημογραφικοί που είχαν στην Τήλο άλμα της τάξης του 100%; • οι δείκτες των επιχειρούντων με αύξηση 1000%; • η αύξηση της παραγωγικής βάσης με βασική δραστηριότητα τον τουρισμό αστρονομικών διαστάσεων της τάξης του 2000%; • το ρεκόρ της ηλιακής σύνθεσης που συνοψίζει κοινωνικούς και οικονομικούς δείκτες με αυτόν του 50% νέους ποσοστό που στην αρχή αυτής της προσπάθειας ήταν μόλις 5%; • η άποψη της Ε.Ε. ότι η Τήλος είναι η μόνη και παράδειγμα προς μίμηση με αξιόλογη προσπάθεια για την βιοποικιλότητα; • δεν είναι δείκτης τα διεθνή βραβεία για τις νέες επιτυχίες στην αειφόρο ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος; Κάναμε μία μεγάλη και ωραία προσπάθεια. Ένα ταξίδι ζωής και ελπίδας που μας γέμισε πληγές αλλά και περηφάνια για μια ύπαρξη ουσίας και ανθρώπινου μεγαλείου που πηγάζει από την εκτέλεση του χρέους προς τον ʼνθρωπο και την πατρίδα. Η συμβολή σ’ αυτή την προσπάθεια της κεντρικής κυβέρνησης ήταν αποσπασματικά απούσα μέχρι και αντίρροπη.  Περάσαμε πολιτικούς διωγμούς γνωστούς στο πανελλήνιο.

Θυμίζω π.χ. την ΟΜΟΦΩΝΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕΔΚΕ στη σαν παράδειγμα αυτής της αντίρροπης δράσης προς το αναπτυξιακό μας πρόγραμμα της κυβέρνησης για να τεκμηριώσω υπερκομματικά αυτή τη διαπίστωση. Περάσαμε όλων των ειδών τους ελέγχους και τα δικαστήρια (ας είναι καλά ο Κωστόπουλος) για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε κλέφτες αλλά απλοί άνθρωποι που έχουν ένα ελάττωμα:  Θεωρούν απαράβατο όρο ανθρώπινης επιβίωσης την εκτέλεση του καθήκοντος για τα ανθρωπιστικά και εθνικά δίκαια υπερασπίζοντας τα με ταυτόχρονη οικονομική επιτυχία που αν είχαμε τέτοιου μεγέθους συνολικά στη χώρα αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δε θα βρισκόταν σ’ αυτή τη δεινή θέση.

Αναγκαστήκαμε να δανειστούμε χρήματα που μας στέρησε η κεντρική κυβέρνηση (τα τακτικά έσοδα είναι στο 50% των ανελαστικών δαπανών) για να πραγματοποιήσουμε το σχέδιό μας. Το σχέδιο αυτό πέτυχε. Η Ελλάδα κέρδισε. Μόνο που άλλος πλήρωσε (ο Δήμος) και άλλος εισπράττει το “κράτος” και έτσι το δεύτερο προκειμένου να μη χάσει ούτε ένα μέρος από αυτές τις εισπράξεις μας αναρτά σ’ όλα τα περίπτερα και τα site ως πρωταθλητές της χρεοκοπίας.

Η μεγάλη πολιτική, ανθρωπιστική και πατριωτική αλητεία, και γι’ αυτό απαράδεκτη, είναι το γεγονός ότι αν αυτή η μικρογραφία του τι πρέπει να κάνει η χώρα σήμερα μ’ αυτό που δανείζεται για να μεγιστοποιήσει τον παραγόμενο πλούτο και να ξεπεράσει την κρίση καταδικασθεί και αντιμετωπισθεί έτσι τότε σημαίνει ότι κάποιοι δεν έχουν καταλάβει πού βρεθήκαμε, πού είμαστε σαν χώρα και εγκληματικά οδυνηρό, δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουμε, πού πρέπει να πάμε. Δεν πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό τουλάχιστον σε επίπεδο πρωθυπουργού και σ’ αυτόν απευθύνομαι:

Κύριε Πρωθυπουργέ, τα τακτικά μας έσοδα τα τελευταία χρόνια μειώθηκαν περίπου 20%. Αν τα μειώσουν ακόμη περισσότερο τότε το ποσοστό των δανείων θα εκτοξευθεί σε παγκόσμιο ρεκόρ. Αντί δηλαδή να πάμε εκεί που οριοθετήσατε ως εθνική ανάγκη και γι’ αυτό να διατηρηθεί “το νησί και Δήμος” με την Τ.Α. κυβερνείο, κατρακυλάμε στα επίπεδα διαχείρισης (ούτε καν κοινότητας αλλά) σωματείου περιθωριακής ομάδας. Αγαπητέ Γιώργο, Ο Αλιφέρης να πληρώσει γιατί ήταν επιλογή του να τα βάλει με τους βολεμένους, με τα πολιτικοδικαστικά καρτέλ, με το πελατειακό κράτος, με τα συμφέροντα που λυμαίνονται τη μιζέρια μιας περιοχής που μπορεί με άλλες πολιτικές να ζήσει δύο Ελλάδες.  Δε μπορεί να πληρώσει όμως η Τήλος που σήμερα διασύρεται και πάνω απ’ όλα δεν μπορεί να αφήσουμε να κατασυκοφαντηθεί μία προσπάθεια που όπως εσύ είπες πρέπει να είναι πιλότος και πρότυπο ανάπτυξης γιατί αυτό είναι ανασταλτικός παράγοντας στην τεράστια προσπάθεια που κάνεις αψηφώντας κομματικό, πολιτικό και προσωπικό κόστος έχοντας ανάψει και καις όλα αυτά σαν πασχαλινή λαμπάδα για να μη χάσει το έθνος το δικαίωμα στην ελπίδα.

Υ.Γ.1 Η εθνική οικονομία κάθε χρόνο εισπράττει πολλαπλάσια από αυτό που εμφανίζεται ως χρέος του Δήμου Τήλου από τον παραγόμενο πλούτο με την ανάπτυξη που πέτυχε και εξοικονομεί πολλαπλάσια από δράσεις αναπτυξιακές (π.χ η εξοικονόμηση υδάτινων πόρων) απήλλαξε την πολιτεία από ένα κόστος τουλάχιστον στα 17 χρόνια της Δημοτικής αρχής 15 εκατομμύρια ευρώ. Συγχαρητήρια.

Υ.Γ.2 Δυστυχώς δε βρέθηκε κανείς να υποστηρίζει όλα αυτά, αναρτήθηκαν παντού με κάποια σχόλια, μα αυτό που μένει είναι αυτό που καταγγέλλουμε. Το πιο οδυνηρό!!! το ίδιο έκαναν και κάποιοι πατριώτες της Τήλου. Συλλυπητήρια

Υ.Γ.3 Τις αλητείες δεν τις κάνουν μόνο αλήτες αλλά και οι μικροί και ανίκανοι για τους οποίους δεν υπάρχει έλεος αφού έκαναν τις αρχές αρχί@. Σιχτίρια. Τάσος Αλιφέρης”.

Νάξερες Τάσο πόσο μας λείπεις…

Τουλάχιστον ας κρατήσουμε τις πράξεις σου, τα λόγια σου, το έργο σου, το όραμα σου ως παρακαταθήκη.

Δημήτρης Σκουτέρης
Πολιτικός Επιστήμων, Πολιτικός Αναλυτής – [email protected] 

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: