Ζήτω το κράτος «που δεν αγαπήθηκε»: Ο κύκλος έκλεισε, ευκαιρία για σωστές βάσεις
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Καταπέλτης η Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Κύπρου στον ΟΗΕ: Η Τουρκία προσεγγίζει à la carte τα ψηφίσματά σας, γράφει στο Συμβούλιο Ασφαλείας η κ. Μαρία Μιχαήλ
Η σχέση μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και των ΗΠΑ πιο ισχυρή από ποτέ: Την επέτειο των 50 χρόνων από την ίδρυσή του, γιόρτασε το Ελληνοαμερικάνικο Ινστιτούτο (ΑΗΙ)
Του Κώστα Βενιζέλου
Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ Δημοκρατία έχει περάσει από διάφορες φάσεις, κινδύνευσε, υπονομεύθηκε, απειλήθηκε και απειλείται. Είναι ένα κράτος το οποίο εξαρχής βίωσε δυσκολίες που δημιουργούνταν από εξωτερικούς αλλά και εσωτερικούς παράγοντες. Όταν οι πολίτες της χώρας δεν αισθάνονται το κράτος δικό τους, το θεωρούν προσωρινό, μεταβατικό, σίγουρα αυτό διευκολύνει και τις δράσεις όσων παρεμβαίνουν έξωθεν και την υπονομεύουν.
Αυτή η εικόνα ίσχυσε με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι μετέπειτα εξελίξεις και γεγονότα έχουν επιβεβαιώσει στο έπακρο τις εκτιμήσεις. Το κράτος χρησιμοποιήθηκε από το νέο κατεστημένο, το οποίο σε μεγάλο βαθμό «τα βρήκε» με το παλαιότερο, και διαμορφώθηκε μια ελίτ, η οποία είχε την πρωτοκαθεδρία. Μοιράστηκαν καρέκλες, θέσεις εργασίας, ακόμη και περιουσίες (έφτιαξαν και περιουσίες διά της γνωστής οδού της μίζας). Το νέο κράτος ναι μεν δεν είχε πιστούς και φανατικούς υποστηρικτές, αλλά σίγουρα αξιοποιήθηκε ως μηχανισμός για να έχουν κάποιοι «καλύτερες μέρες». Άνθρωποι-κλειδί ανακυκλώνονται σε διάφορες θέσεις. Όλοι «έχουν δικαιώματα» και τα διεκδικούν πάνω και πέρα από ηθικές αρχές και δεοντολογίες. Το σύστημα τροφοδότησε και τροφοδοτεί γενναιόδωρα ένα σύστημα μετρίων που δεν θα επιβίωναν με όρους «ελεύθερης αγοράς», θα χάνονταν αμέσως. Είναι αυτό το σύστημα των μετρίων που κυριαρχεί στο πολιτικό σύστημα, που ασκεί εξουσία και καθορίζει το μέλλον. Κάποτε που συγκυρίες ευνόησαν την Κύπρο, που η χώρα «κινείτο με αυτόματο πιλότο», κάποιοι έσπευσαν να πιστωθούν το κέρδος και την υπεραξία. Γνωστές οι πρακτικές.
Τα αντανακλαστικά της κυπριακής κοινωνίας, μιας κοινωνίας της απάθειας και με αυξημένο το αίσθημα της ανοχής, έσωσαν όταν χρειάστηκε την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ δύο γεγονότα άλλαξαν τη γενική στάση. Το 1974, όταν οι υπονομεύσεις και οι επιθέσεις πήραν σάρκα και οστά και η Τουρκία εισέβαλε στο νησί, όλοι αναγνώρισαν πως η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν η βασική ασπίδα άμυνας. Ούτε στρατός, τανκς, αεροπλάνα, που ούτως ή άλλως δεν έχουμε, μπορούσαν να διατηρήσουν εν ζωή τη χώρα. Κρατήθηκε λόγω Κυπριακής Δημοκρατίας. Προηγήθηκε το πραξικόπημα, το οποίο ήταν το πρώτο στάδιο μιας κορύφωσης υπονόμευσης του κράτους, που είχε ως στόχο τη διάλυσή του με την εισβολή των Τούρκων. Το δεύτερο γεγονός ήταν το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 για το σχέδιο Ανάν. Τα αντανακλαστικά των πολιτών, η άμυνά τους σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν διάλυση της Κ.Δ., έδωσαν συντριπτική απάντηση σε ένα σχέδιο που θα ισοπέδωνε το κράτος.
Είναι προφανές πως το κράτος, αυτό που στήθηκε το 1960 κι αυτό που ξανακτίσθηκε μετά το 1974, έχει κλείσει τον κύκλο του και τούτο επιβεβαιώθηκε με τις εξελίξεις του Μαρτίου του 2013. Έκλεισε κάνοντας θόρυβο και αφήνοντας πίσω του ερείπια. Συντηρώντας τις παθογένειες και αφήνοντας τους μιζαδόρους ελεύθερους να δρουν, η χρεοκοπία θα είναι για πάντα παρούσα. Γιατί αυτό γίνεται, έστω και εάν μειώθηκαν τα φαινόμενα. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το κράτος μας, είναι το όχημα που προκαλεί αναστολές στους εχθρούς μας «για μια τελική επίθεση».