Η Στέγη «εκτός των τειχών» με το «Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της «εκτός των τειχών», η Στέγη προτείνει μια πρωτότυπη παράσταση, βασισμένη στο παραμύθι «Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον» του Ρίτσαρντ Μπαχ, με αφετηρία το Άσυλο Ανιάτων στην Κυψέλη.
Ο Γλάρος Ιωνάθαν, σε σκηνοθεσία Πάρι Μέξη, περιγράφει την προσπάθεια του ατόμου να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία γι’ αυτό που πραγματικά είναι. Απευθύνεται σε ειδικές ομάδες κοινού με περιορισμένη δυνατότητα μετακίνησης, όπως ασθενείς, ηλικιωμένους, έγκλειστους ή κατοίκους ακριτικών περιοχών και θα ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα.
«Η Στέγη έχει κινηθεί εκτός κτιρίου από την πρώτη στιγμή, ακόμη και πριν από την πρώτη στιγμή. Η Στέγη και η πόλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Ο σύγχρονος πολιτισμός είναι κατεξοχήν αστικός, άρα η δική μας δουλειά είναι κυρίως το να κυκλοφορούμε στην πόλη. Από εκεί και πέρα ισχύει και μια άλλη αρχή από την πρώτη στιγμή. Επειδή συζητάμε για πολιτισμό και τέχνη για όλους, συζητάμε για έναν ανοιχτό πολιτιστικό οργανισμό και αυτό δεν σημαίνει μόνο «καλώς να έρθετε», αλλά πηγαίνουμε και εμείς» είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η διευθύντρια Επικοινωνίας, Αφροδίτη Παναγιωτάκου και πρόσθεσε: «Επίσης δεν πιστεύουμε στις ειδικές κοινωνικές ομάδες, διότι όλοι ανήκουμε σε κάποια. Διαχειριζόμαστε κάθε ομάδα που ονομάζεται ειδική ως μη ειδική, γιατί πραγματικά αν προσθέσουμε όλες τις ειδικές κοινωνικές ομάδες προκύπτει η κοινωνία».
Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον είναι διαφορετικός. Αντίθετα από τους γλάρους του σμήνους του, αρέσκεται στο να πετάει όχι μόνο για να ψαρέψει τη λεία του, αλλά γιατί απλώς του αρέσει να πετάει. Οι άλλοι γλάροι δεν καλοβλέπουν αυτήν την αγάπη του και τον εξορίζουν ως αφύσικο, επικίνδυνο και ασεβή προς τις παραδόσεις τους. Ο Ιωνάθαν μένει μόνος και αναμετριέται με τα στοιχεία της φύσης. Χωρίς να το βάζει κάτω, εξασκείται στο πέταγμα, γίνεται καλύτερος και μια μέρα πετάει τόσο μακριά που συναντάει ένα σμήνος από άλλους γλάρους. Οι νέοι γλάροι τον υποδέχονται στην ομάδα τους και του αποκαλύπτουν πως κι εκείνοι εξορίστηκαν, ο καθένας από το δικό του σμήνος. Ο Ιωνάθαν ξεκινά να πετά μαζί τους, χαρούμενος που αγάπησε και διεκδίκησε μια ζωή καλύτερη από την απλή επιβίωση.
Πηγαίνουμε στο Άσυλο Ανιάτων να πούμε μια ιστορία που θα κάνει τους ανθρώπους που θα ακούσουν και θα συμμετέχουν να νοιώσουν καλύτερα, να νιώσουν και εκείνοι δηλαδή ότι μπορούν να πετάνε, και όχι αναγκαστικά για να βρουν την τροφή τους αλλά ακριβώς για τη χαρά του πετάγματος» σημείωσε η κ. Παναγιωτάκου.