Η χώρα έχει ανάγκη από κυβέρνηση τετραετίας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Πέτρου Τρουπιώτη
Είναι σαφές ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής είναι μια νίκη του Αλέξη Τσίπρα. Σχεδόν μάλιστα, μια προσωπική του νίκη, αν σκεφτεί κανείς ότι έδωσε μια εκλογική μάχη ουσιαστικά χωρίς κομματικό μηχανισμό, αφού η μεγάλη πλειοψηφία του είχε μετακινηθεί στη Λαϊκή Ενότητα.
Γι’ αυτό και η νίκη αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι προσωπική νίκη του πρωθυπουργού, που έδειξε να πείθει τον μέσο Έλληνα πολίτη για το ότι είναι ο καλύτερος για να διαχειριστεί την κρίση, έστω και αν έχει κάνει στροφή 180 μοιρών από τα όσα είχε υποσχεθεί τον Ιανουάριο. Προφανώς δε, και αυτήν τη γραμμή επιβράβευσαν.
Και αυτό δίνει την ευκαιρία και τη δυνατότητα στον κ. Τσίπρα να επιβάλλει τους όρους του, όχι μόνον στο συνολικό πολιτικό πεδίο στη χώρα (τουλάχιστον αυτό το διάστημα), αλλά και στο εσωτερικό του κόμματος του. Τα κόμματα και ιδιαίτερα τα δύο μεγαλύτερα, δυστυχώς δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να συγκροτήσουν μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που νομίζω ότι θα μπορούσε να προχωρήσει πιο εύκολα και πιο γρήγορα τις αναγκαίες αλλαγές στη χώρα και να τις «περάσει» στην κοινωνία.
Από εκεί και πέρα, άσχετα από τις όποιες αντιρρήσεις, διαφωνίες ή κάθε είδους προβληματισμούς που μπορεί να υπάρχουν για το νέο κυβερνητικό σχήμα και τη σταθερότητα του, θα πρέπει να γίνει σαφές σε όλους ότι η χώρα δεν αντέχει νέες εκλογές. Είναι λοιπόν σαφές ότι το κυβερνητικό σχήμα θα πρέπει να μείνει αν όχι για μια ολόκληρη τετραετία όπως εξάλλου και το Σύνταγμα προβλέπει, τουλάχιστον για τρία χρόνια, μέχρι δηλαδή να ολοκληρωθεί το νέο μνημόνιο και έτσι να μπορέσουμε να βγούμε από το τούνελ.
Δυστυχώς, οι συζητήσεις που ακούω, ακόμα και από πολιτικούς, περί αδυναμίας της κυβέρνησης αλλά και συνολικά του πολιτικού συστήματος να περάσει τα σκληρά μετρά στην κοινωνία βρίσκονται σε «επικίνδυνη κατεύθυνση». Και βρίσκονται σε «επικίνδυνη κατεύθυνση» γιατί καλλιεργούν ιδέες και «ελπίδες» που μπορεί να εγκατασταθούν και στην κοινωνία αλλά και στη διοίκηση. Και κάτι τέτοιο θα οδηγούσε όχι μόνον σε κοινωνικές αντιδράσεις στις υποχρεωτικές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αλλά και σε γραφειοκρατικές καθυστερήσεις στη δημόσια διοίκηση.
Η χώρα, αυτή τη στιγμή, αν θέλει να ξεπεράσει την πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, όχι μόνον δεν πρέπει να καθυστερήσει αλλά κυριολεκτικά θα πρέπει να «πετά» σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, ώστε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να μπορεί και να έχει σημαντικά αποτελέσματα και να αλλάξει ορισμένους από τους όρους του μνημονίου, που είναι ιδιαιτέρα βαρείς για τους πολίτες.
Η οποιαδήποτε συζήτηση λοιπόν για «νέες εκλογές σύντομα» θα πρέπει όχι μόνον να αποκλειστεί αλλά, κυριολεκτικά, «να απαγορευθεί». Ίσως η καλλιέργεια μιας τέτοιας εικόνας, ενός τέτοιου κλίματος να «βολεύει» κάποιους κομματικά (ή να πιστεύουν ότι τους βολεύει) ή ακόμα και κάποιους άλλους προσωπικά. Όμως κάτι τέτοιο μπορεί να αποδειχτεί καταστροφικό για τη χώρα.
Πρέπει λοιπόν όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι μεν βουλευτές της συμπολίτευσης να καταλάβουν ότι δεν είναι ώρα για τις όποιες μικρές ή μεγάλες ιδεολογικές τους διαφωνίες που θα μπορούσαν να καθυστερήσουν τις αλλαγές, τα δε στελέχη των κόμματων της αντιπολίτευσης να αντιληφθούν ότι οι όποιες διαφωνίες τους δεν μπορεί να οδηγούν σε σενάρια νέων εκλογών.
Η χώρα όχι μόνον δεν έχει την πολυτέλεια αλλά ούτε και τον χρόνο για νέες εκλογικές περιπέτειες. Η κυβέρνηση πρέπει να είναι σταθερή και να προχωρήσει τα συμφωνηθέντα όσο πιο γρήγορα μπορεί. Και από αυτό να κριθεί μετά από μια τετραετή θητεία (ή έστω τριετή). Όλες οι άλλες σκέψεις, απ’ όπου και αν ξεκινούν, κινδυνεύουν να μας οδηγήσουν σε εθνική τραγωδία.
Ο Πέτρος Τρουπιώτης είναι δημοσιογράφος