«Ερμηνείες» και ερμηνείες του εκλογικού αποτελέσματος ή αλλιώς το φαίνεσθαι και το είναι…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Δημήτρη Σκουτέρη
Απολαμβάνω και εν πολλοίς διασκεδάζω με την «ερμηνεία» του εκλογικού αποτελέσματος, που επιχειρείται από διάφορους κύκλους…
Από το «δεν αρέσουμε πλέον ως Νέα Δημοκρατία» μέχρι «η πλειοψηφία των 155 εδρών δεν επαρκεί για τα δυσβάστακτα μέτρα του 3ου μνημονίου».
Από τις «αντιδράσεις της Ευρώπης-Σούλτς/Ντάϊσεμπλουμ/Ολαντ», μέχρι τις «αντιδράσεις» νικητών και ηττημένων, οι περισσότεροι των οποίων περί άλλων τυρβάζουν.
Η ουσία, το είναι, παρουσιάζει την εμφάνιση ενός νέου, χαλκέντερου Ηγέτη, του Αλέξη Τσίπρα, που για 3η φορά σε οκτώ μήνες κερδίζει εκλογική διαδικασία, κατοχυρώνοντας μια ιδιαίτερη σχέση με το εκλογικό σώμα.
Η ουσία, το είναι, δείχνει αναμφίβολο νικητή και την αποχή, για την οποία υπάρχουν πολλές και εν πολλοίς αντικρουόμενες ερμηνείες, που χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης.
Η ουσία, το είναι, εμφανίζει στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα την πολιτική εκδίκηση/απάντηση των νεόπτωχων-των άνεργων-των νέων-των γυναικών στις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις της ΝΔ,του ΠΑΣΟΚ,του Ποταμιού, στους οποίους και χρεώνουν τη σημερινή τους κατάσταση.
Ήταν μια ψήφος με θολά ακόμα, αλλά υπαρκτά κοινωνικά-οικονομικά-πολιτικά-ιδεολογικά και στην ουσία ταξικά χαρακτηριστικά.
Ο κυβερνοχώρος,με την διάχυση των αληθών ή «κατευθυνόμενων πληροφοριών» συμβάλλει στην εν δυνάμει διαμόρφωση συνειδήσεων, που απελευθερωμένες από φοβίες και στερεότυπα παλαιότερων ετών, ως πολιτικά υποκείμενα, λειτουργούν με βάση περισσότερο το συλλογικό συμφέρον παρά το ατομικό.
Μάθαμε,λοιπόν, ότι στην Ελλάδα το 1% του πληθυσμού έφτασε να κατέχει τουλάχιστον το 56,1% του πλούτου (πηγή: η Ελβετική τράπεζα Credit Suisse –http://tvxs.gr/news/ellada/1-ton-ellinon-katexei-56-toy-ploytoy-tis-xoras). Αυτό το 1% του πληθυσμού λειτουργούσε και λειτουργεί παρασιτικά-μεσιτικά σε βάρος βεβαίως των συμφερόντων όχι μόνον της πλειοψηφίας, αλλά και της χώρας, με δεδομένο ότι δεν διαθέτει ίχνος εθνικής συνείδησης. Με στόχο τη διαιώνιση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του και μόνον, έχει επιβάλλει στην Ελλάδα ένα συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο, αλλά και ένα πολιτικό-πελατειακό μοντέλο,αξιοποιώντας κατάλληλα και το τραπεζικό σύστημα και τα πλείστα των μίντια.
Διαμορφώθηκε ένα ιδιότυπο καθεστώς, που όλα δείχνουν ότι απέκτησε πλέον δυναμική προσδιορισμού ημερομηνία λήξης του. Δεν είναι μόνον ότι υποχρέωσε τη χώρα να οδηγηθεί στα μνημόνια. Είναι το ίδιο καθεστώς που δημιούργησε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου του 1999, που έβαλε τη χώρα στη ζώνη του ευρώ με σχέση ¼ (απώλεια δηλαδή της αγοραστικής δύναμης του μέσου Έλληνα), που μιζάρησε και έλαβε μίζες για εξοπλιστικά, που πρωταγωνίστησε στο σχεδιασμό των έργων της Ολυμπιάδας του 2004 (ακόμα ο Ελληνικός λαός πληρώνει τα έργα και τα έξοδα). Είναι το ίδιο καθεστώς, που ποδηγέτησε το πλείστο των παραδοσιακών κομμάτων επιβάλλοντας ηγεσίες και πολιτικές, που οδήγησαν και στα μνημόνια. Είναι το καθεστώς, που σε περίοδο κρίσης επέβαλλε ένα οικονομικό –φορολογικό σύστημα που«στους πολίτες με εισόδημα κάτω του μέσου εισοδήματος οι επιβαρύνσεις αυξήθηκαν κατά ένα επιβλητικό ποσοστό 337% ενώ για τους άνω του μέσου εισοδήματος μόνο κατά 9%. Ενώ το 2012 σχεδόν ένας στους τρεις Έλληνες είχε εισόδημα μικρότερο των € 7.000 ενώ τα φτωχότερα νοικοκυριά έχουν χάσει σχεδόν το 86 τοις εκατό του εισοδήματος τους»(Πηγή : Spiegel ίδρυμα Hans Böckler).
Αυτήν την άνιση ανταλλαγή, που βίωσε και βιώνει τα τελευταία 20 χρόνια ο Ελληνικός λαός, ποδηγέτησαν, μέχρις ενός ορίου, εξαιρετικά (προς όφελος τους) οι δυνάμεις του καθεστώτος με την βοήθεια συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων και πρόθυμων πολιτικών. Όπως, όμως, έδειξαν οι τρείς τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις (συμπεριλαμβανομένου και του δημοψηφίσματος), οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να παίξουν επιτυχώς για το σύστημα, τον ρόλο τους. Για το λόγο αυτό επεχείρησαν την εφαρμογή του εναλλακτικού σχεδίου της «οικουμενικής κυβέρνησης» ή της «κυβέρνησης του μεγάλου συνασπισμού». Μήπως και περισώσουν ότι μπορούν. Μήπως και αναβάλουν την απαραίτητη διαδικασία ελέγχου-διαφάνειας-ανάπτυξης της χώρας με διαφορετικό μοντέλο, με διαφορετικούς τελικά ωφελούμενους.Το εκλογικό αποτέλεσμα τους διέψευσε.
Τώρα θα αντιμετωπίσουν τα παραδοσιακά κόμματα μέσα στο σπίτι τους τα αποτελέσματα της κρίσης. Ήδη αντιμετωπίζουν όχι μόνον κρίση ταυτότητας-ιδεολογίας-πολιτικής,αλλά και κρίση ύπαρξης. Παράδειγμα οι υπόγειες διεργασίες που άρχισαν στη ΝΔ, οι φανερές στο Ποτάμι, αυτές που έχουν αρχίσει στη Δημοκρατική συμπαράταξη (ένα συνοθύλευμα καθεστωτικών Πασοκικών προσώπων και προσώπων που στην ουσία αποχώρησαν από τη Δημαρ).
Όπως και να έχουν τα πράγματα άπαντες θα κριθούν από τα λάθη και τις παραλήψεις τους. Κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, από το αν έχει τη δυνατότητα να εκφράσει πολιτικά τη πλειοψηφία των νεόπτωχων-των άνεργων-των νέων-των γυναικών, δηλαδή την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του.
Αν μπορεί γρήγορα να δημιουργήσει πολιτικές ανάσχεσης των συνεπειών της εφαρμογής των μέτρων της πρόσφατης συμφωνίας, ιδιαίτερα για τους μη έχοντες, εφαρμόζοντας πολιτικές ισοδυνάμων. Αν μπορεί να φέρει στο οικονομικό-κοινωνικό-παραγωγικό-πολιτικό προσκήνιο τις δυνάμεις, που ήσαν οι αιμοδότες της τελευταίας εικοσαετίας, καθαρίζοντας την κόπρο του παλιού διεφθαρμένου καθεστώτος.
Αν μπορεί να αναβαθμίσει και ισχυροποιήσει τη θέση της χώρας στη Διεθνή σκηνή αξιοποιώντας κάποια από τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, όπως τη Γεωστρατηγική θέση μας με :
- Την άμεση Ανακήρυξη ΑΟΖ (που θα πενταπλασιάσει την έκτασή μας) , Την στρατηγική συμμαχία με Κύπρο,Ισραήλ, Αίγυπτο με αιχμή την αξιοποίηση των ενεργεικών κοιτασμάτων
- Τα 6000 νησιά μας και τα 16000 χιλιόμετρα ακτογραμμής μας
- Τη προώθηση της ιδέας για οικονομική-πολιτική συνεργασία των Κρατών της Μεσογείου και των Βαλκανίων, ως ιδιαίτερου οικονομικού χώρου
- Αν ,λοιπόν, επιλεγεί το είναι έναντι του φαίνεσθαι, η πραγματικότητα έναντι της εικόνας και της εικονικής πραγματικότητας, ε… τότε ναι υπάρχει ελπίδα. Τότε θα αναγκαστούν άπαντες να προσαρμοστούν και να εισφέρουν κατά τη δύναμή τους.
[email protected], Πολιτικός Επιστήμων, Πολιτικός Αναλυτής,