Από τον Αλέξη στον Μεϊμαράκη: Η Ελλάδα αγκυροβολημένη στο “παλιό”




Του Νίκου Σταματάκη

Παρά τις διαβεβαιώσεις και τα προεκλογικά συνθήματα και των δύο κορυφαίων κομμάτων και ηγετών, ότι δήθεν «Η Ελλάδα βαδίζει μπροστά», η μέχρι τώρα προεκλογική εμφάνιση τόσο του Αλέξη Τσίπρα όσο και του Βαγγέλη Μεϊμαράκη δεν πείθει καθόλου ότι έχουν σοβαρή διάθεση να αναλάβουν τις κατάλληλες δράσεις ώστε η χώρα να ξεφύγει από τα κακώς κείμενα και να προχωρήσει με όραμα στο μέλλον. Το αντίθετο μάλιστα: είναι ολοφάνερο ότι και τα δύο κορυφαία πολιτικά κόμματα πάσχουν από μια ακραία μορφή αρτηριοσκλήρωσης που τα καθιστά ανίκανα όχι απλά να συμβάλλουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αλλά ούτε κάν νοηματικά να τις συλλάβουν…

Το απογοητευτικότερο μάλιστα είναι ότι κανένα από τα μικρότερα κόμματα δεν δείχνει να είναι κοντά στην σύλληψη ενός «νέου οράματος» για τη χώρα… Το να βάζεις κόμματα όπως το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ δίπλα στη λέξη «νέο» μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει… Για τη Χρυσή Αυγή υπάρχουν οι γνωστές ενστάσεις ακρότητας και υπέρβασης των δημοκρατικών κανόνων, για το «Ποτάμι» η υποταγή σε κελεύσματα εκ των έξω υπονομεύει τις εξορθολογιστικές φωνές εντός του και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες απλά δεν πείθουν, παρότι από ιδεολογική άποψη βρίσκονται κοντά στο σωστό «όραμα». Υπάρχουν ορισμένες «εξωκοινοβουλευτικές» (προς το παρόν) ελπίδες, κυρίως από την Ενωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη, αλλά μόνο η δοκιμή στην πράξη θα πείσει ότι εννοούν αυτά που διακηρύσσουν και ότι είναι σε θέση να τα εφαρμόσουν…

Οι δύο μονομάχοι βυθίζονται στη λάσπη του «παλιού»

Αλλά ας εστιάσουμε την προσοχή μας στους δύο μονομάχους, Τσίπρα και Μεϊμαράκη, που την εβδομάδα που πέρασε ξεχύθηκαν με ορμή σε συνεντεύξεις και σε πλατείες προσπαθώντας να πείσουν ότι έχουν όραμα να πάνε τον τόπο «Μπροστά», ανταγωνιζόμενοι μάλιστα για την προεκλογική χρήση αυτής της μαγικής λέξης, «μπροστά»… Αλλά τι είδε ο ανεξάρτητος παρατηρητής;

Είδε πρώτα τον κ.Μεϊμαράκη να κατεβαίνει στην Κρήτη περιστοιχισμένος από πλήθος «αναπαλαιωμένων» (για να μην χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «βρυκολακιασμένων») στελεχών για να ξεκινήσει την εκστρατεία του προς τα «μπροστά»… Και μετά τις καθιερωμένες ρακές, τις μαντινάδες και τις μάγκικες ευφυολογίες ο κ.Μεϊμάράκης, εν μέσω της «μουχλιασμένης» σαν μπαγιάτικο τυρί συνοδείας του, επισκέφθηκε τον μεγαλύτερο Νονό του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, στο σπίτι του στο Ακρωτήρι για να φιλήσει – καθώς προτάσσουν οι μαφιόζικοι κανόνες – την «δεξιά» του και να λάβει τις ευλογίες του… Και να οι φωτογραφίες και να τα ρεπορτάζ σε όλο το φάσμα του ελληνικού τύπου να προβάλλουν το «νέο» να έρχεται: Τον Μεϊμαράκη εν μέσω της μαφίας του Μητσοτακέικου…

Αναρωτιέται κανείς αν πράγματι είναι τόσο «χοντρόπετσος» – ο κατά τα λοιπά συμπαθέστατος – αρχηγός της Ν.Δ. ώστε να μην καταλαβαίνει ότι, ποζάροντας δίπλα στον «Επίτιμο» και περιβαλλόμενος από τους λοιπούς αστέρες της οικογενειοκρατίας και της ευνοιοκρατίας που κατέστρεψε την Ελλάδα, στέλνει το ακριβώς αντίθετο μήνυμα από αυτό που διάλεξε να προβάλλει; Με τους πρωτεργάτες της διαπλοκής θα πάει τον τόπο μπροστά ο Μεϊμαράκης; Με τους άμεσα αναμεμιγμένους στο σκάνδαλο της Ζίμενς και παλιότερα στα τεράστιο σκάνδαλο των ασφαλιστικών ταμείων θα φέρει την κάθαρση στο δημόσιο βίο; Με αυτούς που διόρισαν και το τελευταίο δισέγγονο των χιλιάδων βαφτισιμιών τους στο κράτος θα έρθει το αύριο στην Ελλάδα;

Αναρωτιέται επίσης κανείς εάν ο κ.Μεϊμαράκης θέλει πράγματι να κερδίσει τις εκλογές… Γιατί πώς να κερδίσεις εφόσον δεν μαθαίνεις από τα λάθη της παράταξής σου και επαναλαμβάνεις το ίδιο ακριβώς λάθος μέσα σε δύο μήνες; Πριν το δημοψήφισμα οι δυνάμεις του «Ναι» αποφάσισαν να βάλουν τους «δεινόσαυρους» (με πρώτο και καλύτερο τον Κων.Μητσοτάκη) στο επίκεντρο της εκστρατείας τους…. Και ο κόσμος κυριολεκτικά τους έφτυσε δίνοντας στο «Όχι» 62%… Δεν χρειάζονται πολιτικοί σύμβουλοι και δημοσκόποι για να καταλάβει κανείς ότι κάθε φορά που ο «Επίτιμος» κάνει δήλωση υπέρ του Μεϊμαράκη τα ποσοστά του Αλέξη Τσίπρα ανεβαίνουν κατά 3% τουλάχιστον… Επίτηδες το κάνουν; Η μάλλον είναι τόσο μεγάλη η «ύβρις» των μαφιόζων που κυβέρνησαν την Ελλάδα για τόσα χρόνια που δεν υπάρχουν όρια στην αλαζονεία τους…

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έπασχε – όπως τόσες μέρες τώρα το πιπιλίζουν οι παπαγάλοι των καθεστωτικών ΜΜΕ – από «αποσυσπείρωση», μετά την κοινή εμφάνιση Μητσοτάκη-Μεϊμαράκη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όχι μόνο συσπειρωθεί αλλά η βάση του αρχίζει να επεκτείνεται δυναμικά στον παραδοσιακά κεντρώο χώρο…

Ο Τσίπρας έρμαιο των αριστερών αγκυλώσεων 

Αλλά ο ανεξάρτητος παρατηρητής είδε επίσης και τον Αλέξη Τσίπρα να δίνει σειρά συνεντεύξεων και ομιλιών ανά την χώρα, προσπαθώντας να πείσει ότι πράγματι εκείνος αντιπροσωπεύει το «καινούριο»… Για το μόνο που έπεισε προς το παρόν είναι ότι ο βασικός του αντίπαλος κ.Μεϊμαράκης, ασφαλώς δεν αντιπροσωπεύει τίποτα καινούριο – και τούτο χάρη στη βοήθεια των ηλιθίως και δουλοπρεπώς σκεπτομένων συμβούλων του και των αδιόρθωτων παρατρεχάμενων του Μητσοτακέικου … Αλλά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ απέχει παρασάγγας από του να πείσει ότι το καινούριο θα έλθει από τον ίδιο.

Καταρχήν οι προτάσεις του στον χώρο της οικονομίας έχουν προς το παρόν περιοριστεί στο χώρο της αγροτικής παραγωγής, αλλά ακόμα και εκεί είναι αποσπασματικές… Γιατί; Επειδή οποιαδήποτε αλλαγή είτε στην αγροτική παραγωγή, ή στην μεταποίηση, στον τουρισμό, στην βιοτεχνία και στην τεχνολογία προϋποθέτει αλλαγή του πώς αντιλαμβάνεσαι τη λειτουργία του κράτους. Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας είναι απολύτως ανίκανος στην παρούσα στιγμή να κατανοήσει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός στην προσπάθεια για οικονομική ανάπτυξη είναι το αδηφάγο γραφειοκρατικό κράτος.

Μέγιστο παράδειγμα ο χώρος της Ανώτατης Παιδείας. Χιλιάδες έλληνες με μεταπτυχιακά διπλώματα θα μπορούσαν άνετα να στελεχώσουν σπουδαία ιδιωτικά πανεπιστήμια προσελκύοντας δεκάδες χιλιάδες φοιτητές από της χώρες των Βαλκανίων, της Αφρικής και της Μ.Ανατολής και δημιουργώντας πολλές θέσεις εργασίες. Αντί αυτού οδηγούν ταξί ή ξενιτεύονται (ακόμα και στην Τουρκία που δρώντας έξυπνα έχει «αρπάξει» μεγάλο μερίδιο από την «αγορά» της μόρφωσης)… Γιατί; Επειδή οι νυν και πρώην σύντροφοι του Αλέξη Τσίπρα «καθηγηταράδες» και «φοιτητοπατέρες» θέλουν να διατηρήσουν το αρτηριοσκληρωτικό κρατικό μονοπώλιο στην ανώτατη Παιδεία… Ετσι, αντί να κερδίζει η χώρα θέσεις εργασίας και οικονομική πρόοδο αιμορραγεί στέλνοντας και τα παιδιά της να σπουδάσουν στο εξωτερικό αλλά και τους επιστήμονές της να στελεχώσουν πανεπιστήμια άλλων χωρών; Αυτή την σχιζοφρένεια θεωρεί ο Αλέξης Τσίπρας πορεία προς το αύριο; 

Να σημειώσουμε εδώ ότι ανάλογα θα μπορούσαν να γίνουν στο χώρο της Υγείας, όπου ήδη υπάρχει προς την Ελλάδα ένα αρχικό ρεύμα τουρισμού «υγείας» λόγω του υψηλού επιπέδου των προσφερόμενων υπηρεσιών σε τιμές πολύ λογικές. Αντί να διαπιστώνει ο Αλέξης Τσίπρας ότι «χάσαμε μια γενιά που ξενητεύθηκε», όπως είπε πριν λίγες μέρες σε συνέντευξή του, καλύτερο θα ήταν να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου στα Πανεπιστήμια και τα Νοσοκομεία έτσι ώστε η «χαμένη γενιά» να γυρίσει πίσω… Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι τα τελευταία πέντε χρόνια 10,000 έλληνες γιατροί μετανάστευσαν στη Γερμανία. Αλλά ας κάνουμε και κάτι να τους φέρουμε πίσω. Δεν είναι καθόλου δύσκολο αλλά χρειάζεται βούληση. Την έχει ο Αλέξης Τσίπρας; Πολύ αμφιβάλλουμε… Γιατί εκτός των άλλων μέτρων εκσυγχρονισμού θα πρέπει ο Αλέξης Τσίπρα να «βάλει χέρι» και στους επαγγελματίες των καταλήψεων, τους ακτιβιστές και τα λογής άλλα συνδικαλιστικά τομάρια. Καθόλου εύκολο όταν ο ίδιος υπήρξε κάποτε αρχηγός τους… Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια αυτοσυνειδησίας και προσωπικής ανανέωσης που δεν έχει βέβαιο ότι έχει…

Δεν επαρκεί ο χώρος για να αναφερθούμε εν εκτάσει στην αριστερή μαφία της Ελλάδας, τους λογής συνδικαλιστές, πολλοί από τους οποίους βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ… Αλλά εάν ο κ.Τσίπρας δεν είναι σε θέσει να αναγνωρίσει τον καταστρεπτικό ρόλο που έπαιζαν και παίζουν στην οικονομία, τουλάχιστον ας αποφεύγει να αναφέρεται σε «οικονομική ανάπτυξη» τόσο συχνά… Γιατί ανάπτυξη με «εργατοπατερικό» μαφιόζικο συνδικαλισμό μαζί με ένα ανίκανο κράτος δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Ηδη οι εναπομείνασες ελληνικές βιοτεχνικές και βιομηχανικές – ακόμα και αγροτικές – επιχειρήσεις μετακινούνται μαζικά στη Βουλγαρία…

Επίλογος: Υπάρχει Ελπίδα; 

Εάν μεν επικρατήσει εκλογικά ο εξ ορισμού κρατικιστής Αλέξης Τσίπρας (έστω και συγκυβερνώντας με κάποιο ή κάποια κόμματα) η ελπίδα είναι ότι τουλάχιστον θα αποφασίσει να μην ενταφιάσει μια για πάντα την υστεροφημία του και ότι τουλάχιστον θα φέρει την κάθαρση προχωρώντας στην τιμωρία εκείνων που «μαζί τα φάγανε» και πατάσσοντας τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή… Τίποτα περισσότερο δεν μπορεί να περιμένουμε αν είμαστε ειλικρινείς… Αλλά εφόσον τουλάχιστον καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας αυτό το ελάχιστο, σε κάποια δεύτερη φάση, ο χρόνος και οι περιστάσεις θα δώσουν την ευκαιρία να αναπτυχθούν σύγχρονες δυνάμεις που θα σπάσουν τα δεσμά του ελληνικού λαού και θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη των μεγάλων πνευματικών και επιχειρηματικών δυνάμεων των Ελλήνων. Τα πράγματα ίσως να εξελιχθούν ταχύτερα προς την ορθή κατεύθυνση εάν το εκλογικό αποτέλεσμα αναγκάσει τη δημιουργία κυβέρνησης προσωπικοτήτων. Όπως φάνηκε καθαρότατα τις τελευταίες μέρες με την λειτουργία της υπηρεσιακής κυβέρνησης, η Ελλάδα έχει ανάγκη αποφάσεων κοινής λογικής παρά μεγαλόστομων ρητορικών εξαγγελιών. Εάν μάλιστα κάποια στιγμή ευωδοθεί η δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού «υπουργείου Οικονομικών» (πράγμα που θα σημαίνει ότι η ελληνική μαφιόζικη ολιγαρχία θα χάσει δια παντός την «κουτάλα» της εξουσίας) τότε ίσως να βρεθούμε μπροστά σε μια νέα Ελληνική Ανοιξη, λίγο γρηγορότερα από τον «αιώνα τον άπαντα»… Αρκεί βέβαια κάτι τέτοιο να γίνει με τρόπο που να μην ισοδυναμεί με την δημιουργία του Τέταρτου Ράιχ…

Νέα Υόρκη, 5 Σεπτεμβρίου 2015

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: