Δείγματα Πολιτικών Παραδοξολογιών
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν θέλουν και πολύ για να υποστηρίξουν ότι είναι εθνικιστής και ο …Κουτσούμπας του ΚΚΕ: Τάχθηκε ξεκάθαρα εναντίον της ρατσιστικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας
O Δημήτρης Κουτσούμπας από τη Λευκωσία δεν έκρυψε τα λόγια του: Ο “επώδυνος συμβιβασμός” εξελίσσεται σε διχοτομική λύση, οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας διαιωνίζουν την κατοχή
Tου Δρα Παναγιώτη Κ. Αυξεντίου
Η πολιτική σαν σύστημα κοινωνικών σχέσεων και διακυβέρνησης υπήρξε ανέκαθεν αντικείμενο μελέτης, ιδιαίτερα εξαιτίας του πάθους το οποίο συνοδεύει την κατάκτηση της εξουσίας σαν μέσον προώθησης του γενικού καλού και αύξησης της ευημερίας. Σαν κλάδος γνώσεων δεν έχει επιδείξει επιστημονική πρόοδο όπως οι φυσικές επιστήμες βασικά γιατί οι παράγοντες καθορισμού των κοινωνικών γεγονότων υπόκεινται σε απρόβλεπτες μεταβολές σε σύγκριση με την (σχετική) σταθερότητα των δυνάμεων στον χώρο της φύσης. Πάντοτε το υποκειμενικό στοιχείο υπεισέρχεται σαν αστάθμητος παράγοντας στα κοινωνικά συστήματα σε σύγκριση με την αντικειμενική πραγματικότητα του φυσικού περιβάλλοντος.
Ο υποκειμενισμός σε συνδυασμό με το ανθρώπινο πάθος δίδουν την ευκαιρία στους πολιτικούς να παραβιάζουν συστηματικά τους κανόνες λογικής και με υπερβολές να παραπλανούν το κοινό. Το πλήθος υπερβολικών και μη υλοποιήσιμων υποσχέσεων οργιάζει συνήθως στις προεκλογικές εκστρατείες. Μετεκλογικά η κυβερνητική ομάδα σκοντάφτει στη στενότητα των απαραίτητων πόρων προς εκπλήρωση των υποσχέσεων της ενώ η αντιπολίτευση αχαλίνωτη συνεχίζει το παραμύθι ότι όσα παράλογα προτείνει είναι υλοποιήσιμα. Η κυβέρνηση σαν αντίβαρο της ρητορείας των αντιπάλων της, είτε παραφουσκώνει τις επιτυχίες της είτε πλάθει είτε ονειρεύεται μελλοντικές επιτυχίες εκεί όπου οι αντίπαλοι της διαπιστώνουν ή προβλέπουν καταστροφή. Στο κλίμα των υπερβολικών δεσμεύσεων εκκολάπτεται η διαφθορά, η απαξίωση του πολιτικού κόσμου και η μεγάλη αποχή από εκλογές σημαντικού ποσοστού της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας. Πρωταθλητής σ’ αυτό το πεδίο αναδείχτηκε ο Αναστασιάδης, ο οποίος σύμφωνα με την ταξινόμηση των λαοπλάνων από τον Αμερικανό Πρόεδρο Abraham Lincoln ανήκει στην χειριστή ομάδα που εξωπραγματικά παραπλανεί παντού και πάντοτε ανεξαιρέτως όλους τους πολίτες.
Η διάγνωση του προβλήματος πρέπει να συνοδεύεται με τη λύση του. Οι παραβάτες της λογικής, οι οποίοι με υπερβολικές γελοιότητες τάσσουν «φούρνους και παξιμάδια», πρέπει εξ ορισμού να αποκλείονται από πολιτικά αξιώματα. Ο παραμερισμός τους όμως με άτομα ευθυκρισίας και ηθικού αναστήματος, στην παντοκρατορία των κομμάτων, είναι έργο εξίσου δύσκολο, όπως η λειτουργία της σημερινής δημοκρατίας χωρίς πολιτικά κόμματα. Ευκολότερη κρίνεται η επιλογή των αρίστων εκ μέρους των κομμάτων από την διάλυση των κομμάτων και την ελπίδα ανεύρεσης πολιτικών σωτήρων. Η σκυτάλη βρίσκεται στα χέρια των κομμάτων. Η εντολή είναι απλή: «Απομακρύνετε τις μετριότητες, πετάξτε τη σαβούρα».
Εκτός από τις φανερές ψευτιές που κρύβουν οι υπερβολές και οι παράλογες υποσχέσεις, κάτω από τον τίτλο των παραδοξολιών, θα υποδειχθούν μερικά επιπρόσθετα παραδείγματα τα οποία εύκολα θα διαπιστώσει ο αναγνώστης χωρίς απαραιτήτως και να τα εγκρίνει. Πρώτη στη σειρά μπαίνει η μανία όλων των προέδρων να προβάλλουν εαυτούς σαν μεγάλες διεθνείς προσωπικότητες πιστοποιημένες με φωτογραφίες δίπλα από αρχηγούς κρατών. Λόγω σπανιότητος πλανηταρχών αρκούνται σε φωτογραφίες με δεύτερης ή οιασδήποτε επιλογής αρχηγών. Το φαινόμενο έλλειψης μέτρου διακρίνεται επίσης και σε πολλές μεγαλοστομίες. Ειδική μνεία γίνεται σ’ αυτή του Βασιλείου ο οποίος θα έλυε το Κυπριακό με την αναγνώριση της πολιτικής ισότητας των δύο κυπριακών κοινοτήτων. Στην υποστήριξη του Σχεδίου Ανάν διαβεβαίωνε τους Τουρκοκυπρίους ότι με την ενοποίηση της Κύπρου θα τρώνε με χρυσά κουτάλια σαν μπέηδες, όπως και οι Ελληνοκύπριοι. Τον κατά φαντασία παράδεισο οραματίστηκε και ο Αναστασιάδης πριν ακόμα αρχίσουν οι συνομιλίες με τον Ακιντζί, γιατί με τη λύση η εισροή ξένων επενδύσεων στον ομφαλό της γης θα έκαμνε το θαύμα της. Σημειωτέον ότι, το μνημόνιο του Φεβρουαρίου 2014 αναβάθμισε τις κοινότητες σε συνιστώντα κράτη, αλλά ο Αναστασιάδης μπορεί, επικαλούμενος παραπλάνηση από τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο, να ζητήσει την ακύρωση της ισότητος – όπως συμβαίνει με την διάλυση αρραβώνων – και όπως την επικαλείται για να εκδιώξει την Χρυστάλλα από την Κεντρική Τράπεζα.
Σε άλλη κατηγορία ανήκουν η περίπτωση Μαρί και το κούρεμα τραπεζικών καταθέσεων. Οπωσδήποτε κάποιας μορφής ευθύνη βαραίνει αντίστοιχα τον Χριστόφια και Αναστασιάδη. Ο μεν πρώτος αρνείται κάθε ευθύνη, ο δε δεύτερος όχι μόνο ευθύνη δεν έχει αλλά με την προτίμηση του να είναι ωφέλιμος παρά αρεστός, αυτοκηρύχθηκε μάλιστα σωτήρας της Κύπρου. Με βάση το μέγεθος υλικής ζημιάς σαν κριτήριο αξιολόγησης, η πλάστιγγα δεν ευνοεί τον Αναστασιάδη. Στις υποψίες του κόσμου γύρω από διακινήσεις σεβαστών ποσών χρημάτων του οικογενειακού του κύκλου λίγο πριν από το κούρεμα προστίθεται η υποψία ότι υπέγραψε το κούρεμα με το αζημίωτο, από την οποία για να απαλλαγεί είναι απαραίτητο να δηλώσει την προσωπική ζημιά που υπέστη.
Αν υπάρχει διαφθορά στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος εξαιτίας της μάστιγας των πελατειακών σχέσεων των κομμάτων, η διαφθορά εξαφανίζεται διά μαγείας με το παραμύθι εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος. Ο κάθε πρόεδρος προσπαθεί να ξεπεράσει τα όρια του προκατόχου του στη σπατάλη, όταν τα οικονομικά του δημοσίου το επιτρέπουν, για να μην στιγματιστεί σαν παλαβός. Την στενότητα δημοσίων πόρων ο Αναστασιάδης την αντικατέστησε με απραγματοποίητες υποσχέσεις, με διορισμούς δευτεροκλασάτων που τον υποστήριξαν προεκλογικά και με επεμβάσεις σε θεσμούς που δεν εμπίπτουν στην προεδρική δικαιοδοσία, ανεξαρτήτως του μεγάλου κόστους στο δημόσιο, εφόσον γίνεται «το δικό του». Με διάτρητα επιχειρήματα και οργίλες διακηρύξεις επικίνδυνα και αντιδημοκρατικά φαίνεται να ταυτίζει το προσωπικό του συμφέρον με το δημόσιο συμφέρον.
Η συνεχής διαφήμιση ανύπαρκτων επιτυχιών σε όλους τους τομείς κατάντησε ενοχλητικό «Κύριε ελέησον» που σαν κοροϊδία προσβάλλουν την νοημοσύνη του κόσμου. Είναι λυπηρό ότι ο πρόεδρος Αναστασιάδης δεν παραδειγματίζεται από την αξιοπρέπεια που επιδεικνύουν τα θύματα της οικονομικής ύφεσης. Αλλά πέραν τούτου θα είναι τραγικό για την Κύπρο αν στο υπόλοιπο της θητείας του συνεχίζει τον καταστροφικό κατήφορο που επέλεξε και στην πορεία αποτέλεσε πρότυπο και επαλήθευση του «άνδρα πονηρόν μεταβαλείν ου ράδιον».
Ο Δρ Παναγιώτης Κ. Αυξεντίου είναι Ομότιμος καθηγητής των Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Calgary (Canada)