Το δημοψήφισμα στα χρόνια της χολέρας…




Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

«Στα χρόνια της Τρόικας και της καταστροφής»,  είδα κανάλια όπως και πολλές άλλες επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο μέσα σε μια νύχτα. Ανθρώπους στην ουρά του ΟΑΕΔ. Άλλους να κοιμούνται σε παγκάκια και σε πεζοδρόμια.

Ηλικιωμένοι, νέοι, παιδιά να ανακατεύουν στους κάδους των αχρήστων για λίγο ξερό ψωμί και για λίγη χαμένη  αξιοπρέπεια. Άκουσα το παιδάκι στην Καλλιθέα να παρακαλάει τη μαμά του, να γυρίσει πίσω μαζί της στο σπίτι και να της υπόσχεται πως δε θα ξαναπεινάσει ποτέ. Είδα παιδιά να λιποθυμούν στους δρόμους. Είδα ανθρώπους να πνίγονται μέσα σε μια χούφτα από χάπια και να θέτουν τέρμα στη ζωή τους.  Είδα εικόνες που δεν πίστευα πως θα έβλεπα.

Εικόνες ξένες, μακρινές και τριτοκοσμικές . Παράλληλα όμως, είδα και πολλή αγάπη κι αλληλεγγύη. Πίστεψα πως τα ‘χαμε καταφέρει και είχαμε γίνει άνθρωποι μεσ’ από όλο αυτό. Έβλεπα ανθρώπους που «υιοθετούσαν» άλλες οικογένειες. Ανθρώπους που μαγείρευαν στους δρόμους για να φάνε άστεγοι, άνεργοι και πεινασμένοι.  Είδα ανθρώπους  που στερήθηκαν και έδωσαν ακόμα και το τελευταίο τους ευρώ,  σε άλλους  ανθρώπους που λίγα χρόνια πριν  ή και δευτερόλεπτα ακόμα δεν  γνώριζαν καν..

Και σήμερα δακρύζω  μόνο από θλίψη. Τις προάλλες,  στην ουρά των ATM, «έσβησε» ένας κύριος, όπου και παρέμεινε μέχρι τέλους αβοήθητος για να μη χάσει κανείς τη σειρά του.

Οι ηλικιωμένοι, δε φτάνει που  εδώ και πέντε χρόνια με τις  τσεκουρεμένες συντάξεις τους, δίνουν φαγητό και χαρτζιλίκι στα παιδιά τους μα  και στα εγγόνια τους,  τις τελευταίες μέρες,  λιποθυμούν στις ουρές «ζητιανεύοντας» τη σύνταξη τους, και γίνονται viral μέσα από τις φωτογραφίες τους που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο με τον κάθε πικραμένο να τους εμπαίζει.   Οι άνθρωποι αυτοί τώρα στα ύστερα, ξαναζούν την κατοχή, την εποχή που τόσο  ήθελαν να ξεχάσουν,  και σήμερα δυστυχώς την συναντούν, ίσως και σε χειρότερη εκδοχή για άλλη μια φορά μπροστά τους.

Η Ελλάδα  παραλύει  και  βλέπω απέναντι μου μόνο διχασμό και εξαθλίωση. Κι εγώ για πρώτη φορά φοβάμαι. Πραγματικά φοβάμαι. Τόσο το άγνωστο αύριο του δημοψηφίσματος όσο και τα χρόνια της «χολέρας».  Οι πολιτικοί (όλοι), κατάφεραν και κατέστρεψαν μια χώρα. Την ωραιότερη θα έλεγα, και σήμερα αντιλαμβάνομαι πως με επιτυχία καταστρέφουν τις ψυχές των ανθρώπων, σπέρνοντας μόνο  διχόνοια… Στο Σύνταγμα το «Όχι», στο Καλιμάρμαρο το «Ναι», κι όλοι διαμαρτύρονται για την ίδια Έλλάδα. Όχι για διαφορετική.  Εκφράζει ο ένας την άποψη του, λεκτική χειροβομβίδα ο άλλος που έχει την αντίθετη (άποψη).

Θυμήθηκα τη δολοφονία του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Θυμήθηκα , που είχαμε μαζευτεί στο Σύνταγμα και δίναμε γροθιά στο bulling και στο ρατσισμό… Θυμήθηκα που γράφαμε στους τοίχους, «Βαγγέλη δε θα σε ξεχάσω ποτέ. Είμαι και εγώ Βαγγέλης»… Όλοι τότε φέραμε στο μυαλό μας  θύμησες προσωπικές, στιγμές  που ο εκφοβισμός μας μάτωσε. Τελικά ξεχάσαμε πολύ γρήγορα και το Βαγγέλη, όπως ξεχάσαμε το Μάριο, τον Άλεξ και όλα τα άλλα παιδιά που έφυγαν τόσο νωρίς με αίμα αλλά  και τα βιώματα μας.

Με λύπη διαπιστώνω πως ζούμε σε ρυθμούς πολέμου. Τα τύμπανα ξεκίνησαν. Ένας πόλεμος μεταξύ Ελλήνων, που γεννήθηκε μέσα από ένα δημοψήφισμα και έναν ηγέτη που για μένα δεν είχε δεν είχε το θάρρος των ευθυνών του.  Γιατί ένας ηγέτης οφείλει να δρα και ως άνθρωπος αλλά και ως αλεπού και ως λιοντάρι. Ως αλεπού για να μυρίζεται τις παγίδες και ως λιοντάρι για να τρομάζει τους λύκους και να αποφεύγει τις παγίδες. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ο δικός μας ηγέτης,  πέταξε με ευκολία το λαό του στους λύκους, αθετώντας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Έναν ηγεμόνα, που για να καλύψει τις δικές του αδυναμίες, προφασίστηκε το εν λόγω άτοπο δημοψήφισμα. Για λόγους δημοκρατίας. Να υπενθυμίσω μόνο,  πως   η δημοκρατία  δεν συνεπάγεται με τη χειραγώγηση και τις επικοινωνιακές επιδείξεις.  Η ψήφος είναι μυστική γι αυτό ακριβώς το λόγο. Ο λαός στη δημοκρατία, αποφασίζει με ελεύθερη και καθαρή βούληση και όχι με καθοδηγουμένη….

Aς ψηφίσουμε ελεύθερα,  χωρίς καμία χειραγώγηση, από κανέναν. Έτσι κι αλλιώς εμείς καλούμαστε να βγάλουμε τα κάστανα απ’ τη φωτιά και μάλιστα χωρίς λαβίδα.  Δεν ψηφίζουμε πολιτικό πρόσωπο. Ψηφίζουμε για το μέλλον μας. Για ένα μέλλον που διαγράφεται αβέβαιο και απαισιόδοξο, δυστυχώς  μέσα και  από τις δύο απαντήσεις.

Αγάπη, αυτό μας κράτησε κι αυτό θα μας κρατήσει…

Καλή ψήφο σε όλους!!!

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: