Μετά την αποδοχή των σκληρών μέτρων τι ακολουθεί; Μήπως κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Οταν μετά τον θρίαμβο του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου οι πληροφορίες που εκπορεύονταν από το Βερολίνο προετοίμαζαν το λαό για τη σταδιακή αλλαγή των θέσεων του νέου πρωθυπουργού, για την αποδοχή του Μνημονίου και τη δημιουργία «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας», πολλοί ανέβηκαν στα …κάγκελα. Η κυβέρνηση και όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δικαιολογημένα θα έλεγα διότι πραγματικά θεωρώ ότι πίστευαν όσα υπόσχονταν στους πολίτες, απαξίωσαν καν να ασχοληθούν με τις εν λόγω πληροφορίες, επειδή τις θεώρησαν μία ακόμη προβοκάτσια του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας. Δεν ήταν…
Μέσα σε πεντέμιση μήνες όλα άλλαξαν. Ο νεαρός αλλά καθαρός πρωθυπουργός της Ελλάδας, δέχθηκε τα σκληρότατα μέτρα που επέβαλαν οι δανειστές και εξαναγκάστηκε να υποστηρίξει όσα αναθεμάτιζε. Δεν νομίζω να έχει υποστεί άλλος πολιτικός τέτοια ταπείνωση. Να εκλέγεται στη βάση ενός προγράμματος, να έχει όνειρα να αλλάξει την Πατρίδα και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποδέχεται ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που πίστευε και πρέσβευε. Είναι πραγματικά φρικτό αυτό που συνέβη στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και άδικο….
Διάβασα τα κείμενα που του επέβαλαν να υπογράψει και με όλο το θάρρος της γνώμης που εξακολουθώ να διαθέτω, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν έχουν την παραμικρή διαφορά από τα μέτρα των προηγούμενων που κυβέρνησαν τη χώρα τα μίζερα χρόνια του Μνημονίου. Είμαι βέβαιος πως θα αποδειχθούν και χειρότερα. Εκτός των άλλων, και χωρίς να έχω σχέση με την επιστήμη της οικονομίας, αλλά λόγω της εμπειρίας που απέκτησα τα τελευταία χρόνια, πιστεύω ότι τα μέτρα είναι και ανεφάρμοστα. Και αυτή η διαπίστωση πρέπει να προβληματίσει τους Ελληνες πολιτικούς και το λαό.
Στο θέμα αυτό, λοιπόν, της επιβολής των μέτρων, οι Γερμανοί κέρδισαν τον πρώτο στόχο τους, που ήταν η μετάλλαξη του κ. Τσίπρα σε ότι αφορά αυτό καθ’ αυτό το Μνημόνιο. Με λίγα λόγια, ένταξαν με το γνωστό απαράδεκτο τρόπο τους τον σημερινό πρωθυπουργό και τον εταίρο του στην κυβέρνηση, τον κ. Πάνο Καμμένο, στο λεγόμενο «μνημονιακό μέτωπο». Βεβαίως, οι ίδιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι παραμένουν πιστοί εναντίον των δανειστών και των προγραμμάτων τους, αλλά όσο και να βαφτίσουν το κρέας ψάρι, η ουσία είναι μία και όσο πιο γρήγορα την αποδεχθούν, τόσο το καλύτερο για τη χώρα. Διότι η δυσκολία έγκειται στην υλοποίηση του προγράμματος, όχι στην επίτευξη συμφωνίας.
Παρακολούθησα και τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στην ΕΡΤ και τις βασικές ομιλίες των πρωταγωνιστών στη Βουλή. Διέγνωσα μία επιμονή στο θέμα του εκβιασμού του Πρωθυπουργού και στο «πραξικόπημα» που επιχειρήθηκε. Και αναρωτήθηκα… Τους προηγούμενους δεν τους εκβίαζαν; Τους προηγούμενους δεν τους απειλούσαν; Οι απειλές και οι εκβιασμοί δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι καθημερινή οδυνηρή εμπειρία από το Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα.
Δεν γνωρίζω τι προτίθεται να πράξει ο κ. Τσίπρας στο θέμα της υλοποίησης του Μνημονίου… Αλλά φαντάζομαι τι σκέφτεται ο ραδιούργος Σόιμπλε… Ο επόμενος στόχος και απαίτηση θα είναι η επιβολή της κυβέρνησης των «τεχνοκρατών» και η υποστήριξή της από τα νέα και παλιά μνημονιακά κόμματα. Οταν χρωστάς σε αδίστακτους δανειστές δεν ρίχνεις πέτρες στο γυάλινο σπίτι σου είναι το μήνυμα του Βερολίνου…
Η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων πολιτικών ονειρεύτηκαν να γίνουν …Τσίπρες και βεβαίως δεν είναι κακό κάποιος να πετά στα σύννεφα. Ούτε πρέπει ο φόβος να μας αποτρέπει και να μας τρομοκρατεί. Οι μάχες πρέπει να δίνονται και να γίνονται, χωρίς να ξεφεύγουμε από τη λογική. Οι πολιτικοί μας πρέπει να ξεχωρίσουν δύο πράγματα. Άλλο να διαπραγματεύεσαι έχοντας ένα αβάστακτο βάρος στην πλάτη σου, και εννοώ το χρέος της χώρας, και άλλο η διαπραγμάτευση να είναι επί πολιτικού θέματος.
Τι μπορεί να υποστεί μία χώρα, όπως λ.χ. η Κύπρος, εάν ο ηγέτης αρνηθεί να υποταχθεί πολιτικά στους δυνατούς; Η εμπειρία απέδειξε ότι οι επιπτώσεις δεν είναι δραματικές. Θα έλεγα ότι είναι ανώδυνες για το λαό. Όμως, εάν η χώρα είναι υποταγμένη με οικονομικο-τραπεζικούς όρους, ο ηγέτης στο τέλος αναγκάζεται να συνθηκολογεί. Η περίπτωση του πρωθυπουργού της Ελλάδας είναι χαρακτηριστική και θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές πολιτικών επιστημών. Ενα λάθος του ήταν ότι πίστεψε σε ένα πρόγραμμα που θα ήταν καλό αν βρισκόμασταν στην προηγούμενη δεκαετία, και ένα δεύτερο λάθος, και το μεγαλύτερό του, ήταν ότι γνώριζε πως η χώρα δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς δανεικά και άρχισε να προσλαμβάνει ασύστολα μέλη του κόμματός του. Με το νέο Πρόγραμμα πρέπει να απολύσει τους ανθρώπους που τον υποστήριξαν και στους οποίους είχε προσφέρει ελπίδα…
Η Ελλάδα βρίσκεται πραγματικά σε σταυροδρόμι. Σώζεται; Ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μπορεί να απαντήσει αυτήν την ερώτηση…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η έλευση του Ταγίπ Ερντογάν στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου ήταν αναμενόμενη. Ηταν αιθεροβάμονες όσοι πίστευαν πως θα άφηνε την μαύρη επέτειο της εισβολής αναξιοποίητη και ανεκμετάλλευτη. Όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ο πρόεδρος της Τουρκίας γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνος. Εάν εξυπηρετεί τους σκοπούς του, θα δούμε έξαρση του ισλαμο-εθνικισμού από την κατοχική δύναμη και τον ηγέτη της, και επίσης προσπάθεια επιβολής μίας ακόμα πιο σκληρής πολιτικής στο Κυπριακό. Εγώ θα πιστέψω τον Πρόεδρο Αναστασιάδη που υποστηρίζει ότι ο κ. Ακιντζί δεν έχει καμία σχέση με τους ισλαμιστές της Αγκυρας. Όμως, ο νέος κατοχικός ηγέτης έχει ανάγκη τη χρηματοδότηση της Τουρκίας, η οποία καλύπτει το μεγαλύτερο κομμάτι του προϋπολογισμού του παράνομου καθεστώτος. Αρα, ο κ. Ερντογάν θα παίζει τον ζουρνά και ο κ. Ακιντζί θα χορεύει τις …παραγγελιές του ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας…