Αισώπου μύθοι: “ο λαγός και το διακύβευμα”




Αγαπητέ Μιχάλη,

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κατεβάσει νομοσχέδιο με τις ευλογίες της αντιπολίτευσης. Τα φώτα του ενδιαφέροντος έχουν πέσει πάνω στη φορολόγηση των αγροτών και τις πρόωρες συντάξεις.

Υφίστανται αντιδράσεις, οι οποίες κατά την άποψή μου δεν έχουν ηθικό πάτημα, καθώς δύσκολα νουνεχής άνθρωπος να μπορέσει να καταλάβει γιατί οι αγρότες δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες, αφού: α) εξ αντικειμένου αυτό είναι και β) έτσι και αλλιώς η συντριπτική πλειοψηφία οπωροκηπευτικών, εσπεριδοειδών, γάλακτος και κρέατος εισάγονται εδώ και δεκαετίες. Κυρίως βέβαια είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς είναι δυνατόν μία χώρα γερόντων με ετήσιες υποχρεώσεις για συντάξεις περί των 27 δις και με αυξητική τάση των εν λόγω υποχρεώσεων λόγω της δημογραφικής πορείας μας, να θεωρεί ταμπού την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων.

Ωστόσο, όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά ο “λαγός” του νομοσχεδίου. Η βόμβα αφορά αυτό που εύσχημα αποκαλείται “τροποποίηση άρθρων της πολιτικής δικονομίας”. Οι νέες διατάξεις για τους πλειστηριασμούς ανατρέπουν την μέχρι τώρα προνομιακή αντιμετώπιση εργαζομένων και ΙΚΑ. Με το νέο νόμο, προνομιακότερος των εμπλεκομένων καθίσταται η προσημειούχος τράπεζα, σε βάρος εργαζομένων, ΙΚΑ και δημοσίου.

Επίτρεψέ μου να σου το εξηγήσω όχι με τεχνικούς όρους που ίσως κουράσουν, αλλά με το κατωτέρω παράδειγμα:

Ας υποθέσουμε ότι μία εταιρεία χρωστά 1.000.000 σε τράπεζα, 250.000 σε εργαζομένους, 200.000 σε ΙΚΑ, 100.000 στο δημόσιο (φόροι, κλπ) και 500.000 σε προμηθευτές.

Ας υποθέσουμε επίσης ότι το δάνειο στην τράπεζα ασφαλίζεται με προσημείωση στην έδρα της εταιρείας, η οποία έστω ότι έχει εμπορική αξία 1.500.000 ευρώ.

Τελική υπόθεσή μας, ότι η εταιρεία πάει από το κακό στο χειρότερο και η τράπεζα αποφασίζει να βγάλει το εργοστάσιο σε αναγκαστικό πλειστηριασμό. Ας πούμε λοιπόν ότι τελικά από τον πλειστηριασμό προκύπτει κάποιο έσοδο, έστω 700.000

Τι ίσχυε μέχρι τώρα για τα 700.000:

  1. 250.000 πήγαιναν στους υπαλλήλους
  2. 200.000 πήγαιναν στο ΙΚΑ (υπάλληλοι και ΙΚΑ μέχρι τώρα θεωρούνταν “προνομιακοί” και αποζημιώνονταν πρωτα από όλους)
  3. από το υπόλοιπο ποσό των 250.000 (=700.000 – 250.000 -200.000), τα 2/3 έπαιρνε η τράπεζα (0,66 * 250.000 = 165.000) και το 1/3 το έπαιρνε το δημόσιο (250.000 – 165.000 = 85.000).
  4. για προμηθευτές δεν περίσσευε τίποτα
  5. Συνέπειες:
  • η τράπεζα έγραφε ζημιά 835.000 (=1.000.000 – 165.000),
  • το δημόσιο έγραφε ζημία 15.000 (=100.000 – 85.000)
  • οι εργαζόμενοι και το ΙΚΑ έπαιρναν όλα τα λεφτά στο ακέραιο
  • οι προμηθευτές έχαναν τα πάντα, γιατί δεν περίσσευε αξία να μοιραστούν

Τι κατεβάζει η κυβέρνησή μας υπό την πίεση της Τρόικα:

  1. -Η τράπεζα θα πάρει το 65% των 700.000 (=455.000)
  2. -οι εργαζόμενοι, το ΙΚΑ και το δημόσιο θα μοιραστούν το 25% των 700.000 (175.000)
  3. οι προμηθευτές θα μοιραστούν το 10% των 700.000 (70.000)

Νέες συνέπειες μετά τις υπό ψήφιση αλλαγές:

  • η τράπεζα γράφει ζημία 545.000 (=1.000.000 – 455.000)
  • όλοι οι πάλαι ποτέ προνομιακοί, καλούνται να μοιραστούν 175.000, έναντι συνολικών απαιτήσεων 550.000, δηλαδή μοιράζονται ζημία 375.000.

Θα αφήσουμε τους συμπολίτες μας ανενημέρωτους; Και το κυριότερο, θα αφήσουμε ξανά τους πολιτικούς να κρυφτούν πίσω από “τον ελλιπή χρόνο μελέτης του νομοσχεδίου”? Θα τους αφήσουμε για μια ακόμη φορά να ισχυριστούν ότι “ψήφισαν, αλλά δε διάβασαν? Ότι “στηρίζουν διαφωνώντας”? Δεν πρέπει να έχουμε όλοι, πολίτες και πολιτικοί, μερίδιο γνώσης και ευθύνης σε ό,τι έρχεται?

Αυτά. Με την ελπίδα να μην κούρασα κανέναν και με μόνη πρόθεση, αν μη τι άλλο, να μην υπάρχει καμία δικαιολογία άγνοιας ως προς το τι ψηφίζεται και τι διακυβεύεται.

Φιλικά,

Κώστας Σ.(κεπτόμενος) Πολίτης

Oικονομολόγος, Αθήνα

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: