Εφθασε η αρχή του τέλους για μια λύση “αλα Τούρκα”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ολοκληρώθηκαν οι επαφές του υπουργού Εξωτερικών Κωνσταντίνου Κόμπου στη Νέα Υόρκη: Πραγματοποίησε περισσότερες από 35 διμερείς επαφές με ομολόγους του από όλο τον κόσμο
Ευχάριστα νέα για την οικονομία της Κύπρου: Ο οίκος αξιολόγησης Capital Intelligence (CI) αναβάθμισε την μακροχρόνια και βραχυπρόθεσμη πιστοληπτική της ικανότητα
Του Μιχαλάκη Κυπριανού
Μετά και την δήλωση του υπουργού Εξωτερικών (της Κύπρου) για ένα νέο κράτος που θα ΔΙΑΔΕΧΘΕΙ την Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλέον φανερό στους πλείστους από εμάς ότι οδεύομε για μια λύση αλα Τούρκα.
Σε απάντηση των αντιδράσεων για παρθενογένεση ο κύριος υπουργός μας είπε ότι δεν χρειάζεται να ξανακάνουμε αίτηση στα Η.Ε και στην ΕΕ άρα μιλούμε για μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ναι, είναι πολύ πιθανό τά Η.Ε και η ΕΕ να μη μας ζητήσουν να ξανακάνουμε αίτηση αφού αυτοί είναι έτοιμοι ακόμη και να τετραγωνίσουν τον κύκλο αν εμείς και οι τουρκοκύπριοι τα βρούμε μεταξύ μας. (Σίγουρα ούτε και οι τούρκοι θα έχουν ένσταση).
Το κύριο θέμα στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι μόνο το τι θα κάμουν τα Η.Ε και η ΕΕ αλλά το πως θα συμπεριφερθούν οι Τουρκοι σε περίπτωση που η λύση δεν είναι βιώσιμη και το νέο κράτος διαλυθεί. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Τουρκία επιζητεί μια λύση συνομοσπονδίας που θα της δίνεται η δυνατότητα να έχει επικυριαρχία σε ολόκληρη την Κυπρο. Εάν αυτό δεν το πετύχει μέσα από την λύση τότε θα φροντίσει η λύση να μη λειτουργήσει και θα επιδιώξει τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων κράτων. Όταν το νέο κράτος θα ΔΙΑΔΕΧΘΕΙ την Κυπριακή Δημοκρατία σημαίνει ότι πλέον δεν θα υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία και επομένως οι Τούρκοι, λαμβάνοντας υπόψη και τη κοινή δήλωση της 11ης Φεβρουαρίου 2015 όπου η κυριαρχία πηγάζει εξίσου από τους ελληνοκύπριους και τους τουρκοκύπριους, θα έχουν όλα τα επιχειρήματα να πείσουν την διεθνή κοινότητα και την πολιτική δύναμη να επιβάλουν την λύση των δύο ανεξαρτήτων κρατών. Αυτή είναι η ουσία του θέματος και όχι πόσο καλός είναι ο Ακιντζί τη στιγμή μάλιστα που όλοι ξέρουμε ότι είναι η Τουρκία που αποφασίζει για το κυπριακό.
Εκτός από τα πιο πάνω δυστυχώς υπάρχει μια σειρά γεγονότων, όχι τυχαίων, που αποσκοπούν στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους από εμάς τους ιδίους. Αναγνωρίζουμε δυστυχώς τους θεσμους του ψευδοκράτους με τον πιο επίσημο τρόπο όταν π.χ το ΚΕΒΕ μαζί με το λεγόμενο τουρκοκυπριακό εμπορικό επιμελητήριο κάνουν κοινές εκδηλώσεις, όταν ο ελληνοκύπριος δήμαρχος μιας κατεχόμενης πόλης ή χωριού αναγνωρίζει με τις πράξεις του τον τουρκοκύπριο «δήμαρχο» και κάνουν και αυτοί κοινές εκδηλώσεις στο όνομα τάχα της επαναπροσέγγυσης.
Το δε ΚΕΒΕ δεν παραλείπει να μας υπενθυμίζει τα οικονομικά ωφέλη μιας λύσης (τα οποία οφέλη θα είναι μόνο για τους τουρκοκύπριους. Περισσότεροι τουρίστες για παράδειγμα θα πηγαίνουν στο βορρά αφου θα υπάρχουν απ’ευθείας πτήσεις κτλ) χωρίς να μας λένε ποιος θα επωμισθεί το μαμούθ κόστος της λύσης. Φυσικά για μας τους πολίτες μόνη μας έννοια είναι η πολιτική πτυχή του προβλήματος και όχι πόσα κέρδη θα έχουν τα μέλη του ΚΕΒΕ. Τέλος, θα δούμε τις αντοχές της κυβέρνησης και την αξιοπιστία της στην υπόθεση του χαλουμιού και έάν στο τέλος θα προσφύγουμε στο ευρωπαϊκο δικαστήριο όπως απείλησε ο υπουργός εξωτερικών ή η δήλωσή του ήταν για εσωτερική κατανάλωση.