Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Οι δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη Τζον Κόνινγκ για την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου από τη σύμμαχο των ΗΠΑ Τουρκία είναι σίγουρα η μεγαλύτερη πρόκληση – σε διπλωματικό επίπεδο – που δέχθηκε από το 1974 μέχρι σήμερα ο κυπριακός λαός.

Η αμφισβήτηση του εγκλήματος εναντίον της πατρίδας μας γίνεται μέχρι τις μέρες μας συστηματικά μόνο από την κατοχική δύναμη και μερικούς δορυφόρους των Τούρκων. Ο Αμερικανός πρέσβης έβγαλε τη μάσκα και ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τους Τούρκους κατακτητές, αφού για μεγάλο διάστημα κορόιδεψε την πολιτική και οικονομική ελίτ ότι είναι πραγματικός φίλος της Κύπρου, προβάλλοντας την οικογενειακή του σχέση με την Ελλάδα.

Ο κ. Κόνινγκ δεν έδειξε μόνο τον κάκιστο εαυτό του, γνωστό σε μένα από τις αντιδημοσιογραφικές του πρακτικές. Προσπάθησε να αλλάξει τα ιστορικά γεγονότα ρίχνοντας νερό στον αντικυπριακό μύλο της Τουρκίας. Ένας από τους βετεράνους του διπλωματικού σώματος το έθεσε διαφορετικά. Ισχυρίστηκε ότι πάντα συμπεριφερόταν σαν το κακομαθημένο νήπιο που εκδικείται επειδή τα άλλα παιδιά του χωριού τον αγνοούν και τον απορρίπτουν. Και στην περίπτωση της Κύπρου, η απόρριψη δεν προήλθε μόνο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και από τους μέντορές του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που τον εγκατέλειψαν στο έλεος των λαθών του, μετά από εκείνα τα φαιδρά σχόλια εναντίον του κ. Νίκου Αναστασιάδη, που ακολούθησαν την προεδρική επίσκεψη στη Μόσχα. Αλλά οι απαράδεκτες κουβέντες του στο Πανεπιστήμιο Κύπρου δεν είναι μία απερισκεψία. Πέραν των πιστεύω του, οφείλονται και στην τάση του να μη σκέφτεται πριν μιλά και να καταλήγει πάντα να πυροβολεί τα… πόδια του.

Ο κ. Κόνινγκ πίστευε πως θα ήταν ο «πρέσβης της λύσης». Δεν θα είναι, και ο ίδιος φέρει όλη την ευθύνη, διότι έκαψε καλές προσπάθειες, που ξεκινούσαν από την πίστη των ανθρώπων της Κύπρου για την επανένωση του νησιού. Ενώ αρχικά έδειχνε πως θα ήταν ένας ανεξάρτητος πρέσβης, στη συνέχεια παρουσίασε «γυμνό» τον πραγματικό του εαυτό και ανέδειξε τον άκρατο φιλοτουρκισμό που έκρυβε μέσα του. Όσοι παρακολουθούσαμε τις δραστηριότητές του, είδαμε να εξελίσσεται αυτή η μεταμόρφωση ή, αν θέλετε, η επιστροφή στο παλιό… καλό παρελθόν του, δηλαδή στις απαράδεκτες πολιτικές της γραφειοκρατίας, που βοηθούν την Τουρκία να επιβάλλει την επιρροή της και την κυριαρχία της στο νησί.

Το χειρότερο που έπραξε ο Αμερικανός πρέσβης ήταν ότι έβαλε πλάτη στην Τουρκία και στο κατοχικό καθεστώς, εις βάρος του πιο φιλοδυτικού και πιο φιλοαμερικανού Προέδρου που είχε ποτέ η Κύπρος. Τον εξέθεσε στα μάτια των ψηφοφόρων του, ακυρώνοντας τον δρόμο της προσέγγισης που επέλεξε ο κ. Αναστασιάδης με τους δυτικούς εταίρους του νησιού. Δεν πρέπει να έχει αμφιβολία ο κ. πρέσβης ότι τορπίλισε με τη στάση του τον Κύπριο Πρόεδρο, αν και είμαι βέβαιος πως αυτό επεδίωκε. Με τις δηλώσεις του τάραξε συνθέμελα και τις διαπραγματεύσεις, όπου οι Ελληνοκύπριοι συνομιλητές, από τον Πρόεδρο μέχρι τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση έχοντας απέναντί τους τον εκπρόσωπο της μόνης υπερδύναμης, τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Νίκου Χριστοδουλίδη ήταν καλή και προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά έπρεπε να είναι πιο σκληρή και να ανακοινώσει ότι η Λευκωσία κόβει κάθε γέφυρα με τον συγκεκριμένο διπλωμάτη. Διότι με τη στάση του παραβίασε τις οδηγίες που έλαβε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, παρανόμησε και επιχείρησε να αλλάξει την αμερικανική πολιτική στο Κυπριακό, στη διάρκεια της σικέ παρουσίασης που του έστησαν στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Όλο το σκηνικό ήταν στημένο και ο αγαπητός Πρύτανης του Πανεπιστημίου πρέπει να προβληματιστεί διότι – αν και διαφωνούμε στο εθνικό θέμα – είναι πανεπιστημιακός αρχών.

Ο κ. Κόνινγκ κλείνει την καριέρα του με μία τεράστια αποτυχία. Το γεγονός ότι οι προϊστάμενοί του δεν του πρότειναν άλλο διπλωματικό πόστο και τον διόρισαν σε μία ασήμαντη διεύθυνση – που απέρριψε – αποδεικνύει βασικά την αρνητική γνώμη που έχουν για τον (πρώην) πρέσβη τους. Όταν η υπεύθυνη για το Κυπριακό στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ τον αδειάζει στη διάρκεια της συζήτησής της με τον πρέσβη της Κύπρου, εμείς τι μπορούμε να προσθέσουμε; Τίποτα…

Κλείνοντας τον… «αποχαιρετισμό» αυτό, θα προσθέσω ότι ο κ. Κόνινγκ ένιωθε απέχθεια για όσους συναδέλφους αρνήθηκαν να γίνουν υποχείριά του. Έχει διατυπώσει απαράδεκτους ισχυρισμούς για Ελληνοκύπριους δημοσιογράφους. Σε ό,τι αφορά εμένα, του (ξανα)επιστρέφω όλους τους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς… Και τον χειρότερο, που εκστόμισε στο Προεδρικό Μέγαρο…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η Τουρκία απαίτησε, και τα κατάφερε, να τεθεί το θέμα των εγγυήσεων στο τέλος της διαδικασίας των συνομιλιών. Μέγα λάθος και είναι λυπηρό ότι επιβλήθηκε στην ελληνική πλευρά και αυτή το αποδέχθηκε. Στο θέμα των εγγυήσεων θα διαφανούν οι πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Άρα έπρεπε να είναι πρώτο στην ατζέντα.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Είναι εντελώς καραγκιοζιλίκια αυτές οι απίθανες ιστορίες με περιπάτους και καφέδες, όπως και τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) που ανακοινώνονται, διότι εξυπηρετούν την κατοχική δύναμη. Μόνο η Τουρκία ωφελείται και βεβαίως το κατοχικό καθεστώς. Πραγματικό ΜΟΕ είναι η αποχώρηση, ας πούμε, της μισής κατοχικής στρατιωτικής δύναμης. Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που υποστήριξε το ρατσιστικό σχέδιο Ανάν, είναι ο μόνος που δικαιούται να το ζητήσει. Διότι, όπως του είπα πολλές φορές, του χρωστάνε. Αυτός ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε το 2004. Τώρα πρέπει να απαιτεί και να παίρνει προς όφελος του ελληνικού πληθυσμού του νησιού…

www.philenews.com, www.mignatiou.com

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: