Αναμένοντας το Μαντείο των Θεσμών: Θεωρούσαν τον Τσίπρα πολιτική συνέχεια των Σαμαρά και Βενιζέλου




ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Οι τελευταίες προσπάθειες πριν από τη συμφωνία ή τη ρήξη διαδραματίζονται στις Βρυξέλλες για το ελληνικό ζήτημα. Η τελευταία πρόταση της Αθήνας προς τους δανειστές, τους θεσμούς, κρίθηκε ως «καλή βάση» για διαπραγμάτευση. Κανείς δεν ξέρει, όμως, το τελικό πόρισμα του διευθυντηρίου, που επιμένει σε μια Ευρώπη παιχνίδι των ολίγων και των συμφερόντων.

Σε μια περίοδο πέντε μηνών, από τότε που ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Αλέξης Τσίπρας, η Ελλάδα έκανε αρκετά βήματα για να προσεγγίσει τους δανειστές (διαπιστώνεται σε όλες τις εκδοχές των προτάσεων). Ποτέ, όμως, αυτά τα βήματα δεν έγιναν αποδεκτά, καθώς από την αντίπερα όχθη υπήρχε μια παγερή εμμονή στις θέσεις τους. Προφανώς γιατί ήθελαν να τα πάρουν σχεδόν όλα, να πατήσουν στο πάτωμα τη νέα κυβέρνηση, να στείλουν μηνύματα πως «έτσι παθαίνουν όσοι αμφισβητούν την πολιτική της ευρωπαϊκής καθεστηκυίας τάξης».

Ούτε το 47σέλιδο έγγραφο, που υπέβαλε η Αθήνα ήταν «επαρκές» και «ικανοποιητικό», γι’ αυτό και αντί να το συζητήσουν οι θεσμοί υπέβαλαν δικό τους. Δεν επέδειξαν καμία ευελιξία ενώ ταυτόχρονα με μια οργανωμένη επίθεση επιχειρούν με κάθε τρόπο να προκαλέσουν αιμορραγία στο τραπεζικό σύστημα και να μειώσουν τα αντανακλαστικά των Ελλήνων πολιτών. Το γεγονός ότι αποδέχθηκαν οι δανειστές χαμηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα από όσο πρόβλεπε το Μνημόνιο, είναι αποτέλεσμα από τη μια της εμμονής της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά επιπροσθέτως και του γεγονότος ότι ούτως ή άλλως οι αριθμοί δεν βγαίνουν διαφορετικά.

Είναι προφανές πως δεν ψυχολόγησαν σωστά τον Αλέξη Τσίπρα. Τον ανέμεναν να προσαρμοζόταν γρήγορα προς τις υποδείξεις. Δεν υπολόγισαν ότι θα κρατούσε, θα διεκδικούσε, θα επέμεινε. Τον θεωρούσαν πολιτική συνέχεια των Σαμαρά και Βενιζέλου. Το λάθος της ελληνικής κυβέρνησης ήταν πως θεωρούσε πως οι θεσμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είχαν διάθεση να κουβεντιάσουν, να ακούσουν εισηγήσεις, να διαπραγματευτούν. Όταν για παράδειγμα όλοι θεωρούν το χρέος μη βιώσιμο, ποια διέξοδο δίνουν; Καμία. Επιμένουν στις ίδιες συνταγές, φορτώνοντας υφεσιακά μέτρα τις κοινωνίες. Η τρόικα είχε για πέντε χρόνια το πάνω χέρι στην Ελλάδα. Ποιο το αποτέλεσμα; Τραγικό και αδιέξοδο. Η εύκολη λύση είναι να διαμορφώνεται διεθνώς η εικόνα ότι οι Έλληνες «δεν συζητούν», «δεν δίνουν εισηγήσεις», «είναι τεμπέληδες», «θέλουν να φορτώνουν τα χρέη τους στους άλλους». Το δύσκολο είναι να παραδεχθούν οι θεσμοί το εγκληματικό τους λάθος. Όχι μόνο σε βάρος της Ελλάδος, αλλά κατά των λαών του ευρωπαϊκού νότου. Η συνταγή που υιοθετούν και επιβάλλουν είναι αδιέξοδη, μονόπλευρη και εξυπηρετεί μόνο τις λεγόμενες ισχυρές οικονομίες, αλλά και το διεθνές κεφάλαιο.

Ένας συμβιβασμός θα δώσει μια παράταση, ενδεχομένως όμως δεν θα προσφέρει μόνιμη λύση. Η αβεβαιότητα διευρύνει το πρόβλημα κι αυτό μόνο την Ελλάδα δεν εξυπηρετεί. Οι υπόλοιποι θεωρούν την αβεβαιότητα ένα εργαλείο πίεσης και ισοπέδωσης του δανειζόμενου.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: