Μέσα στην τρελή χαρά! Το Κυπριακό δεν λύνεται με τις εντυπώσεις




Του Κώστα Βενιζέλου

Στη διπλωματία και την πολιτική εν γένει, οι συμβολισμοί έχουν συχνά καθοριστική σημασία. Η εγκατάλειψη της πολιτικής των χαρακωμάτων είναι σωστή, δεν μπορεί ωστόσο να είναι μονίμως αυτοσκοπός.

Η τακτική αυτή ελέγχεται ως ορθή μόνο όταν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, είτε στο επίπεδο της ουσίας είτε ακόμη και στο επίπεδο των διεθνών εντυπώσεων. Είναι προφανές ότι τις τελευταίες ημέρες βιώνουμε μια άκρατη υπερβολή και ενθουσιασμό,  που δεν έχει σχέση με την πολιτική, αλλά με παιδική χαρά, όπου παίζουν ανέμελα παιδιά.

Το Κυπριακό έχει περάσει διάφορες φάσεις, ήχησαν καμπάνες, επιστρατεύθηκαν καταλύτες, αναμέναμε «μεσσίες», ωστόσο, δυστυχώς για τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους λύση δεν έχει επιτευχθεί. Κι αυτό γιατί, πέραν από τα παραμύθια περί χαμένων ευκαιριών, η πραγματικότητα είναι πως η Τουρκία στη διαδρομή του χρόνου μια φορά επιχείρησε να κάνει τη στροφή, τότε που θα εισέπραττε το μάξιμουμ των στρατηγικών της επιδιώξεων. Τα υπόλοιπα χρόνια τα έκτιζε πέτρινα, εδραιώνοντας τα κατοχικά δεδομένα.

Σήμερα υπάρχει, όντως, ένα διαφορετικό κλίμα. Ο Ακιντζί δεν είναι ούτε Ντενκτάς, ούτε Έρογλου και δεν έχει καμία σχέση με τον Ταλάτ. Όμως, με τις εντυπώσεις δεν λύνεται το Κυπριακό. Και ασφαλώς δεν βοηθούν οι εικόνες που κατασκευάζονται ως να έχει αποχωρήσει ο κατοχικός στρατός και έχει καταρρεύσει η κατοχική γραμμή.

Η προσοχή θα πρέπει να είναι στην ουσία και στη στάση που θα ακολουθηθεί από τουρκικής πλευράς. Η ουσία είναι μέχρι που μπορεί να βαδίσει ο κ. Ακιντζί, έχοντας δίπλα του τον εγκάθετο του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, Οζντίλ Ναμί. Ο Ερντογάν όπως και ο Τσαβούσογλου έχουν ακόμη και χθες στείλει μηνύματα και αναζητούν αποδέκτες στη Λευκωσία. Και για να μην χαθούμε στη μετάφραση, το μήνυμα τους είναι σαφέστατο και υποδεικνύει πως η πολιτική στην Κύπρο δεν διαφοροποιείται.

Το θέμα στο Κυπριακό δεν είναι η ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της παράνομης οντότητας, αλλά η άρση της κατοχής. Ακόμη κι αν αυτή η λογική, της ομαλοποίησης, διευκολύνεται από τα όσα καταγράφονται στο κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014, τούτο δεν σημαίνει πως είναι αυτός ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθηθεί. Είναι ο δρόμος προς αποφυγή.

Ο περίπατος στην οδό Λήδρας, είχε προδήλως επικοινωνιακό χαρακτήρα. Ποιος θα κερδίσει στα σημεία στο πεδίο αυτό θα διαφανεί στο τέλος, όταν θα γίνει ταμείο. Όμως, δεν μπορεί να δημιουργούνται προσδοκίες πριν αρχίσει καν η διαδικασία. Μακάρι, το κλίμα που δημιουργείται να λειτουργήσει ως καταλύτης για την επίτευξη συμφωνίας. Ο κ. Ακιντζί, ωστόσο, το περασμένο Σάββατο άφησε και ένα παράθυρο επιφύλαξης, γνωρίζοντας προφανώς τις δυσκολίες.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Έχουμε φθάσει στο σημείο όσοι δεν είναι μέσα στην… τρελή χαρά να καταγγέλλονται, να φορτώνονται με χαρακτηρισμούς. Επικίνδυνα φαινόμενα που καλλιεργούν οι οπαδοί της όποιας λύσης, της λύσης του διαχωρισμού.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: