Το τίμημα της ολιγωρίας: Νεκροταφείο η Μεσόγειος, κίνδυνος για Ελλάδα-Ιταλία, η ΕΕ στα γόνατα…




Δεν υπάρχει φυσιολογικός άνθρωπος που να μην καταληφθεί από το αίσθημα της απελπισίας, καθώς «βομβαρδίζεται» από την ειδησεογραφία για τον τραγικό χαμό χιλιάδων ψυχών στα νερά της Μεσογείου, δυστυχισμένων ανθρώπων που προσπάθησαν να ξεφύγουν από τον κίνδυνο και την απελπισία που βίωναν στις πατρίδες τους. Όμως δεν τα κατάφεραν, ενώ η ΕΕ εμφανίζεται στην καλύτερη περίπτωση ανεπαρκής, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, για να αντιμετωπίσει την πρόκληση…

Μικρά παιδάκια που δεν πρόλαβαν να ζήσουν και να χαρούν, γονείς που άφησαν ορφανά τα παιδιά τους προσπαθώντας να περάσουν στην προβληματική Ευρώπη, η οποία όμως εκπροσωπούσε γι’ αυτούς τη Γη της Επαγγελίας, στην προσπάθεια να βγάλουν ένα πενιχρό μεροκάματο, το οποίο όμως θα υπέρ-επαρκούσε για ένα πιάτο φαγητό για τους ίδιους, ώστε τα υπόλοιπα να δώσουν ένα πιάτο φαγητό στις οικογένειές τους.

Αυτό το πιάτο φαγητό αντιπροσωπεύει την ελπίδα, ότι μεγαλώνοντας θα έκαναν το όνειρο πραγματικότητα, να ξέφευγαν από το θανατηφόρο αδιέξοδο, εάν δεν τα κατάφερναν νωρίτερα να ενωθούν με τους γονείς τους, ξεκινώντας μια καινούργια ζωή.

Σε άλλες περιπτώσεις, μικρά παιδιά που έφυγαν από τους γονείς τους επιχειρώντας το ακριβώς αντίθετο, να βρουν αυτά τη λύση στην πιο τρυφερή τους ηλικία, ώστε να στηρίξουν τους γονείς τους, εκθέτοντας τους εαυτούς τους στους άγνωστους γι’ αυτά αλλά εξίσου μεγάλους κινδύνους που τα απειλούν εξ ορισμού στις δυτικές κοινωνίες που έχουν να αντιμετωπίσουν τις δικές τους παθογένειες.

Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση, που με τόσες ελπίδες δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε, στηριγμένη σε αρχές και αξίες του ελληνικού πολιτισμού και του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, μοιάζει πλέον με έναν σύγχρονο «Πύργο της Βαβέλ», με την πολιτική – ηγετική ελίτ να έχει χάσει την επαφή με τις κοινωνίες, να δείχνει μια αποστασιοποίηση από τα προβλήματα, βλέποντας μόνο αριθμούς και όχι ανθρώπους, με αποτέλεσμα να υπονομεύεται η «ευρωπαϊκή συνείδηση», προς όφελος κάθε λογής εξτρεμισμού.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζεται παντελώς απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει την πρόκληση ασφαλείας και την ανθρωπιστική κρίση. Το βάρος έχει πέσει στους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου που υποφέρουν περισσότερο από όλους, εξαιτίας της ανθρωπιστικής κρίσης. Ο ευρωπαϊκός βορράς ολιγώρησε, θεωρώντας ότι το πρόβλημα δεν τον αφορά, ή μάλλον για την ακρίβεια «κουκούλωσε» το πρόβλημα, έκλεισε τα μάτια απέναντι στο προφανές, με αποτέλεσμα να καλείται να καταβάλει πλέον το τίμημα αυτής της ολιγωρίας.

Η Ευρώπη πρέπει να κατανοήσει ότι σπεύδοντας, έστω και στο «και πέντε» να παρέμβει αποφασιστικά, διαθέτοντας τους πόρους που απαιτούνται στις χώρες – σύνορο της ΕΕ, θα αναζωπυρώσει την «ευρωπαϊκή συνείδηση», στέλνοντας ηχηρό «μήνυμα βιωσιμότητας» στους λαούς, παράλληλα με τη συντονισμένη παρέμβαση στις εστίες κρίσεων, επιχειρώντας να θεραπεύσει, όσο είναι δυνατό, τις αιτίες που έχουν προκαλέσει την τραγωδία.

Σε αυτή την παρέμβαση δεν υπάρχουν καλές και κακές, αρεστές ή μη κυβερνήσεις. Υπάρχει μόνο πρόβλημα. Αυτό που δεν υπάρχει, είναι το περιθώριο για την οποιαδήποτε νέα ολιγωρία.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: