Οι τραγικές προβλέψεις για το ελληνικό χρέος οικονομολόγων του “γερμανικού κόσμου”




Το πρόβλημα του χρέους θα ταλαιπωρήσει αρκετές γενιές Ελλήνων, είναι ο κοινός τόπος ανάμεσα σε καταξιωμένους οικονομολόγους που προέρχονται από τις χώρες του «γερμανικού κόσμου» και πιο συγκεκριμένα του Γερμανού Χανς-Βέρνερ Ζιν, προέδρου του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Μονάχου και του Αυστριακού Στέφαν Σούλμαϊστερ, ο οποίος είναι επί σειρά ετών ηγετικό στέλεχος του Αυστριακού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών.

Οι αναφορές καταγράφηκαν στο πλαίσιο του 14ου Διεθνούς Συνεδρίου Επενδυτών στη Βιέννη, «ξεχνώντας» ασφαλώς να ανατρέξουν στην Ιστορία και να υπενθυμίσουν στους συμμετέχοντες το πως η Γερμανία διευκολύνθηκε στο να ξεπεράσει ακόμα χειρότερα προβλήματα που αντιμετώπισε, ενώ είχαν προηγηθεί ασύλληπτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αν και ο Γερμανός τάχθηκε υπέρ της «αναγκαίας», όπως ανέφερε, διαγραφής χρέους σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο, ενώ ο Αυστριακός ζήτησε ένα «New Deal»…

Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, στο ζήτημα του χρέους οι δύο οικονομολόγοι είχαν αντίθετες απόψεις, με τον μεν Χανς-Βέρνερ Ζιν να επιρρίπτει την ευθύνη στους Έλληνες και να ζητά για μια ακόμη φορά την έξοδο από το ευρώ (ο εν λόγω το κάνει συστηματικά…), αλλά τον δε Στέφαν Σούλμαϊστερ να κατηγορεί τη Γερμανία ότι παραβίασε η ίδια τους κανόνες μετά την καθιέρωση του ευρώ, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό μια ανισορροπία στην Ευρώπη.

Η Γερμανία, παραβιάζοντας τους κανόνες του Μάαστριχτ, δεν αύξησε επί χρόνια το μισθολογικό κόστος και δημιούργησε με τον τρόπο αυτό ένα παράνομο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, κατήγγειλε ο Αυστριακός οικονομολόγος.

Πλήρως αντίθετες ήταν οι τοποθετήσεις τους ως προς τον τρόπο διάσωσης του ευρώ, όπου ο επικεφαλής του Ινστιτούτου του Μονάχου προτείνει αρχικά μια διαγραφή χρέους που είναι αναγκαία, όπως λέει, για τη διάσωση των νοτιοευρωπαϊκών κρατών και τραπεζών, κάτι που θα έδινε και πάλι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τη δυνατότητα σταδιακής εξομάλυνσης των επιτοκίων.

Πέραν τούτου, απαιτείται, κατά την άποψή του, μια «ανοικτή» Νομισματική Ένωση, στην οποία οι χώρες θα έχουν τη δυνατότητα προσωρινής εξόδου τους και άρα, αφότου η δραχμή ή κάποιο άλλο νόμισμα, επανερχόταν σε ανεκτή συναλλαγματική ισοτιμία, η Ελλάδα θα μπορούσε να επανενταχθεί στην Ευρωζώνη.

Ο Χανς-Βέρνερ Ζιν υποστήριξε επίσης μια αντιγραφή του αμερικανικού συστήματος, ζητώντας να υπάρξει για τη λειτουργικότητα του ευρώ μια ομοσπονδιοποίηση που, όπως και στις ΗΠΑ, θα χαρακτηρίζεται από κανόνες πτώχευσης για τα κράτη, δηλαδή «εάν για παράδειγμα χρεοκοπήσει η Καλιφόρνια, η Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα δεν θα σκεφθεί να αγοράσει ομόλογα της Καλιφόρνια και ως εκ τούτου οι επενδυτές είναι προσεκτικοί», ανέφερε, προσθέτοντας ότι «αυτή η αυτοδιόρθωση των κεφαλαιαγορών είναι το Α και το Ω για τη σταθερότητα της οικονομίας της αγοράς».

Από την πλευρά του ο Στέφαν Σούλμαϊστερ ζήτησε ένα «New Deal» για να υπάρξει σταθεροποίηση των τιμών στις χρηματαγορές, σημειώνοντας ότι οι μεγάλες κρίσεις δημιουργούνται πάντα με τη σύγχρονη υποτίμηση περιουσιακών τίτλων και το 2008 κατέρρευσαν ταυτόχρονα όλες οι αγορές, κάτι που είχε συμβεί τελευταία το 1929.

Ο ίδιος υποστήριξε επιπλέον, μια αύξηση του κρατικού ποσοστού, σημειώνοντας ότι οι υφέσεις στην ιστορία της οικονομίας ξεπεράστηκαν πάντα και αποκλειστικά με περισσότερη συμμετοχή του κράτους, και τονίζοντας πως είναι αφελές να περιμένει κανείς πως τα πράγματα θα τα τακτοποιήσουν οι αγορές, «οι οποίες δεν πρόκειται να τα τακτοποιήσουν».

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: