Η ρωμαϊκή αρένα σε νέες περιπέτειες κι άσε τη χώρα να βουλιάζει…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στο Κοινοβούλιο… Δεν είναι δυνατόν η χώρα να βρίσκεται σε τέτοιον κατήφορο… Δεν μπορεί η εικόνα να είναι τόσο αποκαρδιωτική… Κάτι μας διαφεύγει… Δεν είναι δυνατόν η Ελληνική Δημοκρατία να βρίσκεται στον κατήφορο με τα φρένα σπασμένα και να δίνει τέτοια εικόνα τη στιγμή που όλη η υφήλιος, όχι μόνο η Ευρώπη, είχε στραμμένο το βλέμμα της στη συνεδρίαση…
Εκεί υποτίθεται πως θα τυγχάναμε μια ενημέρωσης για το που βρίσκεται η διαπραγμάτευση της χώρας με τους εταίρους της, τι ακριβώς της ζητάνε και ποιο είναι το πραγματικό δίλημμα, με τις πολιτικές δυνάμεις να κάνουν μια στοιχειώδη προσπάθεια να συνεννοηθούν, να κηρύξουν ένα μορατόριουμ στην κοκορομαχία και να μην χρησιμοποιούν το Κοινοβούλιο για λύνουν τους εσωκομματικούς τους λογαριασμούς…
Το Κοινοβούλιο μετατράπηκε σε αρένα (αποφεύχθηκε η λέξη «τσίρκο» διότι κρίθηκε ότι θα συνεισέφερε σε αυτό το νοσηρό κλίμα ανάμεσα σε ανάξιους εκπροσώπους του ελληνικού λαού, αν και ο εντολέας, όλοι εμείς δηλαδή, δεν είναι αμέτοχος ευθυνών για το χάλι), με πρωταγωνίστρια πάλι την πρόεδρο που τσακώθηκε με όλο τον κόσμο, με το γνωστό υφάκι έναντι πάντων.
Το κακό ξεκίνησε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας υποτίθεται ότι θα ενημέρωνε την εθνική αντιπροσωπεία και τον ελληνικό λαό για τις εξελίξεις στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους στο Brussels Group, να απευθύνει με ανθρώπινο τρόπο μια έκκληση συστράτευσης, κι αν τον «άδειαζαν» να είχε κερδίσει το «ηθικό πλεονέκτημα».
Αντί αυτού, χωρίς να ενημερώσει για τίποτε απολύτως, σήκωσε από την πρώτη του φράση τους τόνους επιτιθέμενος εναντίον πάντων, με αποτέλεσμα το συμπέρασμα να έχει βγει στα πρώτα τρία λεπτά: Συγκάλεσε το Κοινοβούλιο για να συσπειρώσει το κόμμα του, τη στιγμή που η «αριστερή πτέρυγα» διαμηνύει ότι είναι έτοιμη για τη ρήξη. Και δυστυχώς, έδωσε την εντύπωση, ότι για να αποφύγει τη ρήξη στο εσωτερικό του κόμματος που θα απειλούσε την καρέκλα του, επιθυμεί να μας προετοιμάσει για μια εναλλακτική ρήξη, αυτή με την Ευρωζώνη.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών, όχι για να ομονοήσει στοιχειωδώς το πολιτικό σύστημα και να ζητήσει όσα μπορεί να πετύχει προχωρώντας στον δύσκολο δρόμο της εξόδου από την κρίση, αλλά για να μείνει ενωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, καθότι ο κ. Τσίπρας δεν είναι έτοιμος να αναζητήσει συναινέσεις με τις δυνάμεις που επιθυμούν η χώρα να συνεχίσει να πορεύεται εντός της Ευρωζώνης.
Ο κ. Τσίπρας, δυστυχώς, δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει επί μακρόν όταν αρνείται να ξεκαθαρίσει το ιδεολογικό του στίγμα. Δυστυχώς, είμαστε αναγκασμένοι να επαναλάβουμε αυτά που του γράψαμε στις 30 Δεκεμβρίου 2012, με αφορμή ταξίδι του στη Λατινική Αμερική:
«Το κεντρικό ζήτημα είναι να πάρει επιτέλους αποφάσεις ο Αλέξης Τσίπρας για το τι είδους κόμμα επιθυμεί να φτιάξει. Όσο βρισκόταν στις παρυφές του πολιτικού συστήματος το να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του δεν είχε μεγάλο κόστος.
Όταν όμως υποτίθεται μετατρέπεσαι σε κόμμα εξουσίας, είναι απλά αυτοκαταστροφικό να χαϊδεύεις ‘αγωνιστές’ του περιθωρίου που κανονικά θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν στη Δικαιοσύνη τον μισό ποινικό κώδικα ως αποτέλεσμα της δράσης τους, αφού με τον τρόπο αυτό διώχνεις απλούς καθημερινούς ανθρώπους που μέχρι τώρα σε έβλεπαν με συμπάθεια».
Και το άρθρο κατέληγε:
«Ο Τσίπρας θα καταλάβει σύντομα ότι απλά δεν γίνεται να καταλάβει όλο τον πολιτικό χώρο από το Κέντρο μέχρι την άκρα Αριστερά. Θα πρέπει να τοποθετηθεί με σαφήνεια και να δώσει το πολιτικό – ιδεολογικό του στίγμα. Ούτε είναι δυνατό τη μια μέρα να λες κάτι και την επόμενη να βγαίνει κάποιος βουλευτής σου από κάποια γραφική συνιστώσα και να ασκεί προσωπική πολιτική. Αν δεν το καταλάβουν, ίσως διαπιστώσουν ότι… το ξεφούσκωμα είναι ταχύτερο από το φούσκωμα…»
Θα μας καταλογίσουν… αποτυχία πρόβλεψης, αφού όχι μόνο δεν ξεφούσκωσε, αλλά κυβερνάει κιόλας. Θα απαντήσουμε, ότι εξακολουθούμε απολύτως να προσυπογράφουμε όσα λέγαμε τότε. Η ανάγκη είναι ακόμα μεγαλύτερη σήμερα. Το ξέρει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Το πρόβλημα είναι, ότι δεν έχει μάθει ακόμα να «σπάει αυγά». Εκτός κι αν αυτό που μας κρύβει, είναι ότι κατά βάθος θεωρεί ως βέλτιστη τη «λύση» για μια Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης.
Δικαίωμά του, με δυο ενστάσεις όμως. Η πρώτη είναι ότι τέτοια εντολή ουδέποτε του την έδωσε ο ελληνικός λαός. Και η δεύτερη, ότι αυτό το επιθυμούν οι ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ που προτεραιότητα έχουν να έχουν στα χέρια, πάση θυσία, τον έλεγχο του συστήματος, διότι πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που ζητούν οι Ευρωπαίοι, αφαιρούν εξουσίες από «τζάκια» που λυμαίνονταν τη χώρα και εξακολουθούν να κρατούν τον έλεγχο με νύχια και με δόντια.
Είναι στο χέρι του με ποιους θα διαλέξει να πάει. Έξυπνος είναι. Ας φροντίσει να πάρει τις αποφάσεις του, ενθυμούμενος ότι ΣΤΗ ΖΩΗ (όχι την Κωνσταντοπούλου…), ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΥΚΤΑΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΦΙΚΤΟ. Και η ικανότητα διάκρισης του ενός από το άλλο, ξεχωρίζει τους ηγέτες από τους φελλούς.