Άλλο η κρίση, κι άλλο η λύση; Το αυτονόητο δεν ισχύει παντού
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εξοργισμένη και προκλητικά σαφής η Τουρκία για τη σύνδεση της ευρωπαϊκής της πορείας με το Κυπριακό: «Έχετε έλλειψη οράματος, δεν θα το δεχθούμε ποτέ», γαυγίζει η Άγκυρα
Η Κύπρος παραμένει συνεπής στις διαχρονικές της θέσεις για το Κόσοβο: Προσηλωμένη στον σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας, λέει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ
Του Κώστα Βενιζέλου
Μια αντίφαση πλανάται πάνω από την κυπριακή ελίτ. Μια μερίδα αυτής της ελίτ θεωρεί πως είναι εφικτό να συγκρουστεί με τα ιερατεία της ευρωπαϊκής καθεστηκυίας τάξης για την ανατροπή της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται σε βάρος των λαών. Την ίδια ώρα, υποστηρίζει με θρησκευτικό δογματισμό ότι είναι επικίνδυνο και οδηγεί σε περιπέτειες η συζήτηση έστω, για την ενδεχόμενη αλλαγή στρατηγικής στο Κυπριακό. Και το θεωρεί επικίνδυνο γιατί θα υπάρξουν από τους τρίτους αντιδράσεις και «θα οδηγηθούμε σε διχοτόμηση».
Η ρήξη από τη μια με τους ισχυρούς της Ε.Ε., με το ΔΝΤ, είναι μονόδρομος γιατί η ανθρωπιστική κρίση βαθαίνει και οι πολίτες δεν μπορούν να την αντέξουν. Αυτή λοιπόν η προσέγγιση ακυρώνεται βασικά από τον δογματισμό που έχει εδραιωθεί στη διαχείριση του Κυπριακού, ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλη οδός από την ακολουθούμενη, που ειρήσθω εν παρόδω, είναι αδιέξοδη και εκ του αποτελέσματος αντιπαραγωγική. Για σαράντα και πλέον χρόνια ακολουθείται η ίδια πολιτική, που όχι μόνο δεν οδήγησε στην επίλυση του Κυπριακού, αλλά βαθμηδόν εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα.
Διατυπώνεται το επιχείρημα πως «δεν θα πείσουμε» και πως εκτός από την Τουρκία και οι ισχυροί της διεθνούς κοινότητας «θα αντιδράσουν έντονα, βίαια και θα επιβάλλουν τη διχοτόμηση».
Με την ίδια λογική, μπορεί να υπάρξει ο ισχυρισμός πως «εσείς ζητήσατε να ενταχτείτε στον Μηχανισμό Στήριξης, καλέσατε την τρόικα και μπήκατε στο πρόγραμμα» ( από τον Ιούνιο του 2012) και πως η αποκήρυξη αυτής της πολιτικής θα έχει κόστος.
Δυστυχώς, οι πολιτικές που εκφράζονται με γνώμονα την είσπραξη εκλογικής πελατείας δεν αντέχουν στο χρόνο, ούτε και στη λογική. Το θέμα δεν είναι μόνο τι έγινε το 2012, το 2013 και πως έτυχε διαχείρισης η κρίση. Μπορεί και να μην θεωρείται μείζον σήμερα το γεγονός ότι πολιτικές αποφάσεις είναι που οδήγησαν στην υποταγή της χώρας στους τροϊκανούς. Παρόλο που, όπως αποκαλύπτει η απόρρητη έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας όπως κι άλλα έγγραφα, ήταν μεν όλα προσχεδιασμένα, αλλά αναδεικνύει και το γεγονός ότι κάποιοι ήξεραν και στην Κύπρο και προετοίμαζαν το έδαφος. Ή κάποιοι άλλοι πιάστηκαν αχάμπαροι, που είναι εξίσου εγκληματικό.
Ότι είναι αυτονόητο στις μάχες για την κρίση, είναι και για το Κυπριακό. Η απαλλαγή από την ανθρωπιστική κρίση συνιστά αποκατάσταση δικαιωμάτων. Το ίδιο αυτονόητο είναι και η διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς εκπτώσεις, μέσα από μια συμφωνία στο Κυπριακό.
Δυστυχώς, στο Κυπριακό η κυπριακή ελίτ, σχεδόν στο σύνολό της, υιοθέτησε την ιδεολογία της ήττας και της παράδοσης «στους νικητές». Θεωρείται πεπρωμένο, μοιραίο η υποταγή και η προσαρμογή στα δεδομένα της κατοχής.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η διαφορά της νέας ελληνικής κυβέρνησης με τους εδώ μιμητές της είναι ουσιαστικό. Ο Τσίπρας βρήκε τη χώρα στο μνημόνιο και προσπαθεί να την απαλλάξει. Οι εδώ έφεραν την τρόικα στην Κύπρο, ψήφιζαν μαζικά μνημονιακούς νόμους και τώρα καμώνονται ότι είναι εναντίον.