Το μεγάλο δίλημμα του Ελληνα πρωθυπουργού
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Οι Κύπριοι πολιτικοί έχουν ένα καλό στα μύρια αρνητικά που τους χαρακτηρίζουν – και αναφέρομαι στην ανάμειξή τους σε σκάνδαλα, και στην εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος πελατειακού, από το οποίο οφέλη έχουν μόνο οι ίδιοι. Βεβαίως θα πει κανείς -και θα έχει δίκιο- ότι αυτό χαρακτηρίζει πολλούς εκπροσώπους της πολιτικής σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ποιο όμως είναι το «καλό» τους στοιχείο; Καταφέρνουν να μην υπονομεύουν τους αντιπάλους τους στους ξένους, αν και στη διάρκεια των προσπαθειών επιβολής του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, γίναμε μάρτυρες και αυτού του φαινομένου. Στις πλείστες των περιπτώσεων, όμως, δείχνουν (και είναι) ενωμένοι, ακόμα και αν διαφωνούν με τον εκάστοτε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν αυτός βρίσκεται στο εξωτερικό και μάχεται για το καλό της πατρίδας
Πιστεύω, και έτσι απλά θα το πω, ότι η Ελλάδα δέχεται αυτήν τη στιγμή επίθεση. Ανεξάρτητα από το εάν διαφωνεί κανείς με τον Αλέξη Τσίπρα και τις πολιτικές του -και εγώ διαφωνώ ισχυρά με τις θέσεις του στα εθνικά θέματα, μερικές εκ των οποίων είναι έντονα προβληματικές– είναι η στιγμή που δίνει μία μεγάλη μάχη έχοντας εντολή με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα. Βεβαίως, ο κ. Τσίπρας και ο υπουργός των Οικονομικών, που τον έχει επισκιάσει εντελώς, ακροβατούν με τις δηλώσεις τους και διακινδυνεύουν δυσάρεστες καταστάσεις για τη χώρα, λόγω βασικά της άρνησης των Γερμανών να αποδεχθούν τις προτάσεις τους και τον κεντρικό άξονα του προγράμματός τους. Ο συμβιβασμός, αν τελικά συμφωνηθεί, θα είναι πολύ πικρός για τα συγκυβερνώντα κόμματα, διότι είναι αδλυνατον να αλλάξουν την πολιτική τους οι Ευρωπαίοι. Εϊναι σαν να φτύνουν τα μούτρα τους. Αρα ο συμβιβασμός θα είναι εις βάρος της ελληνικής υπόθεσης.
Χωρίς αμφιβολία, η λιτότητα είναι φάρμακο που δεν γιατρεύει, αλλά σκοτώνει, και στην περίπτωση της Ελλάδας έχει αποδειχθεί αυτό. Το Πρόγραμμα των δανειστών έφερε δυστυχία στον ελληνικό λαό. Αρα, πρέπει να τερματιστεί, και στο θέμα αυτό οι πολιτικοί ταγοί του τόπου πρέπει να είναι ενωμένοι. Δυστυχώς, αυτή την ώρα, δεν συμβαίνει το αυτονόητο και την ευθύνη έχουν όλοι.
Στις εθνικές κρίσεις οι πολιτικοί πρέπει να παραμερίζουν τις κομματικές τους διαφορές και τους καβγάδες, που βασικά αφορούν την κατανομή της εξουσίας και του βολέματος των «ημετέρων». Ο πρωθυπουργός πήρε μία γεύση του τρόπου αντιμετώπισης των θέσεών του από τους εταίρους μας στην Ευρώπη. Υποστήριξη -και αυτή αναιμική- έλαβε μόνο από τέσσερις ηγέτες και αυτό πρέπει να τον προβληματίσει. Είναι βέβαιο πως οι Γερμανοί και οι «δορυφόροι» τους δεν θα επιτρέψουν το δικό τους ρεζίλεμα αλλά θα επιδιώξουν να αλλάξουν τον ίδιο.
Τα πράγματα είναι διαφορετικά όταν είναι κανείς στην αντιπολίτευση. Ομως, όταν εκλέγεσαι πρωθυπουργός, παίρνεις αποφάσεις που αφορούν όλους τους πολίτες. Φοβάται το πολιτικό κόστος ο Αλέξης Τσίπρας, είναι φανερό. Το πολιτικό κόστος φοβήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου και οδήγησε τη χώρα στον σκληρό μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Αλλά πρέπει, με γενναίο τρόπο, να κάνει τη μετάβαση από την ανέξοδη αντιπολίτευση στην υπεύθυνη διακυβέρνηση, διότι οι εχθροί είναι πολλοί και τα δανεικά βουνό.
www.ethnos.gr – www.mignatiou.com