Τα πρόσωπα και τα ερωτήματα της εξωτερικής πολιτικής
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κασσελάκης στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: «Αν δεν ψηφίσετε για συνέδρους αυτό το Σαββατοκύριακο, δε θα με αφήσουν να είμαι υποψήφιος…Δεν είναι ζήτημα ενός υποψηφίου είναι ζήτημα δημοκρατίας»
Όσα δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών στους βουλευτές της Ν.Δ. αποτελούν δέσμευση που «δένει» την κυβέρνηση: Να κοπεί με το μαχαίρι η απέραντη δειλία απέναντι στην Τουρκία…
Του Κωνσταντίνου Τσάκαλου
Μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, όπου όπως είναι φυσικό κυριαρχεί το θέμα της οικονομίας και της ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά δυστυχώς απουσιάζει παντελώς η οποιαδήποτε αναφορά και συζήτηση στα μεγάλα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.
Θέματα που αφορούν άμεσα και την οικονομία και τη θέση της χώρας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, στο μέτωπο της Ευρώπης έναντι των απειλών ασφαλείας από τη Μ. Ανατολή και την Αφρική. Ζητήματα που αφορούν το ίδιο το μέλλον της χώρας.
Το μεγάλο ερωτηματικό είναι για το κόμμα που, όπως όλα δείχνουν, θα αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί η 26η Ιανουαρίου, η επόμενη ημέρα, δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού, δεν προσφέρει περίοδο χάριτος.
Χωρίς φυσικά να περιμέναμε να έχει ανακοινώσει από τώρα ο κ. Τσίπρας τη σύνθεση της κυβέρνησής του, προκαλεί ανησυχία το γεγονός ότι δεν διακρίνονται ένα η δύο σημαντικά στελέχη τα όποια θα κληθούν να σηκώσουν το μεγάλο βάρος της χάραξης και άσκησης της εξωτερικής πολιτικής.
Οι υπεύθυνοι εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Ήσυχος και η κ. Βαλαβάνη, είναι προφανές ότι δεν μπορούν να αναλάβουν ρόλο άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Το περισσότερο που θα μπορούσε να τους ανατεθεί είναι η προεδρία στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής. Ειδικά μάλιστα ο κ. Ήσυχος, με τις αιρετικές απόψεις του για το ΝΑΤΟ, τη Μ. Ανατολή, τη Λατινική Αμερική κ.λπ., δεν έχει τα εφόδια για να αναλάβει κάποια σημαντική θέση…
Το άλλο όνομα το οποίο ακούγεται για κάποια από τις υπουργικές θέσεις είναι εκείνο του Νίκου Κοτζιά, καθηγητή, παλιού στελέχους του ΚΚΕ και στενού συνεργάτη επί σειρά ετών του Γ. Παπανδρέου και συμβούλου του στη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών, ο οποίος διαφοροποιήθηκε από τον τότε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του Μνημονίου και εδώ και αρκετό καιρό έχει στενούς δεσμούς με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποκαταστήσει μια ιδιαίτερα αποδοτική σχέση με τον νεαρό διπλωμάτη Βαγγέλη Καλπαδάκη, ο οποίος έχει αποσπασθεί στο διπλωματικό γραφείο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και δείχνει να αποτελεί αυτή τη στιγμή τον μοναδικό συνδετικό κρίκο του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ με το υπουργείο Εξωτερικών.
Ο πρώην διπλωματικός σύμβουλος του κ. Τσίπρα, ο πρέσβης Γ. Αϋφαντής, έχει μετατεθεί, αφού εδώ και μερικές εβδομάδες έχει αναλάβει τα καθήκοντά του ως πρέσβης της Ελλάδας στην Τεχεράνη.
Πάντως ο κ. Αϋφαντής δεν αποκλείεται να κληθεί πίσω στην Αθήνα προκειμένου να καλύψει ένα σημαντικό κενό που θα προκύψει για τον συντονισμό του Μ. Μαξίμου με τη γραφειοκρατία του υπουργείου Εξωτερικών.
Όμως τα ερωτήματα δεν αφορούν μόνο τα πρόσωπα που θα καλύψουν την ηγετική πυραμίδα στο υπουργείο Εξωτερικών σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που παραμένει ακόμη ασαφές είναι ποιες θα είναι οι κυβερνητικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.
Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να εγκρίνεις θέσεις σε συνέδρια όταν είσαι κόμμα του 4% ή 22% και εντελώς διαφορετικό να πρέπει να χειριστείς ως κυβέρνηση μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας και της ασφάλειας της χώρας.
Για παράδειγμα: Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το ΝΑΤΟ; Θα συνεχίσει να συμμετέχει πλήρως και αποφασιστικά στη Συμμαχία, ανταποκρινόμενος στις υποχρεώσεις που έχει κάθε χώρα-μέλος συμμετέχοντας σε αποστολές σε εύφλεκτες περιοχές του κόσμου;
Θα ασκήσει εξωτερική πολιτική με βάση ιδεοληψίες και δογματισμούς; Τι θα πράξει όσον αφορά τη συνεργασία την οποία έχουν θεμελιώσει οι κυβερνήσεις των τελευταίων έξι ετών με το Ισραήλ; Σχέσεις οι οποίες έχουν στρατηγικό χαρακτήρα για την Ελλάδα, ανεξαρτήτως ποιος είναι πρωθυπουργός της χώρας αυτής. Οι φωνές που ακούστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για διακοπή της συνεργασίας με το Ισραήλ, κατά τη διάρκεια των φονικών επιθέσεων του Ισραήλ στη Γάζα πέρυσι, αποτελούν επίσημη πολιτική; Το ίδιο ισχύει και για την Αίγυπτο, καθώς κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλαν την αναθέρμανση των διμερών σχέσεων με τον στρατηγό Σίσι.
Υπάρχουν επίσης ζητήματα όσον αφορά τη στάση της χώρας για το εμπάργκο εναντίον της Ρωσίας. Ένα εμπάργκο που έχει πλήξει ιδιαίτερα τη χώρα μας και ήδη οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αναζητούν τρόπο για εύσχημη χαλάρωση των κυρώσεων. Όμως μέχρι προσφάτως υπήρχαν δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που παρότρυναν την κυβέρνηση να προβεί σε μονομερή κατάργησή τους, αγνοώντας, προφανώς, στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας της ΕΕ αλλά και των ισορροπιών που τηρούνται στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία.
Υπάρχουν κι άλλα ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα στα οποία πρέπει να καταγραφεί, φυσικά, η θετική δημόσια στάση του κ. Τσίπρα αλλά και ο προβληματισμός που δημιουργεί η πολυφωνία των αρμόδιων στελεχών του κόμματος.
Θα τιθασευτούν εκείνοι οι παράγοντες που με ιδεοληψίες αντιμετωπίζουν το Κυπριακό με τη λογική της «αδελφοσύνης» Τουρκοκύπριων και Ελληνοκύπριων και της παλαιοκομμουνιστικής προσέγγισης ότι «όλοι οι λαοί είναι αδέλφια», αντιλήψεις που διαστρεβλώνουν την ουσία των προβλημάτων και ειδικά στο Κυπριακό υποβαθμίζουν τον ρόλο της Τουρκίας ως δύναμης εισβολής και κατοχής;
Όσον αφορά το Αιγαίο, επιβιώνουν ακόμη στον ΣΥΡΙΖΑ αντιλήψεις της δογματικής Αριστεράς, που θεωρούν ότι τα προβλήματα στο Αιγαίο προκαλούνται για τη στρατιωτικοποίηση των σχέσεων των δύο χωρών και ότι για μερικά από αυτά υπεύθυνη είναι η… Ελλάδα.
Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη μειονότητα στη Θράκη και την προσπάθεια χειραγώγησής της από την Άγκυρα; Η θέση του κόμματος και της αυριανής κυβέρνησης θα διαμορφωθεί από τους δύο ή τρεις μειονοτικούς βουλευτές του κόμματος; Πώς θα διαρραγεί η περιχαράκωση της μειονότητας, που επιδιώκει το τουρκικό προξενείο, εάν δεν υπάρξει σύγχρονη δημόσια εκπαίδευση για τα παιδιά της μειονότητας έξω από το αναχρονιστικό και ρατσιστικό πλαίσιο της μειονοτικής εκπαίδευσης; Η στήριξη των δικαιωμάτων της αναγνωρισμένης εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία είναι καθήκον της χώρας ή θεωρείται «απολίθωμα των σωβινιστών και ακροδεξιών του βορειοηπειρωτικού λόμπι»; Και ένα ακόμη από τα πολλά ερωτήματα: Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει τις έρευνες υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ; Υποστηρίζει τη διέλευση και άλλων αγωγών από τη Θράκη και τη Βόρεια Ελλάδα που θα ενισχύσουν τη γεωστρατηγική θέση της χώρας ή θα αποδεχθεί τις δογματικές θέσεις των οικολόγων στελεχών του; Φυσικά τα ερωτήματα που θα ακούσετε μέχρι τις εκλογές θα είναι για την οικονομία. Πού θα βρεθούν τα λεφτά, ποιος λέει ψέματα και αλήθειες. Όμως μέχρι την 26η Ιανουαρίου ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να έχει απαντήσεις στα ερωτήματα που θέσαμε και σε εκατοντάδες ακόμη, εάν θέλει πραγματικά να προστατεύσει την αξιοπρέπεια και την ανόρθωση της χώρας. Γιατί η αξιοπρέπεια έχει νόημα μόνο για μια χώρα που προστατεύει τη διεθνή θέση της και την κυριαρχία της…
ΠΗΓΗ: WWW.PARON.GR