Και τώρα τι γίνεται μετά την έκρηξη του Προέδρου;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Ο Πρόεδρος ξέσπασε και ξεσπάθωσε καθώς θεώρησε πως οι διαβεβαιώσεις που του έδιναν όλον αυτό τον καιρό ήταν λόγια κενού περιεχομένου. Ο Πρόεδρος θύμωσε και προχώρησε σε καταγγελίες γιατί έκανε το βήμα που του είχαν ζητήσει για να υπάρξει αποκλιμάκωση της έντασης και τούτο έμεινε μετέωρο.
Οι Τούρκοι επεξέτειναν την αγγελία προς ναυτιλλομένους και διατήρησαν το «Μπαρμπαρός» και τα πολεμικά τους πλοία στην κυπριακή ΑΟΖ. Μπορεί κανείς να αντιληφθεί γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέλεξε την καταγγελτική οδό. Έχει μείνει με τις διαβεβαιώσεις και τις δηλώσεις στήριξης αλλά, επί της ουσίας, δημιουργούνται δεδομένα που επιδεινώνουν τη θέση της πλευράς μας, αυξάνονται οι τουρκικές πιέσεις και είναι ασφυκτικός ο κλοιός από τους τρίτους για διαπραγματεύσεις, χωρίς να αναμένεται η άρση τουρκικών παραβιάσεων.
Η έκθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και προκάλεσε την οργή. Τώρα, όμως, τι γίνεται; Εάν μείνει η Λευκωσία στη δημόσια τοποθέτηση και περιοριστεί σε επαφές που θα έχει σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, τότε επί της ουσίας το ξεσπάθωμα θα συνιστά μόνο τρόπο εκτόνωσης. Και μετά; Είναι σαφές πως οι λεγόμενοι στρατηγικοί μας εταίροι δεν πρόκειται να πράξουν οτιδήποτε που θα ενοχλήσει την Τουρκία. Και αυτό είναι ξεκάθαρο από την τακτική που ακολουθείται. Από τη μια, οι ρητορικές και θεωρητικές διαβεβαιώσεις του αντιπροέδρου Μπάιντεν, και από την άλλη η «ψυχρή διαχείριση» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που αξιολογεί τη στρατηγική συμμαχία της ατίθασης Τουρκίας ως προδήλως σημαντικότερη, θέλοντας παράλληλα να κρατήσει κοντά και την «δεδομένη» Κύπρο.
Για να έχουν σημασία τα μηνύματα πως «δεν είμαστε δεδομένοι», θα πρέπει να γίνουν βήματα τα οποία τα επιβεβαιώνουν. Και πρώτο βήμα που θα πρέπει, με νέα προεδρική δήλωση, να γίνει είναι η απόσυρση της προεδρικής δήλωσης σε σχέση με το φυσικό αέριο. Δεν λειτούργησε η πρωτοβουλία για εκατέρωθεν κινήσεις και ως εκ τούτου δεν μπορεί η μια πλευρά να μείνει με την υποχώρηση και η άλλη να συνεχίζει την εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ. Διαχρονικά υιοθετείτο αυτή η λογική, να δίνει δώρα η ε/κ πλευρά για να ενθαρρυνθεί η Άγκυρα και να συνεργασθεί.
Αυτή η λογική βαθμηδόν είχε οδηγήσει σε συσσωρευμένες υποχωρήσεις, που διαμόρφωσαν το σχέδιο Ανάν. Μετά τη συντριπτική απόρριψή του, δυστυχώς, δεν εγκαταλείφθηκε αυτή η τακτική, ούτε από τους μεσολαβητές ούτε και από την πλευρά μας. Υπάρχει, βέβαια και μια άλλη οδός. Να μην αποδώσουμε ιδιαίτερη σημασία σε αυτά και να προχωρήσουμε με πιο γρήγορα βήματα στην εφαρμογή των ενεργειακών σχεδιασμών μας και την ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας με επίκεντρο τους υδρογονάνθρακες. Με την εκ μέρους μας δημιουργία τετελεσμένων στο πεδίο αυτό, η πίεση θα στραφεί αλλού και θα σπεύσουν πολλοί να «δημιουργήσουν κατάλληλες συνθήκες» για λύση του Κυπριακού.