Οι αδάκρυτοι θεοί, δάκρυσαν μόνο μια φορά… Σήμερα δακρύζουν ξανά, βλέποντας παιδιά να ζούνε σε κλούβια…




Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Την ίδια ώρα που το παγκόσμιο ενδιαφέρον βρίσκεται στραμμένο, στη χώρα  του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη … στη μάνα των «Κορών», στα ευρήματα που έκρυβε ο τύμβος του Καστά στην Αμφίπολη, φωτογραφίες και ρεπορτάζ του BBC αποσπούν την προσοχή και ρίχνουν φως, σε μια Ελλάδα άλλη…

Εικόνες παιδιών με ειδικές ανάγκες, στα Λεχαινά, που ζουν κλεισμένα σε κλουβιά…. «Αν προέκυπταν ιατρικά προβλήματα με τα παιδιά, δεν υπήρχε κανείς για να ζητήσω βοήθεια εκτός από το Θεό», δηλώνει χαρακτηριστικά νοσηλεύτρια του ιδρύματος άνευ στοιχείων. Η ίδια θεωρεί τα ξύλινα διαχωριστικά αναγκαία: «Αγωνιστήκαμε για να έχουμε αυτά τα εγκλωβισμένα κρεβάτια για να δίνουμε στα παιδιά περισσότερη ελευθερία. Πριν από αυτό ήταν μονίμως δεμένα χειροπόδαρα στα κρεβάτια τους». «Υπάρχουν άνθρωποι που δεν φαίνονται μέσα στην κοινωνία. Τους κρύβουν, δεν τους βλέπουν, και βολεύονται όλοι», αυτά ήταν τα λόγια της Ζάκλιν Πόιτρας , κάποτε, μητέρας παιδιού με νοητική στέρηση. Εμείς, εδώ στην Ελλάδα, δεν τα κρύβουμε απλά… αλλά εξήντα πέντε παιδιά βρίσκονται κλεισμένα σε ξύλινα κλουβιά τις περισσότερες ώρες της μέρας και το θεωρούμε και φυσιολογικό. Η υπεύθυνη του ιδρύματος υποστηρίζει ότι τα κλουβιά υπάρχουν λόγω έλλειψης προσωπικού αλλά και για την προστασία των ίδιων των παιδιών.

Μάλιστα όπως αποκαλύπτει το ΒΒC, εδώ και πέντε χρόνια οι συνθήκες διαβίωσης δεν έχουν αλλάξει , παρά την παρέμβαση του συνήγορου του πολίτη. Το 2009, μία ομάδα Ευρωπαίων προσέφερε εθελοντική εργασία στο ίδρυμα. Η Κατρίνα Νέβες, δηλώνει σοκαρισμένη: «Δε μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα είχαμε τέτοια κατάσταση σε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, αλλά μου προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη ότι το προσωπικό συμπεριφερόταν σα να ήταν κάτι το συνηθισμένο».

Και ο εγκλεισμός παιδιών σε κλουβί, δε συμβαίνει σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χωρά, μα στην Ελλάδα… στη χώρα που γέννησε και δημιούργησε τον πολιτισμό. Στη χώρα που αποτελεί καρδιά και νου για ολάκερη την ανθρωπότητα… Σε μια βασίλισσα που σήμερα κυλιέται στο χώμα, που σπαράζει, κραυγάζει, οικτίρει τη μοίρα της, θρηνεί τα παιδιά της… Σε μια χώρα που οι «βάρβαροι» τελικά δεν ήταν ξένοι… Μα κάμπιες που δεν έγιναν ποτέ πεταλούδες, αφού δεν έμαθαν τι πάει να πει ανθρωπιά κι αγάπη.

Κύριοι συγκλητικοί, να σας υπενθυμίσω τόσο εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, πως τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι πάνω απ’ όλα άνθρωποι… Παιδιά. Παιδιά με δικαιώματα!!! Και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν δικαίωμα στη δωρεάν ειδική φροντίδα, εκπαίδευση και επιμόρφωση, ώστε να απολαμβάνουν ισότιμη και αξιοπρεπή ζωή. Ακόμη έχουν δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη και φροντίδα, τους εμβολιασμούς, τη νοσηλεία. Όταν η οικογένεια δεν μπορεί να φροντίσει ένα παιδί, τότε η Πολιτεία αναλαμβάνει τη φροντίδα του σε ίδρυμα, που πρέπει να σέβονται πλήρως τα δικαιώματά του. Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους και τα πειθαρχικά μέτρα δεν πρέπει να προσβάλλουν την αξιοπρέπεια τους. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ανάπαυση, στο παιχνίδι και την ψυχαγωγία. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία, στην αγάπη, στη φροντίδα… Ένα παιδί όσο διαφορετικό και αν είναι, είναι το αύριο. Είναι η απόδειξη για τη συνέχεια της ζωής. Και τα παιδιά αυτά, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, μπορούν να κάνουν πολλά, ίσως πιο αργά, με περισσότερη βοήθεια… Μα μπορούν. Όπως μπορούν και ξέρουν να αγαπούν… Δίνουν χωρίς να προσμένουν… Γνωρίζουν τι πάει να πει ανθρωπιά…. Εσείς κύριοι γνωρίζετε;;; Όχι!!!

Και εμείς εδώ ακόμη, σας περιμένουμε, βουβοί, συναθροισμένοι… Κοιτώντας την απραξία και τις εγκληματικές σας πράξεις… Οι θεοί, οι αδάκρυτοι, κάποτε δάκρυσαν μόνο για την Εκάβη, τώρα και για την Ελλάδα, κοιτώντας παιδιά, κλεισμένα σε κλουβιά…

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ BBC

ELLH-BBC-PAIDIA02-16NOVEMBER2014

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: