Στη φυλακή όσοι κατέκλεψαν τα κρατικά ταμεία




Του Κώστα Βενιζέλου

ΠΟΣΑ έχει ακόμη εκείνος ο κουμπαράς, για να το επικαλούνται οι διάφοροι και να μπορούν να κρύβονται πίσω από τα δήθεν ανδραγαθήματα του «ένδοξου παρελθόντος τους»; Πόσες φορές ακόμη θα ακούσουμε το ασύλληπτο και εν πολλοίς αμίμητο ότι «έχουν προσφέρει στην πατρίδα» και πως τους «χρωστά»;

Για πολλά χρόνια, διάφοροι τύποι οχυρωμένοι πίσω από το πολιτικό και κοινωνικό τους στάτους, αλλά και την πολυδιαφημιζόμενη από τους ίδιους «προϊστορία», λειτουργούσαν χωρίς αναστολές και υπεράνω του νόμου. Ο κουμπάρος, του κουμπάρου, οι πολιτικές πλάτες, ισοδυναμούσαν με την ανοχή και ως αποτέλεσμα τούτων με φαγοπότι.

Όλοι αυτοί, που τους περισσεύει η μετριοφροσύνη, οι πλείστοι ατάλαντοι και ανεπάγγελτοι κατάφεραν να επιβιώσουν και να αναδειχθούν μέσα από ένα διαβρωμένο σύστημα, το οποίο λειτουργούσε με σημαδεμένες τράπουλες και προσυνεννοήσεις. Η νομή της εξουσίας και του πλούτου, ήταν μια συνεχείς, διαρκής διαδικασία, που δημιούργησε «ιερά τέρατα» και ισχυρά κατεστημένα. Μια ομάδα που λυμαινόταν τις υψηλές θέσεις, τους παχουλούς μισθούς, τις πολλαπλές συντάξεις, ήταν η «βιτρίνα της χώρας» για δεκαετίες. Οι ίδιοι, που ενίοτε παρουσιάζονταν έτοιμοι «να προσφέρουν στην πατρίδα». Με το αζημίωτο βέβαια. Κατάφεραν να οδηγήσουν τη χώρα στο φούντο και να τη ομηροποιήσουν για δεκαετίες σε μονόδρομους αρρωστημένων νοοτροπιών.

Το σύστημα, ακόμη και σήμερα, σε λιγότερο βαθμό, τροφοδοτεί γενναιόδωρα και αυτοτροφοδοτείται από τους προνομιούχους του ταλαιπωρημένου αυτού κράτους. Παρακολουθούμε, ακόμη και σήμερα μια ανακύκλωση προσώπων. Να διατηρείται μια λογική εξόφλησης πολιτικών γραμματίων. Αυτοί, τελικά, είναι το σύστημα και το βασικό γρανάζι των μηχανισμών. Στην πλειοψηφία μετριότητες, τεμπέληδες, που εάν τους έριχναν στη ζούγκλα της «ελεύθερης αγοράς», θα χάνονταν. Θα τους εξαφάνιζε το άλλο σύστημα, αυτό που δεν χαρίζει γιατί ο θεός τους είναι το κέρδος.

Στην κοινωνία, μεταξύ των πολιτών, υπάρχει γενικά μια ικανοποίηση επειδή στα δικαστήρια σύρονται διάφοροι λεγόμενοι επώνυμοι( όλοι έχουμε ονοματεπώνυμο, γιατί κάποιοι προσδιορίζονται από τα ΜΜΕ επώνυμοι;). Το ζητούμενο είναι αυτή η…κάθαρση να μην σταματήσει σε μερικούς, για να καλυφθούν οι υπόλοιποι. Η χώρα δεν αντέχει τυχόν συγκαλύψεις, ούτε στην θορυβώδη καταδίκη μόνο μερικών ενόχων.

Αλλά, για να γίνει τούτο, θα πρέπει να υπάρξουν ανατροπές και ρήξεις με τα κατεστημένα. Γιατί είναι ευθύνη των πολιτών η ανακύκλωση των ιδίων προσώπων και των νοσηρών νοοτροπιών της αρπαχτής.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην περίοδο της ΕΟΚΑ ήμουν αγέννητος, στο πραξικόπημα και την εισβολή μικρός, δεν πήγα ποτέ προσκοπικό και κατηχητικό. Την έβαψα;

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: