Καταλυτικός ο ρόλος της Ομογένειας στις ΗΠΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ηεπίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη στην έδρα του ΟΗΕ στέφθηκε από επιτυχία και οι μικροπρέπειες δεν χρειάζονται όταν η αποστολή είναι εθνική. Άλλωστε, με παρόμοιο τρόπο αντιμετωπίσαμε τους προηγούμενους Προέδρους του νησιού όταν συμμετείχαν στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Ο κ. Αναστασιάδης είχε υψηλού επιπέδου επαφές, ιδιαίτερα με την αμερικανική πλευρά, αν και έθεσε εμπόδια η πρεσβεία στη Λευκωσία. Γι’ αυτή τη στάση της ελέγχεται διότι κάλλιστα θα μπορούσαν να θεωρηθούν αντιδιπλωματικές πράξεις κάποιες ενέργειές της.
Ήταν καταλυτικός ο ρόλος της Κυπριακής Ομογένειας και του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ για να διευθετηθούν οι σημαντικές συναντήσεις που είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με αποκορύφωμα το τετ α τετ με τον Αντιπρόεδρο Τζόζεφ Μπάιντεν. Ο κ. Αναστασιάδης έδειξε την εκτίμησή του και τον σεβασμό του, ως όφειλε. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν απέναντί του το 2004 όταν σωστά υποστήριξαν ότι το «ναι» στο σχέδιο Ανάν θα σηματοδοτούσε και το τέλος του Ελληνισμού του νησιού. Όμως, από τη στιγμή που ανέλαβε τις τύχες της Κύπρου, στάθηκαν δίπλα του και τον υποστήριξαν στον εθνικό του ρόλο, χωρίς να αλλάξουν τις θέσεις τους και χωρίς να ζητήσουν ποτέ τίποτα -ούτε διορισμούς ούτε δάνεια ούτε την παραμικρή διευκόλυνση.
Βεβαίως, και επίσης το γνωρίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όλα θα αλλάξουν στην περίπτωση που η λύση του Κυπριακού έχει ομοιότητες με το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν. Η Κύπρος είναι γι’ αυτούς τους ανθρώπους πάνω απ’ όλα, και δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν -και καλώς πράττουν που συνεχίζουν να εναντιώνονται στη ρατσιστική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία -εάν περάσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο- θα αποδειχθεί κατάρα και ανάθεμα για τον τόπο. Όπως έχω υπογραμμίσει πολλές φορές, μπορεί να ήταν μία «βολική» διευθέτηση για όλους το 1977, όταν επιβλήθηκε από την Ουάσιγκτον, αλλά στη σημερινή εποχή τιμωρεί τον Ελληνισμό του νησιού, που αποτελεί το 80% του πληθυσμού. Χαρίζει όλα τα δικαιώματα, ακόμα και αυτά της πλειοψηφίας, στην κατοχική δύναμη και τους Τουρκοκυπρίους -και για τους τελευταίους έχω να σημειώσω πως δεν είναι θύματα, όπως τους παρουσιάζουν, αλλά συνεργάτες και στυλοβάτες της κατοχής…
Ο κ. Αναστασιάδης είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον κ. Μπάιντεν και τον υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι, ο κ. Ιωάννης Κασουλίδης με την υφυπουργό Εξωτερικών Βικτώρια Νιούλαντ και άλλους αξιωματούχους της υπερδύναμης. Οι προηγούμενοι Πρόεδροι δεν είχαν ποτέ την τιμή να συναντήσουν υψηλόβαθμους Αμερικανούς αξιωματούχους, όχι ότι θα άλλαζε η αμερικανική εξωτερική πολιτική. Ιδιαίτερα ο κ. Χριστόφιας, αν και το κόμμα του είχε και έχει διασυνδέσεις με την υπερδύναμη, αντιμετωπίστηκε εχθρικά. Όμως, ο κ. Αναστασιάδης, λόγω ακριβώς της φιλοαμερικανικής και φιλοδυτικής του πολιτικής καριέρας και πορείας, πρέπει να είναι διεκδικητικός -και μπορεί να είναι. Δεν πρέπει να νιώθει ότι του κάνουν χατίρι, που τον συναντούν οι Αμερικανοί, διότι η μικρή Κύπρος τους πρόσφερε τεράστιες υπηρεσίες, όποτε τα συμφέροντά τους είχαν τεθεί σε κίνδυνο στη Μέση Ανατολή. Επίσης, και ο ίδιος ήταν υποβοηθητικός, όχι μόνο στο δημοψήφισμα του 2004 αλλά και σε πολλές περιπτώσεις που οι Αμερικανοί τον χρειάστηκαν. Αρα του οφείλουν, δεν τους χρωστά. Και πρέπει στο εθνικό θέμα να εξασφαλίσει κέρδη για τον λαό. Δεν πρέπει να βαδίζει στη βάση ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι μάννα εξ ουρανού, που εμείς το… μαζέψαμε στη γη, διότι -έτσι απλά το λέω- ΔΕΝ είναι.
Προσωπικά δεν έχω πειστεί ότι ο κ. Αναστασιάδης πιστεύει πια σ’ αυτή τη λύση-έκτρωμα. Φανατικός υποστηρικτής της «με όλα τα μέσα» λύσης πριν κερδίσει τις προεδρικές εκλογές, τον Φεβρουάριο του 2013, συνειδητοποίησε συνομιλώντας με τον κατοχικό ηγέτη Έρογλου ότι ρίχνει αβγά στον τοίχο. Η απογοήτευσή του είναι έκδηλη και ελπίζω να μην προσπάθησε να την κρύψει στη διάρκεια των σημαντικών επαφών του στη Νέα Υόρκη. Ελπίζω να εξέφρασε στους Αμερικανούς αξιωματούχους όλα όσα πραγματικά νιώθει για τους Τουρκοκύπριους συνομιλητές του και τον τρόπο με τον οποίο ΔΕΝ διαπραγματεύονται. Διότι αν δεν το έχει πράξει, θα ανακαλύψει ένα πρωινό πως από αυτόν θα ζητάνε υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, σαν να είναι ο ηγέτης της χώρας που κατέχει την Κύπρο και όχι αυτής που είναι το θύμα της εισβολής και της κατοχής…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ι: Η εκπρόσωπος Τύπου της κυπριακής πρεσβείας στην Αθήνα δεν έχει μάθει ότι πρέπει να σκέφτεται πριν ομιλεί; Και μάλιστα για ανθρώπους που δεν συνάντησε ποτέ στη ζωή της; Ετσι δεν είναι κ. εκπρόσωπε της κυβέρνησης;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΙ: Εξαιρετικός, όπως πάντα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης. Ενημέρωνε τους δημοσιογράφους με σύνεση και υπευθυνότητα και δικαίωσε αυτούς που πιστεύουν ότι αποτελεί κεφάλαιο για την Κυπριακή Δημοκρατία.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο γενικός πρόξενος της Κύπρου, Βασίλης Φιλίππου, δικαιούται τα εύσημα για την εκδήλωση που οργάνωσε με την Εβραϊκή Κοινότητα της Νέας Υόρκης και η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Πρωτόγνωρες οι τιμές για τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, από μία κοινότητα η οποία μέχρι πριν μερικά χρόνια πολεμούσε την Κύπρο και υποστήριζε την κατοχική δύναμη Τουρκία. Τώρα που είδαν το φως, ας ελπίσουμε πως δεν θα το ξαναχάσουν και δεν θα υποστηρίξουν ξανά τoυς στρατοκράτες της Άγκυρας. Οι Εβραίοι ανά τον κόσμο αντιλήφθηκαν αργά αυτό που τους λέγαμε εδώ και πολλά χρόνια: πως ο Ταγίπ Ερντογάν τρέφει απύθμενο μίσος για τους Εβραίους και τη θρησκεία τους…
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου