Η Αμερική, η αναξιόπιστη Τουρκία και η Κύπρος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Αν κάτι κατέδειξαν οι προκλήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, είναι ότι ουδείς στη Λευκωσία πρέπει να έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη στον Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν και στον διορισμένο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου. Υποψιάζομαι πως ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει ήδη μετανιώσει για το γεγονός ότι έμπρακτα είχε δηλώσει την πίστη του στην (δήθεν) αποφασιστικότητα των Τούρκων ηγετών να βοηθήσουν στην επίλυση του Κυπριακού. Ήταν λανθασμένη η προσέγγιση, αλλά ο κ. Αναστασιάδης ήλπιζε πως ο κ. Ερντογάν θα ήταν διαφορετικός «από τους άλλους».
Η πολυδιαφημισμένη «βούληση» της Άγκυρας ήταν ένα πυροτέχνημα για το οποίο ευθύνονται βασικά οι ξένοι, που απασχολούνται με το Κυπριακό. Είχαν (και δυστυχώς συνεχίζουν) να δίνουν διαβεβαιώσεις ότι η Τουρκία επιθυμεί λύση, ενώ γνωρίζουν την αλήθεια και την πραγματικότητα. Όπως έχουμε αποδείξει σε προηγούμενες αναλύσεις, η ισλαμοστρατοκρατούμενη Άγκυρα επιδιώκει βασικά να κερδίσει στις διαπραγματεύσεις τον έλεγχο όλης της Κύπρου. Είναι σχεδιασμοί που καταγράφηκαν σε ανύποπτο χρόνο, ειδικά στην περίοδο του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, και δεν έχουν αλλάξει ούτε στις μέρες μας.
Η διαφορά των σημερινών σχεδίων από τα προηγούμενα είναι ότι λόγω του φυσικού αερίου, η Τουρκία έχει αναδείξει την Κύπρο στον ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της. Είναι μία δύσκολη και περίεργη εποχή και πρέπει να καταγραφεί, διότι μας ενδιαφέρει σαν χώρα. Η Τουρκία προχώρησε σε αύξηση των στρατιωτικών εξοπλισμών αλλά την ίδια στιγμή πολλαπλασιάστηκαν και τα προβλήματα της. Διότι στην πραγματικότητα, η Τουρκία κινδυνεύει από τους τζιχαντιστές, και τους Κούρδους, και όχι από τους «άκαπνους» Ελληνοκύπριους, που μετά από 40 χρόνια κατοχής δεν έχουν καταλάβει ότι το να διεκδικείς το δίκιο σου στους διεθνείς οργανισμούς είναι μία επιβεβλημένη πράξη. Άλλωστε η «νομενκλατούρα» της Λευκωσίας θεωρεί όσους δηλώνουν αγάπη στην πατρίδα γραφικούς. Είναι μέλη του γνωστού κύκλου και του κατεστημένου, που παρασκηνιακά κυβερνά την Κύπρο, άσχετα από Προέδρους και υπουργούς. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, στις ίδιες θέσεις που έχουν ανοικτή επαφή με πρεσβευτικά γραφεία.
Οι αποφάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, ως αντίδραση στις προκλήσεις των Τούρκων, είναι ορθές από κάθε άποψη. Μπορεί μαζί του να διαφώνησαν κάποιοι σύμβουλοί του, αλλά από τις αποφάσεις εξάγεται το συμπέρασμα ότι τους έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Στο παρελθόν τον παρέσυραν και δέχθηκε εισηγήσεις που του προκάλεσαν πολιτική ζημιά, αλλά αυτή τη φορά αντέδρασε ως έπρεπε και όφειλε και προστάτευσε τα συμφέροντα της Κύπρου.
Ομολογώ πως μου προκάλεσαν εντύπωση οι διαφορετικές αντιδράσεις και προσεγγίσεις της Μόσχας και της Ουάσιγκτον στο θέμα των τουρκικών προκλήσεων. Οι Ρώσοι άστραψαν και βρόντηξαν εναντίον της Άγκυρας, με μία «ψυχροπολεμική» δήλωση, που θύμισε τις παλιές …«καλές» εποχές της ΕΣΣΔ, ενώ οι Αμερικανοί, από τους οποίους ο κ. Αναστασιάδης ανέμενε βοήθεια, δεν ανταποκρίθηκαν, δημιουργώντας πρόβλημα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος δηλώνει φιλοαμερικανός και δυτικόφιλος -και είναι δικαίωμα του. Είναι μία επιλογή από τα νεανικά του χρόνια, που δεν έκρυψε ποτέ, και πίστευε ότι θα του χρησίμευε κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Προεδρικό Μέγαρο.
Το γεγονός ότι η αμερικανική υποστήριξη δεν ήταν ισχυρή -ενώ θα έπρεπε καθώς ο ίδιος δεν αρνήθηκε ποτέ καμία διευκόλυνση που του ζητήθηκε για τα θέματα τρομοκρατίας και Μέσης Ανατολής- του δημιουργεί προσωπικό, αλλά πάνω απ’ όλα πολιτικό πρόβλημα.
Η Κύπρος ήταν πάντα πρόβλημα για την Αμερική, καθώς οι περισσότεροι εκ των Προέδρων της -ακόμα και ο Γλαύκος Κληρίδης εκνευρίζονταν για τη φιλοτουρκική στάση της Ουάσιγκτον. Οι ρεπουμπλικανικές κυβερνήσεις ήταν έντονα αντι-κυπριακές, αν και οι αναλυτές στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι αυτήν ειδικά την περίοδο, εάν ο Πρόεδρος ήταν Ρεπουμπλικάνος, θα αντιμετώπιζε εχθρικά την Άγκυρα. Η διαμάχη του αντισημίτη Ερντογάν με το Ισραήλ έχει επηρεάσει τα «γεράκια» των Ρεπουμπλικάνων, που έχουν ταχθεί δημόσια εναντίον του ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας.
Η Αμερική έχει υποχρέωση να στηρίξει τον κ. Αναστασιάδη και να καταδικάσει την τουρκική προκλητικότητα. Είναι ένας άνθρωπος και πολιτικός, που δεν τους πρόδωσε ποτέ, και αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για τον ίδιο και την Κύπρο, χρειάζεται τη συμπαράσταση των συμμάχων του. Έτσι κι αλλιώς η σημερινή Τουρκία και η ισλαμική ελίτ, είναι κάθετα εναντίον της Ουάσιγκτον και ΔΕΝ πρόκειται να βοηθήσει στον πόλεμο εναντίον των τζαχαντιστών, διότι αποτελούν εικόνα και ομοίωση του κ. Ερντογάν.
Ό,τι είπε για την Τουρκία, στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ένας έντιμος και δημοκράτης πολιτικός, είναι ΟΛΗ η αλήθεια. Η Άγκυρα και ο Ταγίπ Ερντογάν, μαζί με χώρες του Περσικού Κόλπου εξόπλισαν με τόνους, όπως είπε, οπλισμού και πολλά εκατομμύρια δολάρια τους τζιχαντιστές. Τυφλωμένοι από το μίσος τους για τον πρόεδρο της Συρίας, εξόπλισαν τον μεγαλύτερο εχθρό της Δύσης και της δημοκρατίας: τους τζιχαντιστές…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου και η διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας βρίσκονται στην Ουάσιγκτον για τη σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Θα έχουν την ευκαιρία για σημαντικές επαφές, ελπίζοντας να ξεπεράσουν τα εμπόδια που προκάλεσε η απόφαση της Βουλής για τις εκποιήσεις. Ήταν μία απόφαση που κάλυπτε τα συμφέροντα των πλουσίων και των μεγαλο-οφειλετών των τραπεζών, την οποία ορθώς απορρίπτει η Τρόικα.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ της Λευκωσίας την Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014 – www.philenews.com