10 φράσεις που ίσως δεν τόλμησες να πεις… Μα να θυμάσαι πως τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Δεν είμαι μητέρα και δεν ξέρω αν θα γίνω. Ως επάγγελμα δηλώνω δημοσιογράφος και όχι ψυχολόγος ή εκπαιδευτικός , μα με βάση τις ταπεινές μου γνώσεις, θεωρώ πως μπορώ να ξεχωρίσω πότε ένα παιδί είναι ψυχικά ακρωτηριασμένο και πότε όχι.
Έχω ενηλικιωθεί, όπως και εσύ, μα ακόμα στα αυτιά μου ηχεί η φράση για το «καλό» σου, τα πρέπει και τα μη. Δε λέω να μη νοιάζεσαι για το «καλό» του παιδιού σου, μα μήπως το παιδί σου γνωρίζει ποιο είναι το καλό του; Τα θέλω του. Τα χεις σκεφτεί;
Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε για να ακολουθήσουμε τα όνειρα των γονιών μας για μας και όχι τα δικά μας.. Και όσοι από μας υπήρξαμε λίγο πιο τολμηροί και επαναστάτες κι ακολουθήσαμε τα δικά μας καταχωρηθήκαμε στη λίστα των «κακών παιδιών».
Ναι σήμερα τα παιδιά μπορεί να είναι πολύ πιο εξελιγμένα σε πολλά, μα το δυστύχημα είναι πως η ιστορία του ακρωτηριασμού του ονείρου επαναλαμβάνεται. Ο γιος μου, η κόρη μου όταν θα μεγαλώσει θα γίνει. Μόνο που.
«Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά, Είναι γιοι και κόρες που ίδια η ζωή χάρισε στον εαυτό της.
Ήρθαν μέσω εσάς, αλλά όχι από εσάς Και παρά που είναι κοντά σας, δεν σας ανήκουν.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, αλλά όχι και τις σκέψεις σας, Γιατί εκείνα έχουν τις δικές τους, προσωπικές σκέψεις.
Μπορείτε να φιλοξενήσετε τις σάρκες τους, αλλά όχι και τις ψυχές τους, Γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο Το οποίο εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε Ούτε στα όνειρά σας.
Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάζετε, Αλλά μην ζητάτε εκείνα να γίνουν σαν κι εσάς
Γιατί η ζωή δεν γυρίζει πίσω, ούτε παραμένει στο χθες. Εσείς είστε τόξα από τα οποία σαν ζωντανά βέλη στάλθηκαν τα παιδιά σας.
Ο Τοξότης βλέπει το στόχο στην ατραπό του άπειρου Και Αυτός σας κατευθύνει με τη δική Του δύναμη Ώστε να μπορέσουν τα βέλη Του να πετούν γρήγορα και μακριά.
Αφήστε το λύγισμά σας στα χέρια του Τοξότη να είναι όλο χαρά: Γιατί όπως αγαπάει το βέλος που πετάει, αγαπάει και το ακλόνητο τόξο».
Παρατηρώ, επίσης στο δρόμο γονείς να τραβολογάνε τα παιδιά τους, ,λες και είναι τσουβάλι. Να τα φωνάζουν, να τα χτυπάνε. Ζευγάρια να καυγαδίζουν μπροστά στο αγοράκι τους ή στο κοριτσάκι τους. Άλλοι να χωρίζουν και να μετατρέπουν τα παιδιά τους ως άλλους «ταχυδρόμους μηνυμάτων».
Σερφάροντας στο διαδίκτυο, παρακολούθησα το βίντεο των Σωκράτη Καραμπατέα ( συμβουλευτικός ψυχολόγος) και Μιχάλη Σκευοφύλακα και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Σας παραθέτω δέκα – λέξεις φράσεις, λοιπόν που ίσως να μη σκέφτηκες πόσο πολύ το παιδί σου τις χρειάζεται..
- «Σ’ αγαπώ»
Είναι η πιο όμορφη λέξη που θα μπορούσε ν’ ακούσει ένα παιδί. Οι γονείς, οφείλουμε να τη λένε και να τη δείχνουν τουλάχιστον μία φορά την ημέρα!!
- «Είναι καλό να μιλάς»
Όταν ένα παιδί παραπονιέται για κάτι, συνήθως δεν λέει… παραμύθια, αλλά ζητά να μάθει με ποιον τρόπο να χειριστεί μια δυσάρεστη κατάσταση. Αντί, λοιπόν, να του πείτε «σταμάτα να λες παραμύθια», δοκιμάστε το «έλα να δούμε μαζί τι θα κάνουμε». Αυτό θα δείξει στο παιδί τις στρατηγικές με τις οποίες θα μπορεί στο μέλλον να αντιμετωπίσει αντίστοιχα προβλήματα, αλλά και Θα του δώσει να καταλάβει ότι ενδιαφερόσαστε για το τι του συμβαίνει.
- «Είμαι πολύ περήφανος/η για εσένα. Τα κατάφερες πολύ καλά»
Το να γνωρίζει ένα παιδί πόσο υπερήφανοι είναι οι γονείς του για κάτι που έκανε – απλό η περισσότερο σύνθετο – του δίνει κίνητρα για να δοκιμάσει περισσότερο τις δυνάμεις του. Έτσι, δεν χρειάζεται να φοβόσαστε να επαινείτε συχνά το παιδί σας, ακόμη και για τις πιο μικρές κατακτήσεις του.
- «Είπα, όχι»
Τα παιδιά έχουν ανάγκη τα όρια και την καθοδήγηση. Είναι σημαντικό να συμπεριφέρεστε με σεβασμό στα παιδιά, όμως χρειάζονται και την ωριμότητά σας για να γνωρίσουν τα μονοπάτια τη υπεύθυνης συμπεριφοράς. Τα παιδιά που δεν γνωρίζουν περιορισμούς, αισθάνονται ανασφαλή.
- «Δεν πειράζει να κλαις ή να νιώθεις στενοχωρημένος»
Η πιο κοινή απάντηση σ’ ένα παιδί που κλαίει, είναι: «Έλα, έλα τώρα μην κλαις». Αυτό όμως περνά στο παιδί το μήνυμα πως είναι αδυναμία το να κλαίει κανείς και πως είναι καλύτερο να κλειδώσει μέσα του τα συναισθήματά του.
Αν το παιδί πονάει ή είναι στενοχωρημένο, δοκιμάστε να του πείτε: «Αν σε πονάει, κλάψε μέχρι να σου περάσει». Δίνοντάς του την άδεια να κλάψει, του δίνετε τη δυνατότητα να αναμετρηθεί το ίδιο με τα συναισθήματά του και όχι με το πώς νομίζετε εσείς πως Θα πρέπει να νιώθει.
- «Δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις οτιδήποτε»
Τα παιδιά σήμερα έχουν πολύ φορτωμένο πρόγραμμα. Όλο και με κάτι ασχολούνται: μπαλέτο, μαθήματα μουσικής, αθλητισμό. Αρκεί να το πουν οι γονείς και τα παιδιά είναι έτοιμα να κάνουν τα πάντα. Ξεχνάμε, όμως, πως ακριβώς όπως και οι μεγάλοι, έτσι και τα παιδιά έχουν ανάγκη από χρόνο χωρίς να κάνουν τίποτε, να ξεκουραστούν και να ονειροπολήσουν. Ο υπερβολικός προγραμματισμός καταστρέφει τη δημιουργικότητα του παιδιού, αλλά και το Παιχνίδι που χρειάζεται.
- «Δεν πειράζει να κάνεις λάθη»
Ίσως είναι πάνω από τις δυνάμεις σας το να μείνετε ήρεμοι, όταν το παιδί σας αδειάσει τις κόκκινες νερομπογιές του πάνω στο αγαπημένο σας λευκό τραπεζομάντιλο. Δεν είναι, όμως τόσο δύσκολο το να το βοηθήσετε να μάθει πως όλοι κάνουν λάθη!
Όλα τα παιδιά έχουν ατυχήματα, καθώς μεγαλώνουν. Το να τα κρατάτε σε απόσταση ή το να φοβούνται μήπως κάνουν κάτι λάθος, σε καμιά περίπτωση δεν τα βοηθά να νιώσουν αυτοπεποίθηση, να μεγαλώσουν νιώθοντας ικανά να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους.
- «Είσαι πολύ έξυπνος, που τα κατάφερες»
Δίνοντας στο παιδί την ευκαιρία να φτιάχνει μόνο του κάτι ή να λύνει δύσκολα παιχνίδια, το κάνει να νιώθει αυτοπεποίθηση. Αν πάλι αποτύχει, μπορείτε να πείτε: «Μπράβο σου, που προσπάθησες». Αν πάλι το κάνει με επιτυχία, έχετε μια πολύ καλή ευκαιρία να το επαινέσετε.
- «Μου αρέσεις, γιατί είσαι εσύ»
Την άνευ όρων αγάπη την έχουμε ανάγκη όλοι. Ένα παιδί χρειάζεται πολύ περισσότερο να ξέρει και να αισθάνεται πως είναι πολύ καλά όπως είναι εκείνη τη στιγμή. Λέγοντάς του κάτι τέτοιο, του λέτε ταυτόχρονα πως δεν χρειάζεται να σας αποδείξει τίποτα: αρκεί που βρίσκεται εκεί για σας.
- «Ήσουν πάντα ένα συν στη ζωή μου».
Εξηγήστε στο παιδί σας πόσο σημαντική είναι η παρουσία του για σας καθημερινά. Είναι ό,τι πιο υπέροχο μπορεί ν’ ακούσει!
Το να ξέρει ένα παιδί πως είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στη ζωή σας, βάζει τα θεμέλια για να μεγαλώσει με όμορφα συναισθήματα για τον εαυτό του.
Ίσως μ’ αυτόν τον τρόπο να καταφέρουμε να κάνουμε ότι δεν έκαναν οι δικοί μας γονείς. Και όπως έγραψε και η Μίλιτσα Κοσάνοβιτς, δώστε στα παιδιά σας να καταλάβουν κάτι ουσιαστικό, κάτι που οι ίδιοι αγωνιστήκαμε να μάθουμε, που δεν μας το είπαν ούτε στο σπίτι, ούτε στο σχολείο ούτε στο δρόμο: να πούμε λοιπόν ότι είναι μοναδικά και ανεπανάληπτα δώρα του σύμπαντος, ότι με την αγάπη τους μπορούν να αλλάξουν τις ζωές των ανθρώπων, και ότι έχουν τη δύναμη να κάνουν οτιδήποτε θέλουν, να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικά. να πιστέψουν ότι οι επιθυμίες τους και τα όνειρά τους δεν είναι κάτι εξωφρενικό και απαγορευμένο, αλλά βασικό κίνητρο και προϋπόθεση για να βρεθούν κάποια στιγμή στο βασιλικό μονοπάτι προς ένα λαμπερό και ευτυχισμένο μέλλον. Τότε, πολύ εύκολα μπορεί να συμβεί, τα παιδιά σας, εξαιτίας της αθωότητας και της αυθεντικότητας τους, να γίνουν οι δικοί σας δάσκαλοι της αλήθειας και της αγάπης.»