ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Εργασιακό και ασφαλιστικό είναι δύο καυτές πατάτες, τις οποίες η κυβέρνηση δεν θέλει να αγγίξει. Ζητάει από την τρόικα, που επιμένει πάνω σε αυτά τα θέματα, να τεθούν εκτός ατζέντας, στην παρούσα φάση. Οι δανειστές από την πλευρά τους επιμένουν να υλοποιηθούν ειλημμένες αποφάσεις, που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα δηλ. να καταργηθεί το σημερινό πλαφόν και να αλλάξει ο νόμος για τις απεργίες, που θέλει να αποφασίζονται από το ήμισυ του συνόλου των εργαζομένων και όχι από τους παρόντες στις γενικές συνελεύσεις.
Η κυβέρνηση επικαλούμενη την κόπωση των βουλευτών της, αρνείται να προχωρήσει σε τέτοιες επικίνδυνες, για την βιωσιμότητα της, επικίνδυνες ατραπούς. Είναι απλά η ανάσα για την οποία μίλησε ο Α. Σαμαράς, αμέσως μετά την συνάντηση του με την Α. Μέρκελ, την οποία επιχείρησε να πετύχει και σε πολιτικό επίπεδο, από την γερμανίδα καγκελάριο.
Στο ασφαλιστικό υπάρχει ψηφισμένος ήδη νόμος, που πρέπει να υλοποιηθεί από 1.1.15, σύμφωνα με τον οποίο, θα υπάρξουν περαιτέρω συγχωνεύσεις των Ταμείων συντάξεως και υγείας και το κυριότερο θα εφαρμοσθεί το νέο σύστημα της κατώτατης σύνταξης, των 360 ευρώ.
Με δεδομένο το πρόβλημα της επικειμένης προεδρικής εκλογής και της σχεδόν βέβαιης εκλογικής αναμέτρησης που θα ακολουθήσει, η κυβέρνηση επιδιώκει να διαχειρισθεί μια ήττα, που ήδη καταγράφεται δημοσκοπικά επιδιώκοντας έστω και την τελευταία στιγμή να ανατρέψει το σε βάρος της αρνητικό κλίμα.
Οι παροχές που εξήγγειλε ο Α. Σαμαράς στη ΔΕΘ, αποδείχθηκαν ψιχία και όπως ήταν φυσικό, δεν συγκίνησαν το εκλογικό σώμα, που έχει πάθει υπερκόπωση από τα πολλαπλά κτυπήματα που έχει υποστεί, από τις δυσβάστακτες φορολογικές επιβαρύνσεις.
Αντίθετα τα όσα είπε ο Α. Τσίπρας ακούστηκαν καλύτερα στα αυτιά των ψηφοφόρων, παρά το γεγονός ότι υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες είναι αδύνατον να υλοποιηθούν στο σύνολό τους. Ας μην ξεχνάμε ότι η ψήφος είναι συνήθως τιμωρητική και κατευθύνεται σε όποιον μοιράζει ελπίδες, ασχέτως αν αυτές την επομένη των εκλογών αποδεικνύονται φρούδες.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό και με δεδομένη την κυβερνητική αδυναμία να διαχειριστεί τα πολλά μέτωπα που έχει ανοίξει, βρισκόμαστε μπροστά σε μια απραξία έργων, μια και όλο το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό βλέπει μπροστά με τρόμο την εκλογική αναμέτρηση και τον άμεσο κίνδυνό μιας προσωπικής εκλογικής αποτυχίας.
Και στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης υπάρχει αναβρασμός. Στη ΝΔ καθημερινά όλο και περισσότεροι, ομαδικά πλέον, δηλώνουν την άρνηση τους να υπερψηφίσουν νομοσχέδια που έχουν την σφραγίδα της έγκρισης από την τρόικα, ενώ η κατάσταση στον εταίρο της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Μπορεί να συζητήθηκε πολύ η διαλυτική ατμόσφαιρα στη ΔΗΜ.ΑΡ., με τους μεν να θέλουν να μεταβούν στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ και τους δε να έχουν ελπίδες επιβίωσης στο υπό ίδρυση νέο σχήμα της Δημοκρατικής Παράταξης, όμως στο ΠΑΣΟΚ παρά την φαινομενική ηρεμία των τελευταίων ημερών, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Το εγχείρημα Δημοκρατική Παράταξη, δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά μια ανακύκλωση των φθαρμένων υλικών, ενός παρηκμασμένου πολιτικού συστήματος, που κυριάρχησε στο παρελθόν με ολίγη από ΔΗΜ.ΑΡ.
Η κυβερνητική απληστία πολλών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, τους οδηγεί σε μια σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, που ήδη προαναγγέλλεται από στελέχη, όπως ο Κ. Σκανδαλίδης, που το δηλώνει ευθέως, αλλά και ο Ε. Βενιζέλος, που μίλησε για μελλοντική συμμετοχή σε κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο. Άραγε τι εννοούσε ο ποιητής;
Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ με βάση τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα δεν φαίνεται να έχει άλλες επιλογές, για σχηματισμό κυβέρνησης παρά μόνο αν συνεργαστεί με το νέο σχήμα του ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει να βάλει πολύ νερό στο κρασί των σημερινών θέσεων του, τόσο σε ότι αφορά το κυβερνητικό σχήμα, μια και το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ είναι αδηφάγο, όσο και στις διακηρυγμένες θέσεις του, με δεδομένη την ιδεολογική τοποθέτηση του Ποταμιού στον κεντρώο χώρο.
Με αυτά τα δεδομένα η νέα ελληνική διαπραγμάτευση με τους δανειστές προβλέπεται δύσκολη, μια και το ζητούμενο μιας εθνικής συναίνεσης θα παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός. Τα σαράκι του διχασμού είναι απ ότι φαίνεται, η κατάρα αυτού του τόπου. Εκφράζεται ακόμη και στα σημαντικά ευρήματα της Αμφίπολης, που αντί να ενώνουν διχάζουν τους σύγχρονους Έλληνες…