Με αφορμή τη συνάντηση στο Βατικανό




Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΠΑΚΟΥ

Υποθέτω ότι οι δυσφορούντες με τη συνάντηση Πάπα – Τσίπρα δεν ζητούν να είχε προηγηθεί η επίλυση του κρίσιμου ζητήματος της ορφικής δοξασίας για τη σχέση σώματος – ψυχής, ούτε η γεφύρωση του χάσματος για το ζήτημα αυτό μεταξύ των απόψεων του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Υποθέτω επίσης ότι δεν δυσφορούν επειδή δύο αιώνες πριν ο Κάρολος είχε αποφανθεί πως η θρησκεία αποτελεί όπιο του λαού ούτε επειδή διεξήχθη η συνάντηση παρ’ ότι δεν δεν έχουμε υπερβεί το filioque.

Ευτυχώς στη συνάντηση δεν αντιμετωπίστηκαν τέτοιου είδους φιλοσοφικές ανησυχίες και διλήμματα ούτε βεβαίως επιχειρήθηκε να απαντηθεί η ύπαρξη της μετά θάνατον ζωής. Εντελώς γήινα ήταν τα ζητήματα που συζητήθηκαν μεταξύ του επονομαζόμενου “Πάπα των φτωχών”, ο οποίος εμφανώς υπερέβη το παρελθόν του από τη στιγμή που εκλέχθηκε Πάπας και του ηγέτη της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ειρήνη, πόλεμος, μετανάστευση, φτώχεια, κοινωνικές ανισότητες, ασυδοσία των αγορών βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης. Καταλαβαίνει κανείς γιατί ορισμένοι αμετανόητοι συντηρητικοί αποκαλούν “κρυφοκομμουνιστή” τον Πάπα, ο οποίος διακηρρύσει ότι η φτώχεια είναι η σημαία του ευαγγελίου.

Ο Πάπας Φραγκίσκος, που πήρε το όνομά του από τον ταπεινό υπηρέτη των φτωχών, τον άγιο Φραγκίσκο της Ασσίζης, φαίνεται πως έχει κάτι από τον δικό μας Μεγάλο Βασίλειο, ο οποίος επίσης υπηρέτησε τους φτωχούς και τους ξένους, ενώ κατακεραύνωνε τους πλουσίους διακηρύσσοντας ότι είναι ευκολότερο να περάσει συρματόσχοινο από τη μύτη μιας βελόνας παρά πλούσιος στον Παράδεισο. Δυστυχώς, τόσο η Ορθόδοξη όσο και η Καθολική Εκκλησία επί μακρόν δεν ακολούθησαν τον δρόμο που άνοιξαν ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης και ο Επίσκοπος της Καισάρειας…

Γήινα και άκρως επίκαιρα ήταν τα ζητήματα που συζήτησαν Πάπας και Τσίπρας, τα οποία προβάλλουν με δραματικό συχνά τρόπο στον σημερινό ταραγμένο κόσμο, καταδεικνύοντας ότι το κοινωνικό μήνυμα και των δύο έχει ως θεμέλιο τις ουμανιστικές αξίες της αλληλεγγύης, της συνύπαρξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, δηλαδή των αξιών που έχουν τον άνθρωπο στο επίκεντρο.

Η διαπίστωση αυτή είναι πολύ σημαντική, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για δύο ηγέτες που σκέπτονται διαφορετικά και τα παραπάνω θέματα ανήκουν έτσι κι αλλιώς στον προβληματισμό τους.

ΥΓ.: Ενδιαφέρον είχε και ο διάλογος για τη θρησκεία που έγινε πριν από δέκα χρόνια μεταξύ του τότε καρδινάλιου Ράτσινγκερ, του μετέπειτα πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’, και του Χάμπερμας, ενός “ιερού τέρατος” του ευρωπαϊκού πνεύματος. Ο σημερινός Πάπας όμως είναι εμφανώς πιο προχωρημένος και ευαισθητοποιημένος, ίσως επειδή προέρχεται από τη Λατινική Αμερική, απ’ που ξεπήδησε η “θεολογία της απελευθέρωσης”.

ΠΗΓΗ: www.avgi.gr

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: