Να τιμωρηθούν όσοι κατέστρεψαν την Κύπρο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κοσσυφοπέδιο: Η τραγική προσωπικότητα της κ. Μπακογιάννη και η Ελληνική Κυβέρνηση ως θεματοφύλακας της μεγάλης Αλβανίας, και της “κοσοβοποίησης” της Θράκης και της Κύπρου
Εξοργισμένη και προκλητικά σαφής η Τουρκία για τη σύνδεση της ευρωπαϊκής της πορείας με το Κυπριακό: «Έχετε έλλειψη οράματος, δεν θα το δεχθούμε ποτέ», γαυγίζει η Άγκυρα
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ – www.philenews.com
Μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση ότι οι Κύπριοι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές και γενικά η πλειοψηφία του λαού, δείχνουν ως να πέφτουν από τα σύννεφα κάθε φορά που οι εκπρόσωποι των δανειστών -διότι δανειστές είναι, όχι… διασώστες, όπως παρουσιάζονται- ανάμεσα στα «συγχαρητήρια» και τον «θαυμασμό» τους για την υλοποίηση του «Κυπριακού Προγράμματος», περνούν και τις απαιτήσεις τους.
Βεβαίως, όσοι διαβάζουν αυτή τη στήλη γνωρίζουν ότι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θα μειωθούν δραματικά, τα μέτρα όσο περνά ο καιρός θα γίνονται πιο σκληρά και θέματα, όπως οι εκποιήσεις, θα εμφανίζονται στην πορεία και μέχρι να ολοκληρωθεί το Πρόγραμμα. Επίσης, θα πρέπει να κατανοήσει ο λαός, ότι όταν η κ. Λαγκάρντ ή ο κ. Μπαρόζο, εκφράζουν τα συγχαρητήριά τους προς τις κυπριακές Aρχές, δεν εννοούν ότι συνέβη κάτι θετικό για το λαό, διότι τα μέτρα από μόνα τους είναι αντιλαϊκά. Είναι ένας «ωραίος» τρόπος βαθμολόγησης των χωρών με προγράμματα. Για να καταλάβετε, η Ελλάδα -σε αντίθεση από την Κύπρο- δεν δέχεται συγχαρητήρια αλλά προειδοποιήσεις.
Το Μνημόνιο είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί στις χώρες με οικονομικά προβλήματα. Στα κράτη του ευρωπαϊκού νότου, που επλήγησαν από την κρίση, η κατάρρευση των οικονομιών τους οφειλόταν στο εκρηκτικό μείγμα της συνεργασίας πολιτικών και τραπεζιτών, οι οποίοι στην κυριολεξία λεηλάτησαν τα κρατικά και τραπεζικά ταμεία. Στην Κύπρο, τα αποτελέσματα είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού. Μία τράπεζα χάθηκε, μία δεύτερη κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να «εξατμιστεί», όπως την πολύπαθη Λαϊκή, και οι υπόλοιπες -όχι όλες για να είμαι δίκαιος- εκβιαστικά απαιτούν από τους δανειζόμενους, στους οποίους έδιναν απλόχερα δάνεια, να τους παραδώσουν τα κλειδιά των περιουσιών τους. Διότι η ιστορία με τα στεγαστικά και λοιπά δάνεια, αυτό κρύβει. Τη λεηλάτηση όλης της περιουσίας των απλών ανθρώπων, διότι και σήμερα, στη μνημονιακή Κύπρο, αρκετοί δρουν ως να μη συνέβη η τραγωδία της οικονομίας, τον Μάρτιο του 2013. Παραμένουν το ίδιο προκλητικοί και στοχεύουν πάντα στην κερδοσκοπία.
Η τραγωδία της οικονομίας και η κατάρρευση των τραπεζών πρέπει να ιδωθούν ως «οικονομικά εγκλήματα» εναντίον του λαού, όχι ως πταίσματα των τραπεζιτών και του οικονομικού συστήματος. Από την άλλη μεριά, οι τραπεζικοί «έχουν να λένε» φοβερές ιστορίες για τις παρεμβάσεις των πολιτικών. Και αυτός ο αλληλο-εκβιασμός πρέπει να μας φοβίζει, διότι στο τέλος τα τομάρια τους θα σκεφθούν, όχι τους πολίτες που από νοικοκυραίοι σταδιακά μετατρέπονται σε ζητιάνους. Γιατί να είναι η Κύπρος διαφορετική από τις άλλες χώρες, που πέρασε ως λαίλαπα η Τρόικα ή μόνο του το Ταμείο; Είναι σαν άγραφος νόμος… Πρώτα πρέπει να οικοδομηθούν ξανά εκ του μηδενός οι χώρες και να «κτιστούν» με καλύτερα, υποτίθεται, υλικά. Και στο μεταξύ, ο λαός υποφέρει και οι μεγαλοσχήμονες, που έχουν «ανοικτή γραμμή» με τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες, συνεχίζουν να κερδοσκοπούν. Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το πρόσωπο…
Οι τράπεζες και κατ’ επέκταση τα ανώτατα και ανώτερα στελέχη τους, φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για το οικονομικό «μακελειό» που είδαμε να διαδραματίζεται στο νησί τον Μάρτιο του 2013. Προηγήθηκε, βέβαια, ένα άνευ προηγουμένου φαγοπότι και οι ανάρμοστες σχέσεις μεταξύ των κομμάτων και των τραπεζών. Έχουν περάσει δεκάξι μήνες από τότε. Ακούμε για έρευνες και έρευνες δεν βλέπουμε (αγαπητέ κ. Ερρίκο Ερωτοκρίτου, που μείνατε στα μεγάλα αλλά κούφια λόγια. Υποτίθεται ότι σας διόρισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Εισαγγελία για να τιμωρήσετε τους υπεύθυνους).
Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι οι πολίτες βλέπουν τα ίδια πρόσωπα, στις ίδιες θέσεις, να έχουν τις ίδιες πολιτικές και στο τέλος να μην ενοχλείται κανείς. Η υπόθεση των εκποιήσεων δείχνει πως ο πολιτικός κόσμος πήρε θέση και αποφάσισε να στηρίξει τις τράπεζες εις βάρος των πολιτών. Τι θα συμβεί εάν η απόφαση είναι κατάσχεση της οικίας ενός φτωχού ανθρώπου; Αν αντιδράσει; Αν ταμπουρωθεί στο σπίτι που έκτισε με ιδρώτα; Ποιος θα τον αδικήσει αν αρνηθεί να το παραδώσει;
Οι τραπεζίτες πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Άλλωστε, οι τράπεζες έχουν «βγάλει τα χρήματά τους» και δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε γι’ αυτό. Η συντριπτική πλειοψηφία είμαστε παθόντες και όμηροι των τραπεζών. Ένας γνωστός μου πήρε 90 χιλιάδες ευρώ δάνειο, πληρώνει για επτά συνεχή χρόνια, και το αρχικό ποσό… αυξήθηκε. Αυτό στη γλώσσα του λαού ονομάζεται «απάτη»… Αλλά, θα επανέλθουμε.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας πήγε πολύ καλύτερα από τις προηγούμενες φορές και αυτό δεν οφείλεται στον νέο πρέσβη της Κύπρου στην Αθήνα… Οι δύο ηγέτες αποφάσισαν στενότερη συνεργασία και αυτή η απόφαση είναι ελπιδοφόρα. Βεβαίως, ο κ. Αντώνης Σαμαράς ακούει «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» και βγάζει καπνούς από τ’ αυτιά του. Πραγματικά θα είχε πολύ ενδιαφέρον εάν η λύση που επικρατούσε θα ήταν η φιλοτουρκική και ρατσιστική διζωνική. Διότι, όποιος ομιλεί με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, γνωρίζει ότι την αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι.