Η πολιτική υποκρισία στην Ελλάδα και αλλού
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Για την πλειοψηφία των πολιτικών της εποχής μας η εξαπάτηση της κοινής γνώμης είναι κάτι απλό και συνηθισμένο. Είναι γι αυτούς μέρος της δουλειάς τους. Και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, για να μην διεκδικούμε πρωτιές σε όλα τα κακώς κείμενα, συμβαίνει και εις Παρισίους που λένε και στην προκειμένη περίπτωση σε Ουάσινγκτον, Βρυξέλες και αλλαχού.
Στα εν Ελλάδι αρχικά ο Ε. Βενιζέλος, όταν ανέλαβε υπουργός Οικονομικών, εξόρκιζε το χαράτσι και μάλιστα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, για να το επιβάλει λίγο αργότερα. Αρχικά για δύο χρόνια ως έκτακτη εισφορά, όπως μας είπε και εν συνεχεία μονίμως, με την ονομασία ΕΝΦΙΑ.
Ουάσινγκτον και Μόσχα ερίζουν για την Ουκρανία, ενώ και οι δύο πλευρές ευθύνονται για το λουτρό αίματος, που ρέει συνεχώς, με αποκορύφωμα την κατάρριψη του αεροσκάφους των μαλαισιανών αερογραμμών, που οδήγησε στο θάνατο εκατοντάδες ανθρώπους. Ευθύνες έχουν και οι ευρωπαίοι που υποστήριξαν την πραξικοπηματική άνοδο στην εξουσία στο Κίεβο, δήθεν φιλοευρωπαϊστών, παρακάμπτοντας δημοκρατικές αρχές και κανόνες, που υποτίθεται ότι αποτελούν τους πυλώνες της Ε.Ε.
Στην αντίπερα όχθη του ατλαντικού, οι αμερικανοί βλέπουν τα αποτελέσματα της στρατιωτικής τους δράσης στη μουσουλμανική Ασία. Αφού ξόδεψαν 3,2 τρις δολάρια στους πολέμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ, στους οποίους έχασαν τη ζωή τους σχεδόν 5.000 αμερικανοί στρατιώτες, διαπίστωσαν ότι οι Ταλιμπάν βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο του Αφγανιστάν, ενώ το Ιράκ σπαράσσεται εσωτερικά με αποτέλεσμα στην ουσία να έχει τριχοτομηθεί. Όσο για τον απολογισμό των νεκρών ιρακινών, ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο.
Στο Ιράκ εισέβαλαν χωρίς την τυπική έγκριση του ΟΗΕ, λέγοντας εν γνώσει τους ψευδώς στην διεθνή κοινότητα, ότι ο Σ. Χουσεΐν διαθέτει πυρηνικά.
Στη Συρία οι αντάρτες που υποστηρίχθηκαν από τη Δύση, φανατικοί τζιχαντιστές, μετακινήθηκαν στο Ιράκ μια και ο Άσαντ φαίνεται να κερδίζει το παιχνίδι στο πεδίο των μαχών. Αλλά και στη Λιβύη μπορεί οι γαλλοαμερικανοί να εξόντωσαν τον Καντάφι, όμως ο εμφύλιος που ξέσπασε ανάμεσα σε τζιχαντιστές και κυβερνητικούς δεν λέει να κοπάσει. Αυτά είναι τα οδυνηρά αποτελέσματα, της κατά τα άλλα λεγόμενης αραβικής Άνοιξης.
Η πολιτική υποκρισία όμως δεν έχει ούτε όρια ούτε φραγμούς. Κατά τους αμερικανούς ο κακός Πούτιν ενσωμάτωσε στη Ρωσία την Κριμαία μέσω ενός αμφιλεγόμενου δημοψηφίσματος. Ιστορικά όμως η Κριμαία ανήκε επί Σοβιετικής Ένωσης μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’60 στη Ρωσία. Την εκχώρησε τότε ο ουκρανός Ν. Χρουστσόφ στην Ουκρανία για προφανείς λόγους.
Κάτι ανάλογο έκανε και ο κροάτης Τίτο με τα δαλματικά παράλια, που τα εκχώρησε επί ενιαίας Γιουγκοσλαβίας τα εκχώρησε στην Κροατία αποκλείοντας από αυτά την Βοσνία – Ερζεγοβίνη που περιορίστηκε στην ενδοχώρα.
Πριν σαράντα χρόνια η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε με την βία των όπλων το 36% της Μεγαλονήσου, το όποιο κατέχει μέχρι σήμερα με την υποστήριξη 40.000 στρατιωτών. Κατά το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ δεν είναι ίδια η περίπτωση με αυτήν της Κριμαίας. Δυο μέτρα και δύο σταθμά αξιολόγησης ισχύουν στην προκειμένη περίπτωση, κατά τους πολιτικούς κομπογιαννίτες της Ουάσινγκτον.
Το Ισραήλ εισβάλει στη Γάζα που την έχει αποκόψει δια ξηράς, θαλάσσης και αέρος από τον υπόλοιπο κόσμο, σκοτώνει μικρά παιδία και αμάχους κατά εκατοντάδες και κατά τους αμερικανούς και τον υπάλληλό τους γγ του ΟΗΕ, δεν τρέχει τίποτα. Ο Πρόεδρος Ομπάμα, που δεν συγκινήθηκε για τους εκατοντάδες νεκρούς πολίτες της Γάζας, έκανε τηλεοπτική έκκληση για την απελευθέρωση ενός ισραηλινού στρατιώτη, που υπήρχε υπόνοια ότι ήταν αιχμάλωτος της Χαμάς.
Ανερυθρίαστα ψεύδονται οι κατά τα άλλα προστάτες των δημοκρατικών αρχών και του διεθνούς δικαίου. Όλα αυτά που συμβαίνουν στον σημερινό κόσμο, προκαλούν κάθε πολίτη, που πιστεύει στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών και στις δημοκρατικές διαδικασίες για την εκλογή των ανθρώπων που ασκούν σε κάθε χώρα την εξουσία…