Το Bloomberg για τη “συμμαχία” Μπαρζανί-Ερντογάν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Τουρκία συμπλήρωσε την οχτάδα των προημιτελικών του EURO: Νίκησε με 2-1 και προκρίθηκε επί της Αυστρίας με ήρωα τον αμυντικό Μερίχ Ντεμιράλ [βίντεο]
Ο Πρόεδρος της Κύπρου στη δεξίωση της Πρέσβειρας των ΗΠΑ: Η συνεργασία δεν υπήρξε πιο ισχυρή, οι σχέσεις και οι επαφές δεν υπήρξαν τόσο αληθινές και πολύτιμες (video)
Ο ηγέτης των Κούρδων του Ιράκ, Μασούντ Μπαρζανί, αποφάσισε να ανακοινώσει το σχέδιο του για δημοψήφισμα με το ερώτημα της ανεξαρτησίας, την ημέρα που ο Τούρκος πρωθυπουργός αποφάσισε να ανακοινώσει, επισήμως, την υποψηφιότητά του για την προεδρία της τουρκικής δημοκρατίας. Αν αυτό είναι σύμπτωση είναι σημαντική σύμπτωση.
Στενοί συνεργάτες του Ερντογάν, σε δηλώσεις τους τις τελευταίες ημέρες, ανέφεραν ότι η Τουρκία είναι πρόθυμη να ξεπεράσει την ιστορική της αντίδραση στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Για τη στροφή αυτή υπάρχουν πολλοί λόγοι, με πιο επείγοντα την εκλογική αριθμητική, ώστε ο Ερντογάν να εκλεγεί πρόεδρος.
Όποιος κερδίσει στις προεδρικές εκλογές της 10 Αυγούστου και κατά πάσα πιθανότητα νικητής θα είναι ο Ερντογάν, θα είναι και ο πρώτος άμεσα εκλεγμένος Τούρκος πρόεδρος. Έχοντας λοιπόν ως δεδομένη την νομιμοποίηση της πολιτικής του, με την επικείμενη εκλογική του νίκη, αλλά και την κυριαρχία του κόμματός του στο κοινοβούλιο και την ελαστικότητα της τουρκικής νομοθεσίας,ο Ερντογάν θα είναι σε θέση να μετατρέψει την τυπική εξουσία του προέδρου σε απόλυτη.
Η προοπτική αυτή αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για να ενώσει τα δύο βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης, το Δημοκρατικό και το Εθνικιστικό, σε κοινό μέτωπο, με την παρουσίαση κοινής υποψηφιότητας για τον προεδρικό θώκο. Η επιλογή τους είναι ο Εκμελεντίν Ισχάνογλου. Ο τρίτος υποψήφιος Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ανήκει στην κουρδική μειονότητα που αντιπροσωπεύει το 20%του πληθυσμού.
Οι πρόσφατες τοπικές εκλογές αποτελούσαν ένα είδος δοκιμής για τις επικείμενες προεδρικές,καθώς τόσο ο Ερντογάν, όσο και οι αντίπαλοί του, τους έδωσαν χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Το κόμμα του Ερντογάν κέρδισε το 43% των ψήφων, ποσοστό υψηλό μεν, αλλά που δεν θα του έδινε την απόλυτη πλειοψηφία σε περίπτωση που ήταν προεδρικές εκλογές. Από την άλλη δε, τα δύο βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης, μαζί, συγκέντρωσαν ποσοστό 44%.
Η «ισοπαλία» αυτή μεταξύ του Ερντογάν και της ενωμένης αντιπολίτευσης, καθιστά τους Κούρδους ρυθμιστές, οι οποίοι στον βωμό της εξασφάλισης ενός ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους στο Ιράκ, μπορούν να παρακάμψουν τις αυταρχικές πολιτικές του Ερντογάν, αλλά και να διαπραγματευτούν τη βελτίωση και της δικής τους θέσης εντός της Τουρκίας. Ο Ερντογάν έχει φροντίσει αν τους γνωστοποιήσει ότι είναι πρόθυμος να δεχτεί τους όρους τους.
Λίγες μέρες πριν ο Ερντογάν ανακοινώσει, επίσημα, την υποψηφιότητά του για την προεδρία, η κυβέρνησή του κατέθεσε σχέδιο νόμου, βάσει του οποίου, ουσιαστικά, αμνηστεύονται οι Κούρδοι μαχητές και τους επιτρέπεται να επανενταχθούν στην τουρκική κοινωνία, χωρίς φόβο διώξεων. Ο ίδιος νόμος θα παρέχει αμνηστία και στους Τούρκους που έχουν επαφές με καταδικασμένους Κούρδους «τρομοκράτες» – όπως ο Οτσαλάν για παράδειγμα.
Εξίσου σημαντική ήταν και η δήλωση του εκπροσώπου του Ερντογάν, Χουσεΐν Τσελίκ, λίγες μέρες πριν, ο οποίος επανέλαβε, ότι οι Κούρδοι του Ιράκ πρέπει μόνοι τους να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Ο Τσελίκ, φυσικά, δεν είναι ο Ερντογάν και η ενθάρρυνση της αποσύνθεσης του Ιράκ, αντιβαίνει στους σχεδιασμούς των Αμερικανών, με τους οποίους η Τουρκία υποκρίνεταιότι συμφωνεί. Βέβαια, η δυνατότητα των Κούρδων του Ιράκ να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους, χωρίς να φοβούνται την Τουρκία, λόγω των εξαγωγών πετρελαίου και των σχετικών με αυτές επενδύσεων, παραμένει.
Επί δεκαετίες, η ιδέα και μόνο ύπαρξης κουρδικού κράτους προκαλούσε νευρική κρίση στη Τουρκία, η ηγεσία της οποίας έτρεμε στην ιδέα ότι ένα τέτοιο γεγονός θα προκαλούσε έναν γενικευμένο πόλεμο στις κουρδικές περιοχές του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας. Ωστόσο, τώρα το ιρακινό Κουρδιστάν θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμος σύμμαχος της Τουρκίας, στις επαφές της με τον Οτσαλάν και το ΡΚΚ, καθώς η οικονομική συνεργασία των Κούρδων του Ιράκ, έχει επίσης συμβάλει στην άμβλυνση των τουρκικών αντιστάσεων.
Η σύμπτωση που αναφέρθηκε, έχει να κάνει με το γεγονός αυτό. Ακριβώς την ώρα που ο Ερντογάν χρειάζεται την υποστήριξη των Κούρδων για να παραμείνει στην εξουσία για μια ακόμα τουλάχιστον δεκαετία, οι Κούρδοι χρειάζονται τον Ερντογάν για να προχωρήσουν το όραμα αιώνων για εθνική ανεξαρτησία. Έτσι ο Μπαρζανί μπορεί να κάνει τον Ερντογάν βασιλιά της Τουρκίας και ο Ερντογάν να κάνει τον Μπαρτζανί βασιλιά του Κουρδιστάν. Να λοιπόν με ισχυρή συμμαχία που ποντάρει στη διάλυση του Ιράκ.
ΠΗΓΗ: BLOOMBERG – ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Φωτογραφία via www.defence-point.gr