ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Πέτρου Θ. Ασσιώτη
Εάν κάποιος ρωτήσει τι σχέση έχει το Μεσολόγγι με την Καρπασία, η απάντηση είναι πολύ απλή. Τόσο το Μεσολόγγι όσο και η Καρπασία έχουν πολλά κοινά, με πρώτιστο τον Τούρκο κατακτητή, την πολιορκία, τον ηρωισμό και την αντίσταση. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με την σειρά. Το Μεσολόγγι, γνωστό και σαν Ιερά πόλις, με πολλούς ήρωες και αγωνιστές έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Είχε πολιορκηθεί τρείς φορές από τους τούρκους, με την τελευταία να ξεκινά στις 15 Απριλίου 1825 από τον Κιουταχή με 30,000 στρατό και ενισχυμένο αργότερα από άλλους 10,000 στρατιώτες του Αιγύπτιου Ιμπραήμ. Σε αυτή την δύναμη των 40,000 χιλιάδων άρτια εξοπλισμένων πολιορκητών οι Μεσολογγίτες, γνωστοί πλέον σαν οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, αντέτασσαν μόνο 4,000 αγωνιστές της Ελευθερίας ελαφρά οπλισμένους.
Αποκλεισμένοι από παντού, και χωρίς ο Μιαούλης να καταφέρει να σπάσει τον κλοιό του τουρκικού και αιγυπτιακού στόλου για να ανεφοδιάσει με πυρομαχικά και τρόφιμα το Μεσολόγγι, οι αγωνιστές του πλέον λιμοκτονούσαν από την πείνα. Τότε, αποφάσισαν την έξοδο τους από το πολιορκημένο Μεσολόγγι όπου λίγοι ήταν αυτοί που γλύτωσαν και συνέχισαν τον Αγώνα της Επανάστασης. Η Έξοδος του Μεσολογγίου γράφτηκε με ανεξίτηλα γράμματα στην Ελληνική ιστορία χάρη στο αίμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων.
Με την δεύτερη φάση της παράνομης και βάρβαρης τουρκικής εισβολής του Αυγούστου 1974, ο τουρκικός στρατός προχώρησε συνοδευόμενος από τουρκοκυπριακά φασιστικά και εξτρεμιστικά στοιχεία της ΤΜΤ και κατέλαβε όλη την Χερσόνησο της Καρπασίας. Από τις 20,000 κατοίκους του Διαμερίσματος Καρπασίας, παρέμειναν συνειδητά σχεδόν 14,000 χιλιάδες ψυχές, σαν φρουροί των 3,000 χρόνων Ελληνικής ιστορίας της Χερσονήσου των Αγίων και Ηρώων. Τότε οι κάτοικοι της Καρπασίας βρέθηκαν να είναι, όχι ελεύθεροι πολιορκημένοι όπως τους Μεσολογγίτες, αλλά πολιορκημένοι υπό κατοχή.
Οι πολιορκημένοι της Καρπασίας , με την επιμονή τους να παραμείνουν στα πατρώα εδάφη προσπάθησαν να αγωνιστούν με παθητικό τρόπο χωρίς να αναμένουν πρακτική βοήθεια από το πουθενά. Η μόνη βοήθεια που μπορούσε να τους προσφέρει η λαβωμένη Κυπριακή Δημοκρατία ήταν η μεταφορά τροφίμων μέσω των Ηνωμένων Εθνών που έσπαζαν τον κλοιό του βάρβαρου τούρκου πολιορκητή για να μην λιμοκτονήσουν όπως τους Μεσολογγίτες.
Ο Τούρκος εισβολέας με προμελετημένο σχέδιο, το «ΕritreProgrami” δηλαδή Σχέδιο Διάλυσης, που εφάρμοσε με τόση μαεστρία και αφελλήνισε την Ίμβρο και την Τένεδο, άρχισε να το εφαρμόζει στην Καρπασία. Με τρομοκρατία, βιασμούς και φόνους άρχισε να διώχνει τους πολιορκημένους της Καρπασίας, οι οποίοι με μια βαλίτσα στο χέρι πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς. Βλέποντας την κατάσταση η Κυπριακή Κυβέρνηση και το Εθνικό Συμβούλιο, εξουσιοδότησαν τον τότε συνομιλητή Γλαύκο Κληρίδη ο οποίος συμφώνησε και υπέγραψε με τον Ραούφ Ντενκτάς, την Συμφωνία της Γ’ Βιέννης στις 2 Αυγούστου 1975, μια συμφωνία που προνοούσε την παραμονή των Καρπασιτών στα σπίτια τους. Αυτή η Συμφωνία δεν έγινε σεβαστή από τους Τούρκους οι οποίοι άρχισαν την μαζική έξοδο των Καρπασιτών. Απλό παράδειγμα η κωμόπολη της Γιαλούσας, όπου παρέμειναν εκεί μέχρι τον Οκτώβριο του 1975, 1909 από τους Έλληνες Κύπριους κάτοικους της, και σε μικρό χρονικό διάστημα εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους. Παραμένουν όμως στην Καρπασία μας, τριακόσιες ελληνικές ψυχές, που σαν σύγχρονοι Μεσολογγίτες φυλάνε την τιμή και την αξιοπρέπεια του Κυπριακού Ελληνισμού στα Στενά της Καρπασίας.
Οι Τούρκοι πάντα καταπατούσαν τις συμφωνίες που έκαναν. Από το 1571, στη Πολιορκία της Αμμοχώστου, που σύναψαν συμφωνία με τους υπερασπιστές της, Μαρκαντώνιο Βραγαδίνο και Στρατηγού Μανώλη Σπηλιώτη από την Καρπασία, για να παραδώσουν την πόλη με αντάλλαγμα την ασφάλεια των γυναικόπαιδων, στρατιωτών, καθώς και την δική τους. Τα γυναικόπαιδα τα πούλησαν σκλάβους τους δε Βραγαδίνο και Σπηλιώτη, αφού τους βασάνισαν τους έγδαραν ζωντανούς. Τώρα δε που πλησιάζει και η 9η Ιουλίου, γνωστή βέβαια η τύχη και του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και άλλων προκρίτων της εποχής. Μήπως σεβάστηκαν τις Συμβάσεις της Γενεύης το 1974 για τους αιχμαλώτους και άμαχους; Την Συμφωνία της Γ’ Βιέννης και ανθρώπινα δικαιώματα των Καρπασιτών που ζούσαν τότε εκεί ή αυτών που παραμένουν ακόμα στην γενέθλια γη;
Για αυτό εμείς οι Καρπασίτες, με την πολύ πικρή πείρα που έχουμε από την Τουρκία, δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στα κελεύσματα ξένων και δικών μας για δείξουμε εμπιστοσύνη στην Τουρκία. Θα την εμπιστευθούμε μόνο αν απελευθέρωση την Καρπασία, την υπόλοιπη κατεχόμενη Κύπρο και αφήσει εμάς, Έλληνες και Τούρκους, πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας να αποφασίσουμε μόνοι και απερίσπαστοι το μέλλον της χώρας μας.
Ο Πέτρος Θ. Ασσιώτης είναι Πρόεδρος του Σωματείου Ελεύθερη Ενιαία Καρπασία
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία