ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου, www.philenews.com
Δεν είμαστε στη Βραζιλία για να μην βλέπουμε, μέσα στην παραζάλη του μουντιαλισμού, τις πραγματικότητες στη χώρα. Τα συγχαρητήρια της κ. Λακάρντ, της βοηθού της, Ντέλιας Βελκουλέσκου, γίνονται για αμιγώς δικούς τους λόγους. Δεν είναι τυχαία που μετά τα συγχαρητήρια και τα χαριεντίσματα αρχίζουν οι προειδοποιήσεις ( μέτρα και προϋποθέσεις για να ‘’απελευθερωθεί’’ η επόμενη δόση…).
Των υποδείξεων του ΔΝΤ, της τρόικας εν γένει ακολουθούν, οι δημόσιες τοποθετήσεις του υπουργού Οικονομικών, που σπεύδει- δουλειά του είναι- να κάνει ενέσεις αισιοδοξίας. Η πραγματική οικονομία, όμως, δεν είναι με θεωρίες και εντυπωσιασμούς που θα προχωρήσει. Το κλίμα δεν αναστρέφεται με επαναλαμβανόμενες δηλώσεις. Εσχάτως, εξαγγέλθηκε η έξοδος στις αγορές. Και ένα χρόνο, μάλιστα, νωρίτερα από ότι προβλεπόταν. Οι αγορές, εάν ανταποκριθούν, τούτο δεν σημαίνει ότι θα γίνει επειδή εκτιμούν ότι η κυπριακή οικονομία ανακάμπτει ή πως το χρέος είναι βιώσιμο. Αυτά θα εξαρτηθούν από άλλους παράγοντες. Συνήθως τα δανεικά δίνονται όταν διασφαλισθούν πολύ περισσότερα.
Το ζητούμενο, για την κυπριακή οικονομία είναι να αντέξουν οι κυπριακές τράπεζες αλλά και να αντέξουν οι πολίτες της παρατεταμένη οικονομική κρίση. Γιατί ένα είναι τα χαμόγελα και η αριθμητική της οικονομίας κι διαφορετικό να υπάρχει στην πράξη αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα για να έχει σημασία, πρέπει να αντανακλά στην καθημερινότητα των πολιτών. Η «υπακοή», στα κελεύσματα των τροικανών, δεν σημαίνει στο τέλος ότι θα τους απαλλαγούμε νωρίτερα, αν και κάποιοι τους θέλουν μόνιμα, γιατί «θα μας συγυρίσουν» (σκεφτείτε αυτοεκτίμηση). Εκτός κι εάν υπάρχει η εντύπωση πως θα είμαστε η μοναδική χώρα που θα ανατρέψουμε τις πρακτικές και τις προσεγγίσεις, τις συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Η ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση βαραίνει περισσότερο τους διαχειριστές στο εσωτερικό. Οι άλλοι εφαρμόζουν μια συνταγή για όλες τις περιπτώσεις. Με τη διαφορά ότι στη δική μας περίπτωση δοκίμασαν ακραία σενάρια, για να εμπλουτίσουν τις επιλογές τους. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι αντίδραση δεν θα υπάρξει. Έχει, λοιπόν, ευθύνη εσωτερικά το παρακμιακό σύστημα, που έχει βασικά χαρακτηριστικά τη διαπλοκή, τη μίζα, την υπερβολή/αλαζονεία και την πολιτική ηλιθιότητα, που είναι, ειρήσθω εν παρόδω πιο επικίνδυνη όταν υποτάσσεται σε συμφέροντα. Είναι γνωστό το πάρτι πολιτικών και τραπεζιτών, τις επιπτώσεις του οποίου βιώνουμε.
Στο σημείο που έχει φθάσει η χώρα, σημασία έχει τώρα εάν υπάρχουν δυνατότητες ανατροπών. Όταν, όμως, πανηγυρίζουν με το παραμικρό, γιατί να υπάρξουν ανατροπές; Την ίδια ώρα, είναι σαφές πως η επένδυση στο φυσικό αέριο, για έξοδο από την κρίση, μπορεί να λειτουργήσει μπούμεραγκ, εάν δεν αντιληφθούμε πως το παιχνίδι που διαδραματίζεται στην περιοχή είναι μεγάλο και ενδέχεται να μας προσπεράσει.