Δις πειραματόζωα: Σπρώχνοντας στις αγκάλες του τουρκικού εθνικισμού
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Να αλλάξουν περιοχές στη Συρία από επικίνδυνες σε ασφαλείς απαιτεί η Κύπρος από τις Βρυξέλλες: Γύρω στα 10 κράτη συμφωνούν με τη Λευκωσία για να σταματήσουν οι ροές μεταναστών
Ο Ρούμπιν εκθέτει και εγκαλεί τον Πρόεδρο Μπάιντεν: Γιατί επιβραβεύεις τους εχθρούς μας και αγνοείς τους συμμάχους μας; Γιατί καλείς τον Ερντογάν και όχι τον Νίκο Χριστοδουλίδη;
Του Κώστα Βενιζέλου, www.philenews.com
Το σκηνικό επαναλαμβάνεται ελλείψει νέων συνταγών και ιδεών. Οι πρακτικές που ακολουθούνται παραπέμπουν δέκα χρόνια πίσω. Προετοιμασία του εδάφους, ανιστόρητες διηγήσεις, ισοπέδωση, εξίσωση θύματος με θύτη, απαξίωση της όποιας λογικής διεκδίκησης και μη παράδοσης.
Οι διάφορες «κοινές εκδηλώσεις», που μέσα στην «τρελή χαρά», δείχνουν «διαθέσεις» και «προθέσεις» για «επανένωση», αλλά αποφεύγουν την ουσία, που είναι η κατοχή, θα καταντήσουν στο τέλος γραφικές. Μπορεί όλα αυτά, περί κατοχής και δικαιωμάτων να είναι, για κάποιους, ολίγον εκτός μόδας, όμως εκφράζουν την πραγματικότητα. Αποτελούν την πεμπτουσία για μια σοβαρή συζήτηση για λύση. Με κίνδυνο να χαθεί μια για πάντα το ζητούμενο, που είναι η λύση, οργανώνονται καλοστημένες φιέστες, που στο τέλος «κολλούν» γύρω από το δέντρο και δεν βλέπουν το δάσος.
Κι όλα αυτά για μια στιγμή ανούσιου εντυπωσιασμού. Αυτοί, οι συνήθεις ύποπτοι, των χρηματοδοτούμενων σεμιναρίων και συμπερασμάτων δεν ασχολούνται με την ουσία, αλλά με την πρόσκαιρη επιτυχία του πειράματος (και όχι με την τύχη του πειραματόζωου). Δεν είναι δε τυχαίο, που δεν αφήνονται ελεύθερα οι πολίτες, ένθεν και ένθεν του κατοχικού οδοφράγματος, να κουβεντιάσουν, να διαφωνήσουν, να τα βρουν με βάση τις τοπικές πραγματικότητες, νοοτροπίες και πάντα σε λογικές που διέπουν τη λειτουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας και όχι δυο ανάπηρων προβληματικών πολιτειών (που κατ΄ουσία θα είναι δυο κράτη). Όλα τα θέλουν καλουπιασμένα και στοχευμένα.
Μπορεί, για παράδειγμα, να αντιληφθεί κανείς γιατί η τουρκική πλευρά παρουσιάζεται συνεργάσιμη για να προσφέρει «θρησκευτικές ελευθερίες» στους Ε/κ, μόνο, όμως όταν υπάρχει… δορυφορική κάλυψη. Στους εκ Κυθρέας, απάντησαν χθες αρνητικά και η λειτουργία στην Αγία Μαρίνα δεν θα γίνει. Αντέδρασε κανείς πλην των Κυθρεωτών και του ΥΠΕΞ;
Το θέμα δεν είναι ασφαλώς οι θρησκευτικές λειτουργίες. Προσωπικά ποσώς με ενδιαφέρουν και με επηρεάζουν. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο μπορούν να υπάρξουν βήματα προς τη λύση, που μέχρι σήμερα δεν είναι ορατά.
Κάθε φορά που οι υπάρχουν εξελίξεις, επιστρατεύονται κάτι περίεργες μη κυβερνητικές οργανώσεις, που ανακαλύπτουν πως το πρόβλημα στο νησί είναι «τα ψυχολογικά των Κυπρίων» και αναζητούν το φάρμακο. Αυτοί οι ίδιοι που ταυτίζουν τη διεκδίκηση με τον εθνικισμό. Που αντιμετωπίζουν με αλαζονεία και απόρριψη οτιδήποτε τούς χαλά το πάρτι και το πείραμα. Δεν κατανοούν, για να δανειστώ μια προσέγγιση επί του θέματος του Νίκου Κοτσιά («Τρία διδάγματα για την Αριστερά προς την Κυβέρνηση Σωτηρίας»), τη διαλεκτική σχέση δημοκρατίας και εθνικής κυριαρχίας. Είναι οι ίδιοι που ενώ καταφεύγουν σε έναν πόλεμο μαγισσών με τον εθνικισμό, ουσιαστικά καλούν να γίνει αποδεκτός ο εθνικισμός του αντιπάλου, της Τουρκίας.
Η Κύπρος είναι μια μόνιμη περίπτωση πειραματόζωου. Και στο Κυπριακό, με τις πρωτόγνωρες ρυθμίσεις που προτείνονται και εσχάτως και στην οικονομία, με τη μετατροπή της σε αποικία χρέους, με την πρώτη δοκιμή του κουρέματος.