Με παγκύπρια ψηφοφορία η Κερύνεια απέκτησε δική της φωνή στο Ευρωκοινοβούλιο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Πάμπου Σ. Χατζηλαμπή
Ούτε συνηθισμένο στις μέρες μας ούτε καθημερινό είναι το φαινόμενο την ημέρα της ανακήρυξής του ένας βουλευτής να διαβεβαιώνει πως θα δώσει μάχη και για τα δίκαια της Κερύνειας και πως θα προασπιστεί τη μαρτυρική – από πολλούς ξεχασμένη πια και αγνοημένη πόλη- που “πάνω από όλα συμβολίζει τον αγώνα χωρίς τελειωμό για ελευθερία και επιστροφή”.
Ο Κερυνειώτης την καταγωγή νέος ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ Κώστας Μαυρίδης δεν παρέλειψε προχθές να επισημάνει την αυτονόητη για πολλούς συμβολή και των υπολοίπων ευρωβουλευτών στην προσπάθεια αυτή. Ούτε και παραγνώρισε πως εκτός από -την επίσης αυτονόητη- στήριξη μελών και φίλων του κόμματός του σε όλη την Κύπρο, τον τίμησαν με τη ψήφο τους και «ένας πολύ μεγάλος αριθμός Κερυνειωτών», απέναντι στους οποίους ανέλαβε υποχρέωση κοινών μελλοντικών αγώνων.
Αυτό όμως που αντιπαρήλθε χωρίς κανένα σχόλιο ήταν ο λυσσώδης πόλεμος που δέχτηκε από κομματικούς του «συντρόφους», προερχόμενους κυρίως από την απελθούσα ηγετική ομάδα του ΔΗΚΟ, από πληθώρα «καρεκλοταύρων και καρελογελάδων» (το ένθεμα -κεν- αφαιρέθηκε για λόγους νοηματικών συνειρμών…), συμπεριλαμβανομένου και του καθεστωτικού Δηκοϊκού βουλευτή Κερύνειας, όπως και από «κονδυλοφόρους» παράγοντες της ρεαλΗστΡικής, επικερδούς νεοανανικής καμπάνιας και «επαναπροσεγγιστικής» υστερίας.
Δύσκολα μπορεί κανείς να προβλέψει ανθόσπαρτες μελλοντικές κινήσεις στη νέα αυτή διαδρομή του Μαυρίδη, κυρίως γύρω από τη «λεπτομέρεια» πως δεν έχει ως τώρα αποσιωπήσει την αντιανανική του θεώρηση μιας πιθανής λύσης του Κυπριακού, έχει εκλεγεί σε παγκύπρια ψηφοφορία.
Δηλαδή, με διαδικασία που υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια των ασφυκτικών δομών οι οποίες σίγουρα ελέγχονται και καθοδηγούνται από το τοπικό κατεστημένο και τη γενικότερη εσωκομματική καθεστωτική ελώδη στασιμότητα συμφερόντων.
Ούτε μπορεί κανείς να παραβλέψει πως η εκλογική επιβολή του σε χρονίζουσες τσιμεντοποιημένες αντιλήψεις και καταστάσεις έχει ήδη καταστεί μοχλός προσχηματικών επιθέσεων, όχι μόνον εναντίον του αλλά και της νέας ηγεσίας του κόμματος από τους ηττημένους καθοδηγούμενους από τον π. πρόεδρο του ΔΗΚΟ.
Ακόμη και η μέσα από την οπτική αυτή γωνία θεώρηση της νίκης του Μαυρίδη, που πρόταξε την καταγωγή του ευθύς εξ αρχής, φέρνει πολύ κοντά την πιθανότητα εκδήλωσης επιθέσεων εναντίον του όχι μόνο για την αντιανανική του πολιτική επιλογή, αλλά και για το πραγματικό γεγονός του ότι βρίσκεται σε ευθεία διαφωνία με τον μωροφιλόδοξο ανεκδιήγητο και μαθητευόμενο μάγο Γλαύκο Καριόλου, Δήμαρχο της προδομένης και εγκαταλειμμένης στα νύχια του εισβολέα κατεχόμενης πόλης.
Σίγουρα, η ηγεσία της τοπικής αυτοδιοίκησης ολόκληρης της κατεχόμενης Κύπρου, όχι μόνο της επαρχίας Κερύνειας, με άξονα τη φράση του Μαυρίδη ότι η Κερύνεια “πάνω από όλα συμβολίζει τον αγώνα χωρίς τελειωμό για ελευθερία και επιστροφή”, πήρε μήνυμα ριζικής αναθεώρησης πολλών επιπέδων του ρόλου και της μακρόχρονης στρατηγικής τους (αν έχουν…).
Την αντικατάσταση με άλλα λόγια του συνθηματικού τους ενδοτισμού, αυτού της «υφ’ όρων» επιστροφής υπό κατοχικό καθεστώς, που εκφράζεται με τις λέξεις «ρεαλισμός» και «επαναπροσέγγιση», από την απόφαση του συνεχούς αγώνα για χωρίς όρους επιστροφή και ελευθερία.
Με την φρενήρη αυτή καμπάνια για όπως-όπως κλείσιμο του Κυπριακού, που επιδιώκει ο «διεθνής παράγων» (καθώς έχουμε μάθει να αποκαλούμε την νεοαποικιακή αγγλοαμερικανική σκυταλοδρομία) και οι ντόπιοι εντολοδόχοι του, της οποίας εξάρτημα αποτελεί ο πανταχόθεν διαβλητός πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης θα έρθει σίγουρα αντιμέτωπος ο Κώστας Μαυρίδης. Διότι είναι ένας μη ελεγχόμενος και μη καθοδηγούμενος νέος «παίκτης» στο «γήπεδο»… Επικίνδυνος για πολλούς σχεδιασμούς και συμφέροντα…
Πολλώ δε μάλλον τώρα που η γεωπολιτική διελκυστίνδα έχει αναδείξει την Κύπρο σε ενεργειακό παράγοντα και σημαντική αναφορά στη σκακιέρα των συσχετισμών και ισορροπιών, καθιστώντας επείγουσα τη θεμελίωση βαθμίδων επικράτησης πολλών συμφερόντων σε κάθε επίπεδο. Και φυσικά ερήμην και εις βάρος οποιουδήποτε διαφωνεί με τις στοχεύσεις τους.
Όσο κι αν το βεληνεκές των δυνατοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχει ακόμα στενά όρια, δεν παύει να αποτελεί ένα διεθνές βήμα στο οποίο επανειλημμένα έχουμε προσβλέψει και έχουμε πείσει για τα δίκαιά μας. Δεν είναι πλέον προορισμός «χρυσής εξορίας» όπως ήταν την εποχή που ο τότε πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αναστασιάδης το χρησιμοποίησε για να απαλλαγεί από τους ανταγωνιστές του στην κούρσα για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ωστόσο, για τον Μαυρίδη, θα είναι σίγουρα ένα δύσκολο πεδίο, πάντα γεμάτο παγίδες «φίλων» και αντιπάλων, «ξένων» και ημετέρων. Κι αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό, όχι μόνο από τον ίδιο αλλά και από όσους θα επιδιώξουν να του κλείσουν το δρόμο, είναι ότι ο Κερυνειώτης ευρωβουλευτής είναι η πραγματική φωνή της Κερύνειας στην Ευρωπαϊκή Βουλή. Και ότι οι δικές του ευαισθησίες θα χρωματίσουν το ρόλο του εκεί, όσο κι αν οι εγχώριοι κοντόφθαλμοι και μικροκομματικοί πολέμιοι της εκλογής του επιδιώξουν να τον εκμηδενίσουν.
Μεγάλες και βαριές οι ευθύνες και για τον μεν, και για τους δε.
Οι υπόλοιποι, ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων, ας επαγρυπνούμε, και ας ευχηθούμε ο Μαυρίδης να μην είναι η τελευταία ευκαιρία αναβάθμισης του λόγου ενάντια στην εισβολή/κατοχή, αλλά η πρώτη από μια σειρά νέων που έρχονται.