Με αφορμή την επίσκεψη Μπάιντεν: Το Κυπριακό παραμένει πρόβλημα εισβολής και κατοχής




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, www.epikaira.gr, www.ethnos.gr

Η επικείμενη επίσκεψη του αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών στη Λευκωσία, που αποκαλύφθηκε πριν ανακοινωθεί -προφανώς για να «καεί»- από τον κατοχικό ηγέτη, Ντερβίς Ερογλου, είναι από μόνη της μία πολύ σημαντική εξέλιξη. Το να αποφασίζει η υπερδύναμη να επιστρατεύσει τον καλό γνώστη της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής αντιπρόεδρο Τζόζεφ Μπάιντεν δείχνει πάνω απ’ όλα την απόφασή της να «κλείσει» το Κυπριακό και να κερδίσει για τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα μία διεθνή επιτυχία.

Η Αμερική μπορεί να επιθυμεί ότι θέλει και να κάνει ότι …γουστάρει, αλλά οι επιτυχίες κερδίζονται όχι με πιέσεις και εκβιασμούς, αλλά με σύνεση και στη βάση του δικαίου. Το Κυπριακό, που συνεχίζει και σήμερα να είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής, έχει καταντήσει –λόγω της ανικανότητας των Κυπρίων πολιτικών- θέμα «απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων. Ειδικά οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι κάθε άλλο παρά έτσι έχουν τα πράγματα, διότι δημιούργησαν το πρόβλημα στο πλαίσιο του «Ψυχρού Πολέμου» καταδικάζοντας ένα λαό στην απόγνωση. Οι εικόνες της εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής δεν θα φύγουν ποτέ από το μυαλό μας.

Ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν είναι ένας πολιτικός που αγάπησε την Κύπρο. Πρόκειται για μία μεγάλη αλήθεια και όσοι παρακολουθούμε εκ του σύνεγγυς την πολιτική του διαδρομή γνωρίζουμε τη βοήθεια που πρόσφερε από το 1974 μέχρι και σήμερα. Βεβαίως, η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα και το Ελληνικό Λόμπι, που αποτελείται βασικά από Ελληνοκύπριους, τον υποστήριξε οικονομικά και του πρόσφερε όλες τις ψήφους που διέθετε στην πολιτεία του Ντελαγουέαρ. Ο κ. Μπάιντεν ένοιωσε τον πόνο της προσφυγιάς, πληροφορήθηκε από πρώτο χέρι την κυπριακή τραγωδία, επειδή έτυχε να βρει καταφύγιο, ακριβώς δίπλα στο σπίτι του, ένας κατατρεγμένος από τον Αττίλα Ελληνοκύπριος. Από τότε μέχρι σήμερα παραμένουν φίλοι.

Ως γερουσιαστής, ο σημερινός αντιπρόεδρος, συνέδεσε το όνομα του με την κατεχόμενη πόλη της Αμμοχώστου. Η τροπολογία που κατατέθηκε στη Γερουσία και απαιτεί την επιστροφή της πόλης-φάντασμα στους νόμιμους κατοίκους της, φέρει το όνομα του. Και όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα αναμένουν ότι το θέμα αυτό θα βρεθεί στο επίκεντρο των συνομιλιών του κ. Μπάιντεν με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον κατοχικό ηγέτη.

Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος υποστηρίζει τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η οποία είναι και φιλοτουρκική και ρατσιστική. Την υποστηρίζει επειδή αυτό ζητά από το 1977 μέχρι σήμερα η κυπριακή πολιτική ηγεσία. Δεν πρέπει, λοιπόν, να κατηγορούμε τους ξένους επειδή οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί δεν έχουν σπονδυλική στήλη. Όμως, από την άλλη πλευρά τίθεται ένα θέμα σοβαρό, και αφορά τη στάση της Αμερικής για άλλες χώρες, που έχουν υποστεί εισβολές, όπως η Κύπρος. Για την Ουκρανία, και ο Πρόεδρος Ομπάμα και ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν, έχουν υποστηρίξει το σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της και έχουν δεσμευθεί πως δεν θα επιτρέψουν ποτέ την αλλαγή συνόρων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Υπό το βάρος αυτής της πολύ ορθής θέσης, τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν και στην Κύπρο, η οποία είναι θύμα εισβολής και κατοχής της συμμάχου των ΗΠΑ, Τουρκίας. Επειδή μπορεί μερικοί αναγνώστες να αντιδράσουν και να μιλήσουν για την …αφέλεια του υποφαινομένου, πρέπει να καταθέσω ότι λόγω της δημοσιογραφικής μου παρουσίας στην Ουάσιγκτον, όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις, γνωρίζω πως το δίκαιο προσφέρεται σύμφωνα με τον βαθμό υποταγής προς την υπερδύναμη. Η Κύπρος ήταν πάντα πιστός σύμμαχος για την Αμερική, παρά το γεγονός ότι ευθύνεται για την τραγωδία της.

Ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν έχει μία μοναδική ευκαιρία να απολογηθεί για τη συμμετοχή της Αμερικής του Κίσιγκερ στην εισβολή του 1974 και να διορθώσει την αμερικανική εξωτερική πολιτική στο Κυπριακό. Οι Αμερικανοί επέβαλαν τη ρατσιστική διζωνική και δικοινοτική ομοσπονδία, άρα αυτοί πρέπει να εισαγάγουν το σεβασμό στην εδαφική κυριαρχία και ακεραιότητα της. Επειδή για την Ουκρανία απαιτούν τα αυτονόητα, χάνουν το δίκιο τους απέναντι στον Πούτιν, όταν στην Κύπρο επιμένουν να επιβάλουν με την υπογραφή μας μία έντονα αντιδημοκρατική λύση.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 15 Μαίου 2014, στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: