Η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, το House of Cards και η προεδρική αναμέτρηση του 2016

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Πόση απογοήτευση Μαλάλα»: Η κοινή εμφάνιση με τη Χίλαρι Κλίντον ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους συμπατριώτες της νεαρής ακτιβίστριας [video]

Η υποψήφια των εθνικιστών νικήτρια στον πρώτο γύρο των προεδρικών στα Σκόπια: Καθαρή νίκη της Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, εκλεκτής του ακροδεξιού VMRO-DPMNE

Οι εθνικιστές στα Σκόπια (VMRO-DPMNE), με την ακροδεξιά Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, στοχεύουν την κατάκτηση της Προεδρίας: Αύριο ο πρώτος κρίσιμος γύρος των εκλογών…

Της ΕΛΕΝΗΣ ΑΡΓΥΡΗ 

«Η Ουάσιγκτον είναι μια σκληρή πόλη. Συγκεντρώνει όλο το χρήμα και την δύναμη του πλανήτη. Οι μόνοι που καταφέρνουν να επιβιώσουν, είναι όσοι έχουν την οικονομική ισχύ να προσλαμβάνουν  στρατό lobbyists, επηρεάζοντας προς όφελος τους, την πολιτική εξουσία». Αυτή, την όχι και τόσο πρωτότυπη διαπίστωση κάνει η αντισυστημική Δημοκρατική Γερουσιαστής της Μασαχουσέτης, Ελίζαμπεθ Γουόρεν στο βιβλίο της «Fighting Chance» που κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες. Η διαπίστωση μπορεί να μην είναι πρωτότυπη, ωστόσο όπως σχολιάζουν αναλυτές, η έμμεση προσπάθεια της να περάσει το μήνυμα, ότι σε αυτό το σύστημα η ίδια βρίσκεται απέξω, μοιάζει ικανοποιητική.

Στην συνέχεια η Γουόρεν, αφηγείται ένα περιστατικό με μεγάλη σημασία για αυτόν που θέλει να κατανοήσει πως ακριβώς δουλεύει το σύστημα, εδώ στην Ουάσιγκτον. Ένα σύστημα πολιτικής ίντριγκας, ισχύος, παρασκηνίου και εφήμερων συμμαχιών, που ίσως να μην αποτυπώνεται στην πραγματική του διάσταση, ούτε καν στην πετυχημένη αμερικανική σειρά House of Cards. «Ήταν 2008» λέει «και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η ακρόαση στην αρμόδια επιτροπή του Κογκρέσου, η οποία εξέταζε τις ευθύνες που είχε το Υπουργείο Οικονομικών στην διάσωση του τραπεζικού συστήματος, με κάλεσε για δείπνο, ο τότε οικονομικός σύμβουλος του Προέδρου Ομπάμα, Λώρενς Σάμμερς. Αφού μιλήσαμε περί ανέμων και υδάτων, μου είπε ξαφνικά κοιτάζοντας με στα μάτια και με έναν αφοπλιστικό κυνισμό, ότι σε αυτή την πόλη υπάρχουν οι insiders και οι outsiders. Και μου εξήγησε ότι αν θέλω να είμαι outsider, μπορώ να κάνω και να λέω ότι θέλω. Δεν θα μπορώ όμως να επηρεάζω τους insiders. Δηλαδή, αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Αν επιλέξω να γίνω insider, τότε είμαι καλοδεχούμενη. Όμως, δεν θα πρέπει ποτέ να παραβώ τον άγραφο νόμο, που ορίζει σαφώς, ότι ένας insider δεν στρέφεται ποτέ εναντίον ενός άλλου insider. Επρόκειτο» θυμάται η Γουόρεν «για μια ξεκάθαρη προειδοποίηση εναντίον της σκληρής στάσης που κρατούσα ως Προέδρος της συγκεκριμένης Επιτροπής του Κογκρέσου, εναντίον του τότε Υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιθνερ, ο οποίος είχε επιλέξει να διασώσει το τραπεζικό σύστημα από την κατάρρευση, αφήνοντας μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης να κατρακυλήσει στην χρεοκοπία».

Η δυσαρέσκεια του Λευκού Οίκου από την «ενοχλητική» στάση και την σκληρή κριτική της Γουόρεν- που όπως έχει γραφτεί επανειλημμένως ξεπέρναγε σε καυστικότητα και αυτή των ρεπουμπλικάνων- δεν κρύφτηκε ποτέ. Με την ενορχηστρωμένη, παρασκηνιακή επιρροή των Σάμμερς και Γκάιθνερ, η Γουόρεν δεν τοποθετήθηκε τελικά–όπως διακαώς επιθυμούσε- στην θέση της επικεφαλής του Κέντρου Χρηματιστικής Προστασία Καταναλωτή (CFPB). Θεσμού που η ίδια εμπνεύστηκε και αγωνίστηκε υποδειγματικά για να εντάξει τελευταία στιγμή, στον γνωστό νόμο για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, που υπέγραψε ο Πρόεδρος Ομπάμα το 2010. Αυτή η εξέλιξη, όπως παραδέχεται η Γουόρεν, ήταν μια ήττα που της στοίχησε όσο τίποτα άλλο. Ένιωσε προδομένη. Περίμενε υπομονετικά όμως, έως ότου πλήρωσε τον Σάμμερς με το ίδιο νόμισμα, όταν πέρυσι η ίδια πρωτοστάτησε στις εσωκομματικές αντιδράσεις κατά της υποψηφιότητας του για την προεδρία της FED, αναγκάζοντας τον να αποχωρήσει με σκυμμένο το κεφάλι από την διεκδίκηση του θώκου, που τελικά κατέλαβε η στενή της φίλη, Janet Yellen.

Όλα αυτά που εξομολογείται η ίδια και επιβεβαιώνει και ο Τίμοθι Γκάιθνερ στο βιβλίο του Stress Test που κυκλοφόρησε προ ημερών, δεν αποδεικνύουν όμως τίποτα παραπάνω, από το ότι η Γουόρεν τελικά, είναι μέρος αυτού ακριβώς του συστήματος. Αυτό λένε οι αναλυτές, που επιχειρούν να αποκρυπτογραφήσουν τις προθέσεις της σχετικά με τις προεδρικές εκλογές του 2016. Η ίδια διατρανώνει με κάθε ευκαιρία ότι δεν προτίθεται να θέσει υποψηφιότητα για το χρίσμα των Δημοκρατικών και καλεί μάλιστα την Χίλαρι Κλίντον, να βγει από την πολιτική «αποστρατεία» και να αρχίσει να προετοιμάζεται για τον ρόλο της πρώτης γυναίκας προέδρου, στην ιστορία των ΗΠΑ.  Και ο Μπαράκ Ομπάμα, όμως θυμίζουν οι αναλυτές, δύο χρόνια πριν από τις εκλογές του 2008 τα ίδια έλεγε. Για να αλλάξει γνώμη στην συνέχεια και τελικά να γίνει ο πρώτος αφρο-αμερικανός Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Η εξαιρετικά δημοφιλής νομικός και πρώην καθηγήτρια Δικαίου στο Πανεπιστήμιου του Χάρβαρντ, προβάλλει στους κόλπους του Δημοκρατικού Κόμματος, ως η αυτονόητη επιλογή σε περίπτωση που τελικά η Χίλαρι Κλίντον για λόγους υγείας, αποφασίσει να μην διεκδικήσει το χρίσμα. Ακόμη όμως και αν τελικά η Χίλαρι θελήσει να κατακτήσει τον Λευκό Οίκο, η διαδρομή έως τις εκλογές δεν θα είναι ακριβώς περίπατος αν έχει δίπλα της, την Γουόρεν. Εν αντιθέσει με την περίπτωση του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν, τον οποίο η πρώην Πρώτη Κυρία, φέρεται σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να εξουδετερώνει πολιτικά, χωρίς να χύσει στάλα ιδρώτα.

Η αλήθεια είναι πάντως πως για την μεσαία τάξη στις ΗΠΑ, η συμμετοχή και μόνο της Γουόρεν στην κούρσα για την διεκδίκηση του Δημοκρατικού χρίσματος, θα είναι εξαιρετικά επωφελής αφού θα αναγκάσει τον οποιοδήποτε συνυποψήφιό της να μετακινηθεί μερικά βήματα πιο αριστερά στα φλέγοντα θέματα της οικονομίας. Εξέλιξη που κάνει τους χρηματιστές της Wall Street να χάνουν τον ύπνο τους, καθώς δεν μπορούν και δεν θέλουν να ξεχάσουν, ότι η Γουόρεν ως γνήσια «ακτιβίστρια» και πολιτικό τέκνο της μετριοπαθούς και εκσυγχρονιστικής βάσης του Δημοκρατικού κόμματος, πρωτοστάτησε στο κίνημα Occupy Wall Street, κατακεραυνώνοντας επανειλημμένως τις τακτικές τους. Το περιοδικό ΤΙΜΕ την έχει αποκαλέσει «σερίφη της Wall Street» και τα αμερικανικά έντυπα την παρουσιάζουν, συχνά πυκνά, ως την θηλυκή εκδοχή του Ρομπέν των Φτωχών.

Στην εκστρατεία εναντίον της Γουόρεν, δεν συστοιχίζονται μόνο τα πανίσχυρα τραπεζικά λόμπι που είτε αρέσει είτε όχι, έχουν τον τρόπο τους να επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις αλλά και η πλευρά του Δημοκρατικού Κόμματος που βαδίζει λίγο δεξιότερα του κέντρου και προέρχεται κυρίως από τα χαμηλότερα μορφωτικά και εισοδηματικά στρώματα. Αυτοί οι ψηφοφόροι που αυτοπροσδιορίζονται κεντρώοι αλλά έχουν το βλέμμα στραμμένο και προς τους μετριοπαθείς ρεπουμπλικάνους, επιθυμούν να απεγκλωβιστούν από τις πολιτικές Ομπάμα και παγώνουν με την σκέψη μιας πιο αριστερής διακυβέρνησης. Η Γουόρεν, αποτελεί επίσης έναν από τους πιο λατρεμένους στόχους της παραδοσιακής αμερικανικής Δεξιάς.

Ανεξαρτήτως πάντως του αν τελικά θα κατέλθει ως υποψήφια, ένα πράγμα για το οποίο δεν μπορεί να την κατηγορήσει κανείς, είναι για ασυνέπεια λόγων και πράξεων. Μόλις πριν από λίγα 24ωρα στην ετήσια δεξίωση του Public Citizen, που διοργανώνεται εδώ στην αμερικανική πρωτεύουσα, επέλεξε να τα βάλει ξανά με το πανίσχυρο επιχειρηματικό κατεστημένο, που κινεί τα νήματα της εξουσίας. «Από ότι μαθαίνω» είπε «η Wall Street, οι φαρμακευτικοί κολοσσοί και τα τηλεπικοινωνιακά μεγαθήρια, που μολύνουν τις θάλασσες μας με τα απόβλητα τους και παίρνουν τις δουλειές από τους μικρούς επιχειρηματίες, κάνουν τα πάντα για να προωθήσουν διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, ασφαλώς εις βάρος της μικρο-μεσαίας επιχειρηματικότητας. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε».

Εύκολα κανείς μπορεί να κατανοήσει, γιατί η Ελίζαμπεθ Γουόρεν με αυτές τις θέσεις είναι τόσο δημοφιλής στην μεσαία τάξη. Δύσκολα όμως μπορεί να γίνει αντιληπτό, πως με αυτές τις θέσεις, θα καταφέρει να διεκδικήσει το χρίσμα των Δημοκρατικών, αν το αποφασίσει. Γιατί για να το διεκδικήσει χρειάζεται χρήματα. Δηλαδή χρηματοδότες. Δηλαδή επιχειρηματίες. Και σίγουρα όχι μικρομεσαίους. Χρειάζεται στο πλευρό της αυτούς, που σήμερα έχει απέναντι της.