Από τα μηνύματα στα μαθήματα των εκλογών




Του ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΙΔΗ, www.mignatiou.com

Δημοκρατία δεν είναι μόνο οι εκλογές. Είναι πολύ περισσότερα. Αλλά, δεν νοείται δημοκρατία χωρίς εκλογές. Και σε μια δημοκρατία όπου το ποσοστό της αποχής στις εκλογές είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό της συμμετοχής, όπως συνέβηκε στις ευρωεκλογές, σημαίνει πως υπάρχει πρόβλημα ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών στον κυριότερο ίσως θεσμό ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.

Μετά τις εκλογές, ακολούθησαν συζητήσεις γύρω από την αποχή στην Κύπρο, με προσθέσεις και αφαιρέσεις για το ποια θα ήταν τα «πραγματικά» ποσοστά των κομμάτων αν δεν υπήρχε η αποχή, ή αν υπήρχε οριζόντια ψηφοφορία, ή αν …. Στην ίδια γραμμή σκέψης, εκφράστηκε καλόπιστη κριτική προς εκείνους τους πολίτες που συνειδητά απείχαν γιατί νόμιζαν ότι θα τιμωρήσουν και θα συνετίσουν το σύστημα. Σε άρθρο μου πριν από τις εκλογές, αναφέρθηκα σε συγκεκριμένο κείμενο αγανακτισμένου πολίτη (δημοσιεύτηκε στον κυπριακό τύπο πριν τις εκλογές) ο οποίος έγραφε για «ηθική ικανοποίηση» και .. εκδίκηση που θα πάρουν οι «χιλιάδες κάτοχοι αξιόγραφων, χιλιάδες κουρεμένοι καταθέτες, χιλιάδες άνεργοι, χιλιάδες απελπισμένες οικογένειες…» μέσω της αποχής.

Με την ίδια σκέψη, η αποχή θεωρήθηκε «τιμωρία του συστήματος». Και άλλοι, αυτοδιορίστηκαν οι ίδιοι εκπρόσωποι του 56% του πληθυσμού που αριθμητικά απείχε για να αποφανθούν ότι «οι πολίτες απέρριψαν το αποτέλεσμα των εκλογών»!  Στην πραγματικότητα, υπάρχει καθιερωμένο ποσοστό αδιάφορων, απολίτικων και άλλων γύρω στο 20% που δεν συμμετέχει γενικά σε εκλογές. Το υπόλοιπο ωστόσο παραμένει αρκετά μεγάλο με δυνατότητες ανατροπής.

Πάντως, προσεγγίσεις που ανέμεναν ότι με την αποχή θα ταρακουνηθεί το σύστημα του ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ που θα τρέξει να τιμωρήσει τους ένοχους για να δικαιωθούν οι  «χιλιάδες κάτοχοι αξιόγραφων, χιλιάδες κουρεμένοι καταθέτες, χιλιάδες άνεργοι, χιλιάδες απελπισμένες οικογένειες…», σήμερα, μετά τις εκλογές εξαφανίστηκαν. Και το μάθημα είναι απλό. Η εξουσία του ΔΗΣΥ έμεινε πλήρως ικανοποιημένη αφού ερμήνευσε το αποτέλεσμα των εκλογών ως έγκριση του κυβερνητικού έργου και εξίσου στο ΑΚΕΛ όπου μια ομάδα στρατευμένων εκφωνούσε συνθήματα το βράδυ των εκλογών στο Συνεδριακό Κέντρο γιατί διατήρησαν τις δύο έδρες. Ανατροπή θα υπήρχε αν ένα σημαντικό ποσοστό από τους  σκεπτόμενους πολίτες που συνειδητά απείχαν, ψήφιζε στην κάλπη. Εάν η αποχή αποτελεί το πρώτο βήμα σκεπτόμενων πολιτών που αρνήθηκαν το «κόμμα τους» αλλά δεν βρήκαν τη δύναμη για το δεύτερο βήμα ενώπιον της κάλπης, είναι κάτι θετικό. Φτάνει το μέλλον να το επιτρέψει προτού προκύψουν πολιτικές καταστάσεις χωρίς αναστροφή. Έτσι ίσως αποκτήσει πολιτικό νόημα ο θυμός και η αγανάκτηση.

Τώρα που οι εκλογές τέλειωσαν -και μάλιστα ανήκω στους εκλεγέντες- επανέρχομαι στο θέμα γιατί το ενδιαφέρον μου είναι γνήσιο. Από την πρώτη ώρα των αποτελεσμάτων, αποδείχτηκε ότι η αποχή με σκοπό «την τιμωρία του συστήματος» αποτελεί ψευδαίσθηση. Σε όσους νόμιζαν ότι οι ίδιοι τιμωρούν το σύστημα και το κατεστημένο με την αποχή, οι δηλώσεις και οι συμπεριφορές μετά το αποτέλεσμα στις εκλογές υπήρξαν γροθιά στο στομάχι. Στο κείμενο του ο αγανακτισμένος πολίτης για τις ευρωεκλογές έγραφε πριν τις εκλογές ότι «ο μεγάλος νικητής των ευρωεκλογών θα είναι ο απλός πολίτης με το ποσοστό ρεκόρ αποχής…». Σήμερα, μετά τις εκλογές, μεγάλος ηττημένος των ευρωεκλογών είναι ο απλός πολίτης που απείχε θεωρώντας ότι θα τιμωρήσει το σύστημα εξουσίας. Στην πραγματικότητα, το σύστημα και το κατεστημένο είναι πλήρως ευχαριστημένα σε βαθμό που το εκφράζουν δημόσια από την πρώτη ώρα των αποτελεσμάτων.

Επί της ουσίας, στην δημοκρατία οι παραδομένοι και άβουλοι, εκ των πραγμάτων  δεν διεκδικούν και δεν μπορεί να διαχειριστούν εξουσία. Από την άλλη, οι συμμετέχοντες έχουν και άξιο λόγο κριτικής μετά το αποτέλεσμα.

* Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ – E-mail: [email protected]

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: