Της υποκρισίας και του δονκιχωτισμού: Όταν οι κλέφτες κυκλοφορούν ελεύθεροι
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Η κάθαρση και η εξιχνίαση σε μια κοινωνία που παρακολουθεί με απίστευτη απάθεια, τη λεηλασία της χώρας από τα λαμόγια της πολιτικής και των «παραγόντων» της οικονομίας, κινείται μεταξύ δονκιχωτισμού και υποκρισίας. Το ζήτημα της κάθαρσης χρησιμοποιείται για την πρόκληση έντασης και τη δημιουργία μιας ψεύτικης εικόνας αντιπαράθεσης. Οι σποραδικές αποκαλύψεις, τα αγκρίσματα, τα ΧΧΧ της αδιαφάνειας, αποτελούν ένα ανούσιο παιχνίδι για εσωτερική κατανάλωση, που γίνεται για να αποφευχθεί το διά ταύτα. Δηλαδή η τιμωρία των ενόχων.
Οι εξάρσεις και οι υψηλόφωνες μπουρδολογίες, αποτελούν φτηνή μέθοδο απροσανατολισμού. Ποιος συμμετείχε στο φαγοπότι είναι λίγο-πολύ γνωστό, αυτό που αναμένεται είναι η τεκμηρίωση, που τείνει να χαθεί στα νομικίστικα και στα «δεν έχουμε αποδείξεις». Εδώ και μήνες αιωρείται πάνω από δυο κόμματα η κατηγορία ότι μια εταιρία, η Focus, έδωσε σημαντική «εισφορά» για τα ταμεία των μεγάλων πολιτικών δυνάμεων. Η πρώτη εισφορά απευθείας και η δεύτερη μέσω τρίτου καναλιού. ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ μέχρι σήμερα ποιούν την νήσσαν. Αυτό το θέμα παραμένει στα αζήτητα και αποτελεί η εξέτασή του από τα αρμόδια όργανα του κράτους ως ταμπού. Οι διαδρομές του ύποπτου χρήματος είτε το θέλουν είτε όχι αφήνουν αποτυπώματα και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Εκτός και εάν η συγκάλυψη είναι καθολική και σβηστούν αποτυπώματα και αποδείξεις. Αυτό, εάν ισχύσει, θα είναι-φευ- καταστροφή.
Η οικονομία κατέρρευσε και το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να παραμένει με τις ίδιες νοοτροπίες της επιδερμικότητας και της αρπαχτής. Η έκθεση της Επιτροπής Θεσμών έχει ουσιαστικά αυτοκαταργηθεί από τη διαχείριση που γίνεται. Στην Γενική Εισαγγελία η διαρχία δεν αντέχει και οι τσακωμοί εξουδετερώνουν τις δυνατότητες που έχει ένας θεσμός, ο οποίος λογικά θα έκανε τη διαφορά στην προσπάθεια να τιμωρηθούν οι ένοχοι της καταστροφής.
Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι ποιος έφταιξε περισσότερο, η πολιτική διαχείριση ή η τραπεζική. Γιατί έχουν φταίξει αμφότερες οι πλευρές καθώς, εκτός των άλλων, βάδιζαν μαζί, ήταν κολλητάρια και συναλλάσσονταν. Στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο. Σε κάποια φάση μπλέχτηκαν οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες και επέλεξαν προς τιμή της φιλίας και της συνεργασίας τους να κάνουν και εσωτερικές μετακινήσεις και μεταγραφές. Τούτο προς επιβεβαίωση ότι φταίνε αμφότεροι και πολιτικοί διαχειριστές και τραπεζίτες.
Με βάση τα όσα διαδραματίζονται, το στοίχημα της τιμωρίας θα χαθεί. Ο θόρυβος και η πολιτική αξιοποίηση των ερευνών, προσφέρει τη δυνατότητα να χαθούν στοιχεία και αξιοπιστία. Βασικά συστατικά για να περάσει το όλο εγχείρημα σε ανυποληψία.
Ένα χρόνο μετά την καταστροφή, το σίγουρο είναι πως οι κλέφτες κυκλοφορούν ελεύθεροι. Η σκανδαλολογία, οι πολλές φορές κενού περιεχομένου αποκαλύψεις, συνιστούν εν πολλοίς θεραπαινίδα ενός πολιτικού συστήματος που παραδόθηκε στη διαπλοκή αλλά επιμένει στην υποκρισία.