Ευθύνες και στρουθοκαμηλισμός: Η αποτυχία της αστυνομίας και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε




Του Κώστα Βενιζέλου – www.philenews.com, www.mignatiou.com

Κάθε φορά που σημειώνονται επεισόδια (στην Κύπρο) πριν, κατά ή μετά από ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, αρχίζει ο ίδιος αμανές. Αυτό γίνεται από προχθές Τρίτη για τα όσα απαράδεκτα έγιναν έξω από το ΓΣΠ με τη σύγκρουση ανεγκέφαλων λεγόμενων οπαδών.

Σε αυτή  τη χώρα η αυτοκριτική και η ανάληψη ευθύνης παραμένουν στα αζήτητα. Σε αυτό προστίθεται και η υποκρισία των πολιτικών, που βρήκαν τρόπο να παρελάσουν από τα τηλεοπτικά πάνελ και τις ραδιοφωνικές εκπομπές για να αξιοποιήσουν πολιτικά το γεγονός. Έρχονται και εκλογές.

Ο φανατισμός μετράται με την ηλιθιότητα. Όμως το φαινόμενο τούτο συντηρείται και δυστυχώς μεγαλώνει όταν υπάρχει αποδεδειγμένα πλέον ανικανότητα να αντιμετωπισθεί. Η Αστυνομία εμπίπτει στην κατηγορία εκείνη που επικαλούμαστε συνεχώς την τελευταία περίοδο για «αποτυχία του συστήματος». Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως όταν υπάρχει μια γενικότερη παραδοχή για «αποτυχία του συστήματος», γιατί να υπάρχουν «λαμπρές εξαιρέσεις»; Όμως αυτή είναι μια υπεραπλουστευμένη προσέγγιση και προσφέρει άλλοθι στην ανικανότητα και συγκαλύπτει τη σκοπιμότητα.

Την περασμένη Τρίτη, η Αστυνομία ψήλωσε τα χέρια και παραδόθηκε στις ορέξεις των ανεγκέφαλων χούλιγκαν έξω από το ΓΣΠ. Από όλα όσα συμφωνήθηκαν σε αλλεπάλληλες συσκέψεις που προηγήθηκαν, το βασικότερο ήταν η αποστολή της Αστυνομίας να μη «συναντηθούν» οι οπαδοί. Αυτό θα απέτρεπε και τα επεισόδια. Αυτό δεν έγινε. Και υπήρξαν επεισόδια με σοβαρούς, δυστυχώς, τραυματισμούς. Ένας νέος άνθρωπος έχασε το μάτι του.

Η ικανότητα της Αστυνομίας δεν μετράται με τον αριθμό των συλλήψεων, αλλά με την αποτροπή των επεισοδίων. Η ικανότητα της Αστυνομίας ήταν να τηρήσει τα σημαντικά που συμφωνήθηκαν και όχι να κρύβεται πίσω από τους ανεγκέφαλους για να μη φορτωθεί την αποτυχία της.

Όταν επιστρατεύονται 300 αστυνομικοί και δεν καταφέρνουν να χειραγωγήσουν 100 και 150 χούλιγκαν, είναι δυνατό να προβάλλεται ως επιχείρημα πως ήλθε, για παράδειγμα, ένα λεωφορείο από τη Λεμεσό, παρόλο που δεν ήταν στη συμφωνία; Αυτό ήταν το πρόβλημα; Ή το γεγονός ότι το κεντρικός δρόμος που οδηγεί στη Λευκωσία αποκόπηκε από τους ανεγκέφαλους για πολύ ώρα και η Αστυνομία αυτό που έκανε ήταν χρήση δακρυγόνων (και όποιον πάρουν τα χημικά, χαλάλι).

Η Αστυνομία και ο πολιτικός της προϊστάμενος έχουν ευθύνη, την οποία πρέπει να αναλάβουν. Εκτός κι αν θα ακολουθήσουν την τακτική της στρουθοκαμήλου, που κρύβει το κεφάλι της στη γη. Το πρόβλημα δεν επιλύεται με αυτό τον τρόπο. Ούτε εάν πληρώσουν για τα όσα συνέβησαν υφιστάμενοι.

Μετά από τα επεισόδια και τα τραγικά αποτελέσματά, εκείνο που επιβάλλεται δεν είναι νέες εξαγγελίες μέτρων και επιδερμικές προσεγγίσεις. Αυτά τα έχουμε ξανακούσει και το μόνο που είχαν καταφέρει ήταν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί.  Εάν ως κοινωνία δεν αντιμετωπίσουμε τα βαθύτερα αίτια αυτών των εκφράσεων βίας που προέρχονται από νέους ανθρώπους, τότε οι σκηνές αυτές θα επαναλαμβάνονται συνεχώς.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: