ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Όταν η κατοχική Τουρκία δεν θέλει ούτε «ζωγραφιστή» να βλέπει την Κύπρο: Κάνουν λάθος όσοι επενδύουν, για διαφορετικούς λόγους, στις ευρωτουρκικές σχέσεις
Η συντονίστρια του ΟΗΕ, Ζίγκριντ Κάαχ παίζει περίεργα παιγνίδια: Ο θαλάσσιος διάδρομος της Κύπρου βοήθησε, αλλά δεν αρκεί, ισχυρίστηκε αντί να ευχαριστήσει
Του Πανίκου Παναγιώτου
ΑΝ ΚΑΙ αλληλένδετα συμφέροντα Δύσης-Ρωσίας δεν ευνοούν την οριστική ρήξη για χάρη της Ουκρανίας, δεν παύει να ελλοχεύουν κίνδυνοι για την περιφερειακή σταθερότητα και την παγκόσμια ειρήνη. Και οι πόλεμοι δεν είναι πάντα ενορχηστρωμένοι και στοχευμένοι. Συνθήκες αντιπαράθεσης εύκολα ενδέχεται να οδηγήσουν σε μια ανεξέλικτη κατάσταση, ανατρέποντας τα πάντα και σύροντας χώρες σε απρόβλεπτες περιπέτειες.
Μέσα όμως απ’ όλα αυτά, φαίνεται ότι οι περισσότεροι λησμονούν πως για χρόνια πολλά η Ουκρανία βρίσκεται στην πρώτη ομάδα των διεφθαρμένων κρατών. Απατεώνες ηγέτες στο Κίεβο στήριξε η Δύση και απατεώνες ηγέτες στήριξε η Ρωσία. Επρόκειτο για ακόμη μια συνηθισμένη περίπτωση της διαχρονικής πραγματικότητας στη διεθνή πολιτική και στον συσχετισμό ισχύος. Η επίκληση ζητημάτων ηθικής γίνεται για να ρίχνεται στάχτη στα μάτια του κόσμου. Αυτή λοιπόν είναι η βαθύτερη ουσία του προβλήματος με την Ουκρανία.
Μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους στην καρδιά της Ευρώπης και τα όσα σκληρά βίωσαν οι λαοί της Ρωσίας και της Ουκρανίας επί Σοβιετικής Ένωσης, μετά από αιματηρούς αγώνες για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, η περιοχή βρίσκεται ξανά μπροστά σε προοπτική αστάθειας, φτώχειας και πολέμου επειδή άχρηστοι, διεφθαρμένοι και ξενόφερτοι πολιτικοί έπαιξαν βρώμικα παιχνίδια με οικονομικούς κολοσσούς σε βάρος της εθνικής ασφάλειας της Ουκρανίας, εξυπηρετώντας προσωπικά οφέλη και όχι το συμφέρον της πατρίδας τους.
Η Μόσχα μπορεί να είχε ανέκαθεν τους δικούς της ιστορικούς και στρατηγικούς λόγους να αντιδράσει κατά αυτό τον τρόπο, λειτουργώντας στο τέλος της ημέρας ως εισβολέας και κατακτητής. Αλλά, αν η όλη κατάσταση στο Κίεβο, με τη διεφθαρμένη, υποταγμένη εξουσία και τις ακραίες ενέργειες προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, δεν άνοιγε την πόρτα στους Ρώσους, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να δημιουργούνταν τα σημερινά τελεσμένα γεγονότα στην Κριμαία.
Όταν λοιπόν κυβερνήσεις και κόμματα μετατρέπονται σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και όταν ο εθνικισμός χρησιμοποιεί βία, καταλύει τη δημοκρατική νομιμότητα και επιφέρει συνθήκες ανελευθερίας, τότε επέρχονται εθνικές καταστροφές και εδαφικοί ακρωτηριασμοί. Αυτό γίνεται με τη διαφθορά το 2014 στην Ουκρανία και αυτό έγινε με το διχασμό το 1974 στην Κύπρο.
ΠΗΓΗ: www.philenews.com