Μικρή χώρα, μικρό παιχνίδι: Δεν είμαστε κομπάρσοι ή αποικία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Κάθε φορά που ξεσπάει μια κρίση είτε στην περιοχή μας είτε αλλού, αρχίζει το κουβεντολόι, οι συζητήσεις και οι αναλύσεις. «Θα αναβαθμιστεί η Τουρκία», «θα υποβαθμιστεί η Κύπρος», «θα χάσουμε ή θα κερδίσουμε». Με την περίπτωση της Ουκρανίας, είναι πρόδηλη η δυσκολία για μια ξεκάθαρη τοποθέτηση, όμως, είναι σαφές πως ακόμη και για τις μικρές χώρες, μπορεί να υπάρξει ρόλος.
Ούτε πρωταγωνιστικός, ούτε και κομπάρσου. Όταν ξεφύγουμε από τις συμπεριφορές της αποικίας, θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε με βάση και τα δικά μας συμφέροντα. Στη θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στη γειτονιά μας, γίνεται χαμός σε σχέση με τα όσα διαδραματίζονται και στην Ουκρανία και δεν μπορεί απλά να παρακολουθούμε. Θα πρέπει ήδη να είχαν αναλυθεί τα δεδομένα, ευρύτερα και ειδικότερα που μας αφορούν και να υπάρχουν και οι απαντήσεις.
Για παράδειγμα, πόσο θα επηρεάσουν τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στην Ουκρανία; Ποια σενάρια μπορούν να ενεργοποιηθούν έχοντας ως άξονα το φυσικό αέριο; Το Κυπριακό σε όλα αυτά πού θα ενταχθεί; Πολλοί θα υποστηρίξουν πως κανένα από τα πιο πάνω δεν μπορεί να ισχύσει και μπορεί να έχουν και δίκαιο. Ειδικά αυτά που ακούγονται με το αέριο είναι εξωπραγματικά και λόγω χρόνου (μέχρι να εξορυχθεί δικό μας, θα αλλάξουν τα δεδομένα στην Ουκρανία) και λόγω ποσοτήτων. Όμως, όταν κινητοποιείται η διεθνής κοινότητα, ασφαλώς κρίνεται και ο τρόπος αντίδρασης.
Ο ρόλος μας μπορεί να ενισχυθεί εάν αυτό επιδιώξουμε και εάν παίξουμε καλύτερα το παιχνίδι. Εάν δεν ασκείται μονοδιάστατη πολιτική (όλα τα αβγά σε ένα καλάθι) και επιλεχθεί μια πολυδιάσταση προσέγγιση. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για παράδειγμα, στην οποία ανήκουμε από το 2004 και εντεύθεν, πέραν από τις κοινές προσεγγίσεις, στην εφαρμογή της πολιτικής, τα κράτη-μέλη λαμβάνουν υπόψη και τα εθνικά τους συμφέροντα. Γιατί, άλλωστε, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν τόσο απόλυτη και δεν υιοθέτησε σκληρά μέτρα με τη Ρωσία στην κρίση με την Ουκρανία; Επειδή η Γερμανία και η Βρετανία έχουν δικά τους συμφέροντα, με το φυσικό αέριο και με επενδύσεις. Και η Κύπρος έχει ειδικά συμφέροντα και αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.
Μια χώρα που πριν ένα χρόνο παραδόθηκε στα τροϊκανά πειράματα και αποδέχθηκε να ισοπεδωθεί η οικονομία της, σήμερα θα μπει στο κυνήγι μαγισσών με τραπεζικούς λογαριασμούς; Θα το κάνουν οι Εγγλέζοι ή οι Γερμανοί; Δεν είναι, όμως, αυτό το μείζον. Το ζητούμενο είναι από αυτή την ιστορία να μην έχει απώλειες η χώρα και να μπορέσει να διαδραματίσει ρόλο. Μικρή χώρα, μικρό παιχνίδι, αλλά με καθαρούς στόχους και επιδιώξεις.