ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Δεκαπέντε μέρες το πολιτικό σύστημα της Κύπρου αυτομαστιγώνεται και εμπαίζει τη νοημοσύνη των πολιτών. Παρακολουθούσαμε για μέρες να μαδούν την μαργαρίτα για το εάν θα διατηρηθούν ή θα αντικατασταθούν οι προερχόμενοι από το Δημοκρατικό Κόμμα υπουργοί. Μέσα σε αυτό το πανηγύρι καθώς περί αυτού επρόκειτο, διαπιστώνεται πως αντί οι συζητήσεις να διεξάγονται με πολιτικούς όρους, γίνονταν συναλλαγές.
Η μεγάλη εικόνα είναι, όπως αποδεικνύεται, τα όσα διαδραματίζονται εσωκομματικά και το στοίχημα είναι ο βαθμός επιρροής μεταξύ κομματικών στελεχών. Οι προσωπικές ατζέντες και οι βεντέτες, επικρατούν της πολιτικής. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε καταστήσει συνομιλητή του, σε ό,τι αφορά τον ανασχηματισμό, τον τέως ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος, προς τον οποίο προφανώς θεωρεί πως έχει ακόμη χρωστούμενα επειδή τον υποστήριξε προεκλογικά. Για μέρες, το σκηνικό άλλαζε συνεχώς μέχρι και την κατάληξη που είχε με την αντικατάσταση των τριών υπουργών.
Όλα όσα παρακολουθήσαμε ήταν ακόμη μια παράσταση «του κυπριακού πολιτικού πολιτισμού», όπως θα την χαρακτήριζαν και οι παρωχημένοι εκσυγχρονιστές. Όλα όσα θα παρακολουθήσουμε προσεχώς θα είναι η επιβεβαίωση πως στην χώρα μας, το πολιτικό προσωπικό ανακυκλώνεται. Επαναλαμβάνεται το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες. Φεύγει κάποιος από μια θέση και πέφτουν όλοι σε κατάθλιψη και τρέχουν να τον «αποκαταστήσουν». Από εκτίμηση; Από υποχρέωση; ‘Η για να μείνουν οι καρέκλες στο ίδιο ανακυκλούμενο πολιτικό σύστημα; Μάλλον το τελευταίο ισχύει. Όλα αυτά, όμως, αποτελούν την πεμπτουσία της εμπλοκής σε ένα σύστημα, που αντί να παράγει πολιτική εκκολάπτει καρεκλοκένταυρους.
Το κουβεντολόι για τον ανασχηματισμό συνέπεσε με την συμφωνία για την αποχώρηση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας. Μια συμφωνία στην οποία δοξάζεται η συναλλαγή και το συνάλλαγμα γίνεται έμβασμα σε τράπεζα στο Λονδίνο. Μια συμφωνία για την επίτευξη της οποίας χρειάστηκαν να τσαλακωθούν πολλοί θεσμοί: Σταμάτησε μια διαδικασία δίωξης, έγιναν υπερβάσεις στις αποζημιώσεις ( από τη δική τους τσέπη θα βγουν;), τα λεφτά έφυγαν από την Κύπρο ( το κατάλληλο μήνυμα εμπιστοσύνης στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα από το καταλληλότερο, μέχρι πρόσφατα, πρόσωπο).
Αυτές οι δυο τελευταίες παραστάσεις του πολιτικού συστήματος, επιβεβαιώνουν πως τίποτε δεν αλλάζει και δεν πρόκειται να αλλάξει όσο υπάρχει αυτή η ανεκτικότητα από πλευράς της κοινωνίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ηγεσία του ΔΗΚΟ θα πρέπει να τα έχει με όσους από τους «δικού της» αποδέχονται προτάσεις για υπουργοποίηση. Με αυτό πρέπει να ασχοληθεί. Δηλαδή με το γεγονός ότι μια μεγάλη μερίδα του κόμματος είναι επιρρεπείς σε αυτές τις προτάσεις. Ένα μεγάλο κομμάτι του κόμματος συνδέει την παρουσία του στο ΔΗΚΟ με το πάθος για την καρέκλα και την εξουσία.