Το ξεπούλημα, θέμα φιλοσοφίας: Μετά τη λεηλασία η εκχώρηση




Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΚΑΝΕΙΣ σήμερα δεν διαφωνεί πως υπάρχουν πολλές στρεβλώσεις στους Ημικρατικούς Οργανισμούς (της Κύπρου). Διαπιστώνουν πως οι Οργανισμοί αποτελούσαν και αποτελούν πεδίο εξυπηρέτησης κομματικών επιτελείων και εργαλείο για μεγάλα φαγοπότια. Και γι αυτή την κατάσταση, ευθύνες έχουν πολλοί, δεν είναι όμως οι εργαζόμενοι το μεγάλο βαρίδι αυτών των οργανισμών.

Για τη σημερινή κατάσταση στους Ημικρατικούς ευθύνη έχουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, οι οποίες δια των κομμάτων, τους χρησιμοποίησαν για να αναπτύξουν την πελατειακή τους σχέση. Τους χρησιμοποίησαν για να εδραιώσουν ένα σύστημα διαπλοκής και εξάρτησης. Παρακολουθήσαμε εσχάτως απίστευτες σκηνές από φαγοπότια και λεηλασίες.

Η βαθιά οικονομική κρίση, την οποία βιώνει η κοινωνία, έφερε στην επιφάνεια όλες τις αυτές στρεβλώσεις, που ειρήσθω εν παρόδω, ήταν γνωστές αλλά κυριάρχησε το δόγμα της απόλυτης σιωπής.  Και επί τούτου, η ευθύνη κατανέμεται, σε λιγότερο βεβαίως βαθμό και στην κοινωνία.

Ποια είναι η λύση σήμερα; Από πλευράς της τρόικα και του κυβερνητικού στρατοπέδου επιχειρείται να προβληθεί η απόλυτη θέση πως δεν υπάρχει άλλη οδός πλην της ιδιωτικοποίηση των Οργανισμών αυτών. Είναι δε σαφές πως επιχειρούν να σπείρουν το φόβο στην κοινωνία πως εάν δεν γίνει τούτο θα επέλθει η καταστροφή. «Δεν θα μας δοθεί νέα δόση του δανείου», «δεν θα υπάρχουν λεφτά για να πληρωθούν οι λογαριασμοί» κλπ κλπ. Είναι σαφές πως μετά το σοκ του περασμένου Μαρτίου, οι εκφοβισμοί αποτελούν το όπλο της επιβολής.

Σε αυτή τη λογική, όπως συνάγεται από τη διαχείριση που γίνεται,  δεν υπάρχουν περιθώρια για εξέταση εναλλακτικών προτάσεων. Γιατί εάν δεχόντουσαν να συζητήσουν, δεν θα άφηναν το θέμα στο χρόνο για να ληφθούν οι αποφάσεις στο παρά πέντε. Άλλωστε, αρκούντως αποκαλυπτική ήταν η εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Ντέλια Βελκουλέσκου, η οποία σε συνέντευξή της στο Σίγμα, είπε πως ακόμη και να βρεθούν τα χρήματα, που ζητούνται για την πώληση των Οργανισμών, «υπάρχουν πολλά άλλα ωφελήματα που είναι σημαντικά για την κυπριακή οικονομία». Όπερ σημαίνει ότι το μείζον για αυτούς είναι η πώληση των Οργανισμών αυτών και όχι απλά η εξεύρεση των χρημάτων. Και ακόμη και αυτοί που δεν έχουν σχέση με τα οικονομικά μπορούν να αντιληφθούν πως σε περιόδους οικονομικής κρίσης και κάτω από το βάρος της πίεσης του χρόνου, λόγω του οδικού χάρτη, η πώληση μετατρέπεται σε ξεπούλημα. Κι αυτή είναι η σύντομη οδός, όχι όμως η καλύτερη.

Οι τροϊκανές προθέσεις φάνηκαν από το πρώτο μνημόνιο, το 2012, γι αυτό και περιλήφθηκε και η σχετική πρόνοια. Σήμερα η διαδικασία αυτή διευκολύνεται καθώς οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται με ευκολία καθώς αυτή είναι και η φιλοσοφία της σημερινής διακυβέρνησης.

Δεν είναι θέμα, δηλαδή, μόνο μνημονιακών υποχρεώσεων και μεγάλης τρύπας στα ταμεία, αλλά των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων αυτών που διαχειρίζονται την οικονομία, εκ μέρους της τρόικας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Διαβάζοντας την αρθρογραφία των κομματικοδίαιτων, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η τρόικα ήλθε στην Κύπρο από μόνη της.  Κοντολογίς «είδε φως και ανέβηκε». Και επειδή είμαστε φιλόξενος λαός, τους είπαμε να κάτσουν και να μείνουν.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: