Το ΔΗΚΟ και οι αγωνιούντες: Εάν δεν φύγει θα αρχίσει κουβεντολόι για καρεκλοκένταυρους

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Συμμαχία του ΔΗΣΥ με το ΔΗΚΟ για οικειοθελή παραίτηση αξιωματούχων από πολλαπλές συντάξεις: Κατέθεσαν πρόταση νόμου, οι νομικοί σκόπελοι

Τα 6 ερωτήματα του προέδρου του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλου για την υπόθεση της Μονής Αββακούμ: Ο ρόλος της ακροδεξιάς

Τι παραδέχθηκε ο πρόεδρος της Κύπρου για τους “εταίρους” του; Η Κυβέρνηση και το ΔΗΚΟ συμφώνησαν να προχωρήσουν σε επανεκκίνηση των σχέσεων τους

Του Κώστα Βενιζέλου

Η απόφαση του Εκτελεστικού Γραφείου του ΔΗΚΟ, για αποχώρηση από την κυβέρνηση και ενόψει της συζήτησης του θέματος αύριο στην Κεντρική Επιτροπή, προκαλεί πολιτική κινητικότητα και συζητήσεις. Είτε φύγει είτε όχι από την κυβέρνηση το Δημοκρατικό Κόμμα, αυτό είναι ένα ζήτημα που απασχολεί ασφαλώς το πολιτικό σύστημα, περισσότερο τη συγκυβέρνηση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το εσωκομματικό τοπίο στο ΔΗΚΟ, λιγότερο, όμως την κοινωνία, που έχει άλλες προτεραιότητες σήμερα.

Και η κυρίαρχη προτεραιότητα, είναι αυτή της (εθνικής και οικονομικής) επιβίωσης και της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Πριν αναλυθούν οι τυχόν επιπτώσεις από την αποχώρηση του ΔΗΚΟ αλλά και η αναζήτηση διαφορετικών λόγων που ενδεχομένως να υπάρχουν για τη λήψη της απόφασης αυτής, θα πρέπει να απαντηθεί το εξής ερώτημα: Εάν το ΔΗΚΟ παρά τις διαφωνίες του στο Κυπριακό, τις οποίες χαρακτηρίζει σημαντικές και αντιδρά έντονα, παρέμεινε στην κυβέρνηση, ποια θα ήταν άραγε η αντίδραση όλων αυτών που κατηγορούν σήμερα το κόμμα για τη δρομολογούμενη απόφαση αποχώρησής του; Ότι διαφωνεί αλλά δεν ξεκολλά από τις καρέκλες, επιβεβαιώνοντας ένα στοιχείο συμπεριφοράς που χαρακτηρίζει το ΔΗΚΟ από τις ιδρύσεως του. Κοντολογίς, έχει ως πολιτικό οξυγόνο του την εξουσία και το διαμοιρασμό της. Και εξακολουθεί ακόμη τούτο το χαρακτηριστικό να κυνηγά το κόμμα.

Αυτή τη φορά διαφωνεί και αποχωρεί. Εάν πίσω από αυτή την απόφαση κρύβονται άλλες σκοπιμότητες, κομματικές τακτικές, είναι ασφαλώς ένα ζήτημα που δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο και δεν μπορεί να αποκλειστεί. Όμως οφείλει κάποιος να εξετάσει κατά πόσο η συμφωνία της 11^ης Φεβρουαρίου είναι αρκετή να προκαλέσει ρήξη και να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.

Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι θα προκληθεί πολιτική αστάθεια με την αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την κυβέρνηση. Και γιατί να προκληθεί; Μήπως το πολιτειακό σύστημα μας είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία; Προεδρική δημοκρατία είναι και στη Βουλή, η εμπειρία δείχνει πως υπάρχει συναίνεση. Ακόμη κι όταν λειτουργεί ως «κυβερνώσα Βουλή», όπως κατηγορήθηκε στο παρελθόν.

Το Φεβρουάριο του 2006, ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τότε Πρόεδρος του ΔΗΣΥ αποχώρησε από το Εθνικό Συμβούλιο και πολιτική κρίση δεν προκλήθηκε. Όταν, μάλιστα, αποχωρούσε από ένα όργανο, το οποίο διαχειριζόταν ή συμβούλευε τον Πρόεδρο για το Κυπριακό. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός στήριζε τον τότε Πρόεδρο Βασιλείου στο Κυπριακό, αλλά μερικούς μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές, άλλαξε πλεύση. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης Χριστόφια, τον στήριζε στο Κυπριακό (και τον κατηγορούσε στα οικονομικά), αλλά στη συνέχεια πέρασε στην αντεπίθεση.

Είναι, όλα αυτά- υποστηρίζουν κάποιοι- μέσα στο πολιτικό παιχνίδι. Υπάρχουν πάντα, όμως, οι πρώτοι διδάξαντες…