Παραμένουν οι οδυνηρές προκλήσεις για τις χώρες που δέχθηκαν σχέδια “διάσωσης”




Οι χώρες που δέχθηκαν σχέδια διάσωσης συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν οδυνηρές προκλήσεις, καθώς οι συνέπειες από την δημοσιονομική προσαρμογή αποδείχθηκαν χειρότερες των προβλεπομένων, προκαλώντας μεταξύ άλλων υψηλή ανεργία και βραδεία ανάπτυξη, υποστήριξαν κεντρικές τράπεζες και υπουργοί οικονομικών των πληττόμενων χωρών.

Αυτό αναφέρεται σε ανταπόκριση των Ian Wishart και Rebecca Christie από τις Βρυξέλλες στο BLOOMBERG με τίτλο «Bailed-Out Euro Nations See Painful Economic Challenges Remain».

Αξιωματούχοι και υπουργοί οικονομικών από την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο, απαντώντας σε ερωτήσεις Ευρωβουλευτών που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα, περιέγραψαν τον τρόπο με τον οποίο τα σχέδια διάσωσης έχουν οδηγήσει σε κοινωνική δυσπραγία και σε συνεχιζόμενες οικονομικές δυσκολίες.

Ο Πορτογάλος υπουργός Οικονομικών αναφέρθηκε στην χειρότερη από την αναμενόμενη επίδραση του προγράμματος διάσωσης στην παραγωγή και στην απασχόληση, ενώ σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα της Κύπρου το κυπριακό πρόγραμμα ήταν «απαιτητικό και επώδυνο».

Ο Έλληνας υπουργός, Γιάννης Στουρνάρας, δήλωσε ότι η δημοσιονομική προσαρμογή, μετά από μια τετραετία περικοπών και προσπαθειών για να καταστεί η οικονομία περισσότερο ανταγωνιστική, επιτεύχθηκε με ένα «ιδιαιτέρως υψηλό κοινωνικο-οικονομικό κόστος».

Οι μαρτυρίες των αξιωματούχων πραγματοποιούνται τρεισήμισι χρόνια μετά το πρώτο σχέδιο διάσωσης προς την Ελλάδα, με δάνεια της ΕΕ και του ΔΝΤ. Έκτοτε διατέθηκαν 396 δις ευρώ στις τέσσερις πιο προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης, μέσω της γερμανικής έμπνευσης βοήθειας για χρηματοδότηση με αντάλλαγμα τις μεταρρυθμίσεις, ενώ 100 δις δόθηκαν για την στήριξη των ισπανικών τραπεζών. Εξαιτίας αυτών προκλήθηκε η μεγαλύτερη ύφεση στην ιστορία της Ευρωζώνης, ενώ η ανεργία εκτοξεύτηκε σε πρωτοφανή επίπεδα.

Οι Ευρωβουλευτές ρώτησαν εάν η λεγόμενη Τρόικα, που περιλαμβάνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, το οποίο θέτει τις προϋποθέσεις για την χρηματοδότηση των χωρών και παρακολουθεί την πρόοδό τους, θα έπρεπε να λειτουργήσει περισσότερο υπεύθυνα και εάν θα μπορούσε να αποτρέψει τις πιο οδυνηρές επιπτώσεις της λιτότητας.

Οι υπουργοί οικονομικών και οι κεντρικοί τραπεζίτες μολονότι επεσήμαναν ότι ήταν πρόδηλες οι δυσκολίες που συνόδευαν τα σχέδια διάσωσης στήριξαν τη διαδικασία. Όπως τόνισε η κυπριακή κεντρική τράπεζα σε επιστολή της προς το Ευρωκοινοβούλιο «το πρόγραμμα, μολονότι αυστηρό και οδυνηρό, αποτελεί τη μόν η οδό που οδηγεί στην έξοδο της χώρας από την κρίση».

http://www.bloomberg.com/news/2014-01-15/bailed-out-euro-nations-see-painful-economic-challenges-remain.html

Η ΘΕΣΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Οι οικονομικές, πνευματικές και πολιτικές ελίτ δεν αντιλήφθηκαν σωστά τις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής απελευθέρωσης και ενθάρρυναν μια τεράστια επέκταση του χρέους, με αποτέλεσμα να θυσιαστούν οι φορολογούμενοι για τα συμφέροντα όσων έφταιξαν και να καταστραφούν οικονομίες, να αυξηθεί η ανεργία και να εκτοξευθεί το δημόσιο χρέος, γράφει ο Martin Wolf σε άρθρο γνώμης για τους FINANCIAL TIMES (“Failing Elites Threaten our Future”).

Στην περίπτωση της ΕΕ, η δημιουργία του ευρώ σε συνδυασμό με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική απελευθέρωση (που αποδυνάμωσε την έννοια του πολίτη), αμφισβήτησε τη μοίρα των χρημάτων του ευρωπαϊκού λαού. Οι οικονομικές δυσκολίες για τις οικονομίες που έπληξε η κρίση είναι προφανής: τεράστια ύφεση, εξαιρετικά υψηλή ανεργία, μαζική μετανάστευση και βαρύ χρέος.

Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε και στο οποίο δεν έχει δοθεί έμφαση όμως, έχει να κάνει με την θεσμική αταξία: η ισχύς συγκεντρώνεται πλέον στο εσωτερικό της ευρωζώνης στα κ-μ δανειστές και κυρίως στη Γερμανία και σε μια μη εκλεγμένη δημοκρατικά τριάδα (την Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ). Ο λαός των χωρών της περιφέρειας δεν μπορεί να τους επηρεάσει. Οι πολιτικοί που λογοδοτούν σε αυτούς είναι ανίσχυροι.

Το διαζύγιο μεταξύ λογοδοσίας και ισχύος χτυπά την καρδιά της δημοκρατικής διακυβέρνησης, αναδεικνύοντας τη θεσμική κρίση στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα τη γέννηση ενός άγριου λαϊκισμού, κυρίως του ξενοφοβικού λαϊκισμού της δεξιάς, σε όλη τη Δύση.

http://www.ft.com/cms/s/0/cfc1eb1c-76d8-11e3-807e-00144feabdc0.html?siteedition=uk

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΕ

Οι εξελίξεις στις αραβικές χώρες και η οικονομική κρίση επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, γράφει ο Tony Barber στους FINANCIAL TIMES («Debt Crises and Coups Blunt EU’s Foreign Policy Tools»), καθώς δύο εκ των πρωτοβουλιών εξωτερικής πολιτικής, η Ένωση για τη Μεσόγειο του 2008 και η Ανατολική Εταιρική Σχέση του 2009, πλήττονται άσχημα.

Η Ένωση για τη Μεσόγειο παρέλυσε από την διαφωνία μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών, από τις αντιπαλότητες μεταξύ των Αράβων ηγετών και από τις αμφιβολίες των χωρών της Β. Ευρώπης για τη σημασία της. Η Αραβική Άνοιξη κατέλαβε εξ απήνης την ΕΕ, ενώ η ανατροπή του εκλεγμένου ισλαμιστή Μ. Morsi στην Αίγυπτο, κατέδειξε ότι η μονομερής διασύνδεση μεταξύ (οικονομικής) βοήθειας και δημοκρατίας, αποτελεί απλοϊκή προσέγγιση για μια περιοχή, που έχει παράδοση στις πολιτικές ανατροπές, τις οικονομικές εντάσεις, τις θρησκευτικές διαμάχες και την τρομοκρατία.

Από το 2009 και μετά η κρίση στον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα και το κρατικό χρέος αποδυνάμωσαν την ισχύ της ΕΕ και υποχρέωσαν στη διαχείριση των εσωτερικών προβλημάτων.

Επιπλέον, η διάσπαση του Αραβικού Συνδέσμου εξαιτίας του πολέμου στη Συρία, άφησε την ΕΕ χωρίς αξιόπιστο εταίρο, προκειμένου να διαχειριστεί τις τοπικές εντάσεις. Εξάλλου η προσφορά ένταξης στην ΕΕ, που αποτελεί το πιο πρόσφορο ‘όπλο’ για την Ένωση, δεν είναι δυνατή στους Άραβες εξαιτίας γεωγραφικών λόγων. Τέτοιου είδους σχέση θα μπορούσε να προσφερθεί στις ευρωπαϊκές χώρες της Α. Ευρώπης, θα προκαλούσε ωστόσο την αντίδραση της Ρωσίας, ενώ και στο εσωτερικό της ΕΕ δεν υπάρχει συμφωνία για μία επέκταση προς ανατολάς (εξάλλου κάποιες ανατολικές χώρες δεν έχουν ανάλογο ενδιαφέρον).

Κατά το σχεδιασμό της Εταιρικής Σχέσης με την Α. Ευρώπη, δεν λήφθηκε υπόψη ότι οι χώρες της Α. Ευρώπης είναι υπό τον έλεγχο πολιτικών και επιχειρηματικών ελίτ που βρίσκονται υπό την πολιτισμική επιρροή της Ρωσίας και απολαμβάνουν την οικονομική και εμπορική της στήριξη. Μόνο η Γεωργία και η Μολδαβία υπέγραψαν συμφωνίες σύνδεσης και εμπορικές συμφωνίες με την ΕΕ, τις οποίες η ΕΕ οφείλει να στηρίξει και μετά το πέρας των Χειμερινών  Ολυμπιακών Αγώνων του Sochi, αν δεν επιθυμεί την κατάρρευση της αξιοπιστίας της.

http://www.ft.com/cms/s/0/53281190-7d17-11e3-a579-00144feabdc0.html

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: