ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η λεκτική επίθεση της Χεζμπολάχ εναντίον της Κύπρου με ξεπερνάει: Αυτή ήταν η πληρωμένη απάντηση του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην ερώτηση της Hellas Journal
Διαψεύδει κατηγορηματικά η Λευκωσία: Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα παράσχει ποτέ διευκολύνσεις για επιθετική ενέργεια κατά οποιασδήποτε χώρας, τόνισε ο εκπρόσωπος
Του Κώστα Βενιζέλου
Η σκανδαλολογία, οι θορυβώδεις και σποραδικές… αποκαλύψεις, διατηρούν μια κοινωνία σε ένταση, χωρίς όμως να φθάνει κανείς στο διά ταύτα. Οι κλέφτες θα πάνε φυλακή; Ή θα παρακολουθήσουμε μια παράσταση που σκοπίμως προκαλεί την αίσθηση πως «όλοι φάγανε», οπότε και θα… γλυτώσουν τελικά όλοι.
Η σκανδαλολογία στις πλείστες περιπτώσεις αποδεικνύεται θεραπαινίδα, ενώ πολιτικού συστήματος που παραδόθηκε στη διαπλοκή, αλλά επιμένει με υποκρισία σε «δονκιχωτισμούς». Οι τραπεζίτες, δεν λειτουργούσαν από μόνοι τους και στο πάρτι είχαν προσκαλέσει κόμματα και πολιτικούς, για να διασφαλίσουν τη διάρκεια αλλά και να «νομιμοποιήσουν» το φαγοπότι. Ήθελαν πολιτική κάλυψη και την εξασφάλισαν. Την εξασφάλισαν με ένα πάρε-δώσε που άφηνε «όλους ευχαριστημένους». Και χρήμα και δόξα και ρουσφέτι.
Αυτό που παρακολουθούμε με τις εξάρσεις πολιτικών, είναι μια προσπάθεια να απροσανατολίσουν τον κόσμο απ’ τα πραγματικά του προβλήματα. Δημιουργούν κατασκευασμένους «εχθρούς της κοινωνίας». Τούτο διευκολύνει από τη μια τη λήθη (για τα όσα εγκληματικά διέπραξαν οι προηγούμενοι), αλλά και την επέλαση των νυν σε πιο σκληρά και «αναγκαία» μέτρα.
Η οικονομική και πολιτική ελίτ, που μέχρι και πριν την κατάρρευση της χώρας ήταν συνοδοιπόροι, στέκονται απέναντι για να αλληλοφορτώσουν ευθύνες. Αποτελούν την ίδια όψη, του ιδίου νομίσματος, μιας σάπιας κατάστασης που παρέδωσε τον τόπο στη χρεοκοπία.
Και μετά από όλα αυτά, έχει αρχίσει ένα κυνήγι μαγισσών. Το μεγάλο σκάνδαλο είναι μπροστά μας και αναζητούνται τα παραπούλια. Οι σύγχρονοι Σέρλοκ Χoλμς δεν ψάχνουν σκοπίμως στα δικά τους σκουπίδια αλλά των εχθρών. Όλων τα σκουπίδια, όμως, είναι τα ίδια και δεν χρειάζεται επιστημονική τεκμηρίωση επί τούτου.
Παρακολουθούμε, χωρίς υπομονή και με πρόδηλο εκνευρισμό, τις πολιτικές φιέστες και τα φεστιβάλ της πολιτικής υποκρισίας. Μπορεί να είναι όλα αυτά αποτέλεσμα της ανοχής και της απάθειας που επιδεικνύει η κοινωνία. Ζούμε -φευ- σε μια κοινωνία που δέχεται να την κοροϊδεύουν. Οι αντιμαχόμενες» πλευρές σκανδαλοθηρούν και σκανδαλολογούν. Κοντολογίς, υπάρχει μια διαμάχη, που κατάληξη θα έχει τον ανταγωνισμό για το ποιος θα βγάλει στη φόρα τα… άπλυτα του άλλου. Αυτό μπορεί στο τέλος να είναι ωφέλιμο, αν και θα χρειαστεί να βγάλουν τα μάτια τους. Το ζητούμενο είναι το αποτέλεσμα, που δεν θα πρέπει να είναι τίποτε άλλο, παρά να πάνε οι ένοχοι φυλακή και να επιστρέψουν τα λεφτά.
Σημείωση: Οι πρώην κυβερνώντες όχι μόνο συναίνεσαν να περιληφθεί στο πρώτο Μνημόνιο, το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων (το έβαλαν στο τραπέζι και όφειλαν να ξέρουν τι έπεται), αλλά επιδείνωσαν τη θέση των Ημικρατικών Οργανισμών. Το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς είναι το… φωτεινό τους παράδειγμα. Από την άλλη, οι νυν κυβερνώντες βρήκαν στο πιάτο έτοιμες τις ιδιωτικοποιήσεις και τους είναι ευχάριστο.