Το “κοριτσάκι με τα σπίρτα” ξαναζωντανεύει…




Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Ο αέρας λυσσομανάει. Η βροχή, οι αστραπές και τα μπουμπουνητά δεν έχουν σταματήσει λεπτό. Πριν από κάποια εικοσιτετράωρα, χάθηκε ένα δεκατριάχρονο κοριτσάκι. Κρύο, απλήρωτοι λογαριασμοί και η μοναδική διέξοδος για λίγη ζεστασιά, ένα μαγκάλι που την «έπνιξε». με μια μάνα που σε ένα μήνα «διώκεται από τη χώρα».

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, ξαναζωντανεύει. Το σκηνικό αλλάζει και από τη Δανία, μεταφέρεται, στην παγωμένη Ελλάδα, μόνο που αυτή τη φορά, δεν είναι ένα παραμύθι, για να «ξυπνήσουν» οι μεγάλοι και να αποκοιμηθούν τα παιδιά. Είναι η δικιά μας πραγματικότητα, με τους αμέτρητους πια άστεγους.

Κάποιοι, στολίζουνε τα σπίτια τους, άλλοι περπατάνε στους δρόμους, χαρούμενοι και ζεστά ντυμένοι, κάνοντας τις χριστουγεννιάτικες τους αγορές ( γιατί υπάρχει και αυτή η μερίδα), κάποιοι άλλοι κουκουλώνονται πίσω από μια κουβέρτα, κοιτώντας τη μαγευτική φωτιά από το τζάκι. Μόνο που υπάρχουν  και κάποια άλλα πλάσματα, που προσπαθούν να ανάψουν σπίρτα για να ζεσταθούν στους κρύους δρόμους.

Για απόψε θα βρεθεί κάποια λύση, κάποιο κτίριο για αστέγους, θα τους φιλοξενήσει για μα βραδιά, κάποιος θα βρεθεί. Στη χειρότερη κάποια καφετέρια ή ένα υπόστεγο θα βρεθεί για να τους σκεπάσει. Αύριο; Μεθαύριο; Τι θα γίνει; Που θα πάνε; Που θα φάνε; Που θα κοιμηθούν; Πως θα ζεσταθούν;

Για μένα το χειρότερο, δεν είναι ότι κάποια «τράπεζα» ή κάποιος σπιτονοικοκύρης τους πέταξε έξω από το σπίτι τους. Είναι ότι ένας άνθρωπος, δεν τους άνοιξε την πόρτα τους. Οικονομικά στραπάτσα, όλοι αντιμετωπίσουμε και αν δεν τα χουμε συναντήσει, κοντά είναι θα τα βρούμε. Μα οι άνθρωποι; Που πήγαν οι άνθρωποι; Που χάθηκαν; Δεν υπάρχει κανείς; Δεν ακούει κανείς; Ένας φίλος, ένας συγγενής, ένας άγνωστος, γνωστός;

Προσπάθησα, να βάλω τον εαυτό μου στη θέση τους. Σκέφτηκα πως θα τα παρατούσα, θα βαρούσα το καμπανάκι και θα παρέδιδα τα όπλα. Όχι τόσο από τις δυσμενείς συνθήκες, αλλά από τη μοναξιά. Να βρίσκεσαι σε τόσο κόσμο και απλά να κάνει φασαρία.

Μια όμορφη ψυχή, που βρίσκεται πάντα δίπλα μου και με καθοδηγηθεί.. Μου είπε θα τα κατάφερνες.. Ο άνθρωπος κρύβει τεράστια δύναμη, όταν καλείται να επιβιώσει, αντέχει η ψυχή του ανθρώπου.

Υστερόγραφο: Δεν έχει σημασία, αν θα στολίσουμε τα σπίτια μας, αλλά τη ψυχή μας, με φωτεινούς ανθρώπους…. ” Στολίδια” ανεκτίμητης αξίας…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: