Ο ρυθμός ανάπτυξης στην Ευρωζώνη δεν επαρκεί για τη μείωση της ανεργίας και την αξιοπιστία της
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
“Αυτή τη στιγμή το 7% του πληθυσμού μας είναι μετανάστες”, αποκαλύπτει ο Πρόεδρος της Κύπρου: Ο Νίκος Χριστοδουλίδης λέει ότι το νησί βρίσκεται στα όρια του, καλεί σε βοήθεια
Times: Η Ελλάδα στάθηκε ξανά στα πόδια της μετά τη μεγαλύτερη παγκόσμια ύφεση * Η ελληνική οικονομία ανάμεσα στις ταχύτερα αναπτυσσόμενες της ΕΕ
Σύμφωνα με τους Ευρωπαίους ηγέτες η σταθεροποίηση της οικονομικής δραστηριότητας και του κόστους δανεισμού αποτελεί ένδειξη του τέλους της κρίσης χρέους, γράφει ο πρώην τραπεζίτης Satyajit Das σε άρθρο γνώμης για την INDEPENDENT («Europe’s Debt Disease is in Remission-it’s not cured»).
Η λιτότητα πάντως απέτυχε να καταστήσει ελέγξιμα τα δημόσια οικονομικά και το χρέος. Οι αυξημένοι φόροι και οι περικοπές των κυβερνητικών δαπανών επέφεραν συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας, μειώνοντας τα κυβερνητικά έσοδα, καθώς η ανεργία αυξάνει και ενώ τα ελλείμματα του προϋπολογισμού είναι μικρότερα, εξακολουθούν να επιμένουν και τα επίπεδα του χρέους εξακολουθούν να αυξάνονται.
Το ΑΕΠ της ευρωζώνης είναι 3% χαμηλότερο από τα επίπεδα του 2007/2008 με τις μεμονωμένες οικονομίες να τα πηγαίνουν χειρότερα (η ελληνική συρρικνώθηκε κατά 23%). Η ανεργία στην ευρωζώνη βρίσκεται στο 12% (στην Ελλάδα στο 28%), με αυξημένη την ανεργία μεταξύ των νέων.
Η ευρωζώνη χρησιμοποίησε τα μεγαλύτερα πλεονάσματα ώστε να μειώσει την ανάγκη για εσωτερική αναπροσαρμογή. Η μείωση των μισθών στην Ελλάδα και η βελτίωση των ισπανικών και ιταλικών εξαγωγών χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα βελτίωσης των ανισορροπιών και ενισχυμένης ανταγωνιστικότητας των χωρών της περιφέρειας. Η βελτίωση όμως εξαρτάται από την αξία του ευρώ. Δεν μπορούν όλες οι χώρες να επιτύχουν αύξηση των καθαρών εξαγωγών τους.
Το ΔΝΤ κατέληξε ότι οι εσωτερικές αναπροσαρμογές της ευρωζώνης έχουν κυκλικό χαρακτήρα: οφείλονται στη μειωμένη ανάπτυξη και το ανίσχυρο νόμισμα και όχι στις βιώσιμες δομικές αλλαγές πολιτικής.
Οι προσαρμογές του εσωτερικού κόστους σημειώνουν καθυστερήσεις, εξαιτίας εν μέρει της απροθυμίας χωρών όπως η Γερμανία να αλλάξουν το εξαγωγικό μοντέλο που χρησιμοποιούν. Η μειωμένη εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο έχει σταθεροποιήσει το κόστος δανεισμού. Η ενθάρρυνση των τραπεζών να αγοράσουν κυβερνητικό χρέος ωστόσο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα του ύψους του χρέους και εκθέτει τις τράπεζες σε κυβερνητικά ομόλογα, γεγονός που μπορεί να αποβεί προβληματικό σε περίπτωση αναδιαρθρώσεων (αποδυναμώνεται το τραπεζικό σύστημα).
Η σταθεροποίηση οδηγεί τις κυβερνήσεις να μην επιθυμούν τη συνέχιση των προγραμμάτων λιτότητας, ενόψει της αδύναμης οικονομικής δραστηριότητας και του υψηλού επιπέδου ανεργίας. Πολλές χώρες κατόρθωσαν να εξαιρεθούν από τους στόχους μείωσης του ελλείμματος και του χρέους με αιτιολογία τις ειδικές περιστάσεις. Ο Das εκτιμά ότι η βελτίωση των οικονομικών θα είναι αργή και ότι η ανάπτυξη δεν θα επαρκεί ώστε να μειωθεί η ανεργία και να βελτιωθεί η αξιοπιστία των τραπεζών, των εταιριών και των ιδιωτών, ενώ είναι αυξημένη η πιθανότητα υποτροπής.