Κυπριακό, σχολές σκέψεις και αυτοχειρία: Έχοντας απωθημένα για μια δεκαετία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Διοικητική έρευνα στην Κύπρο για την πυρκαγιά στο Κρατικό Δάσος Λεμεσού

Στους 63 ανέρχονται οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές στην Κύπρο: Τρεις Τουρκοκύπριοι και δύο ανεξάρτητοι – Μόνο το 29% είναι γυναίκες

Λετυμπιώτης: «Bήμα προς τα εμπρός» η διασύνδεση των ευρωτουρκικών με Κυπριακό στα Συμπεράσματα της πρόσφατης Συνόδου Ε.Ε.

Του Κώστα Βενιζέλου

Ο κύκλος έχει κλείσει. Ο Γλαύκος Κληρίδη, πριν ακριβώς μια εβδομάδα, κηδεύτηκε με τις πρέπουσες τιμές και η επόμενη ημέρα προσγειώνει όλους στις πραγματικότητες της καθημερινότητας. Από τα τηλεοπτικά πάνελ και τα ραδιοφωνικά, παρέλασαν πολλοί, που συντήρησαν μια υπερβολή, που αφορούσε μόνο τους ίδιους.

Κάποιοι, ξεχασμένοι, βρήκαν την ευκαιρία να βγουν από την ναφθαλίνη και να αξιοποιήσουν την «ευκαιρία». Να αυτοπροβληθούν, αλλά και για να περάσουν «μηνύματα». Θυμήθηκαν ιστορίες της Κοπεγχάγης, της Χάγης, του Μπούργκερνστοκ, μνημόνευσαν τον Ανάν, τον Ντε Σότο, έβαλαν λόγια στον αποβιώσαντα πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, του χρέωσαν προθέσεις και διαθέσεις που δεν επιβεβαιώνονται.

Βρήκαν ευκαιρία να επανέλθουν στο προσκήνιο, οι ίδιοι προσωπικά, και να εξωτερικεύσουν τα απωθημένα τους. Αποδίδοντας, υποτίθεται, τιμές στον πρώην Πρόεδρο. Κρατά, άλλωστε, μια δεκαετία αυτό το απωθημένο, που δεν κατάφεραν να… πείσουν τότε και επανήλθαν «για να πουν προφανώς τον πόνο τους». 

Τα θέματα αυτά έχουν κλείσει, καθώς εκείνο που μετρά πάντα στη δημοκρατία είναι η έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας. Κάποιοι, όμως, όχι μόνο θέλουν να τα συντηρούν συνδέοντας τα με το δικό τους πολιτικό λόγο, αλλά να ζητούν και επαναφορά. Αυτό, ίσως, να εξηγεί και το δογματισμό που επέδειξαν και στήριξαν ένα αντιδημοκρατικό σχέδιο.

Μνημόνευσαν όλοι αυτοί την πολιτική του ρεαλισμού. Δεν εξήγησαν ποτέ, όμως, γιατί με αυτή την πολιτική ως σημαία δεν κατήλθε και κέρδισε κανείς εκλογές. Όλοι προσέφευγαν στην άλλη σχολή του Κυπριακού, τη λεγόμενη σκληρή. Αυτό, η επίκληση δηλαδή, της λεγόμενης ρεαλιστικής σχολής, γίνεται μόνο όταν χρονικά απέχουμε από εκλογές ή  από  πολιτικά περιθωριακούς, που ούτως ή άλλως εκφράζουν μια μικρή παρέα.

Το Κυπριακό, σήμερα, με βάση και τα νέα δεδομένα, δεν μπορεί να εκφράζεται από σχολές σκέψης, των οποίων οι διαφορές παραπέμπουν σε ξεπερασμένες αντιλήψεις και όρους. Το Κυπριακό έχει αλλάξει, γι αυτό και δεν είναι δυνατό να διεξάγεται στο εσωτερικό μια συζήτηση με χαρακτηριστικά του παρελθόντος. Είναι δυνατό, μια χώρα μέλος της Ε.Ε., η οποία διεκδικεί θέση στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής, να συζητά λύση με ανάπηρες ρυθμίσεις; Αυτό συνιστά αυτοχειρία.

Σημείωση: Τα όσα ειπώθηκαν, γενικά και από τους πλείστους, τις τελευταίες ημέρες και αφορούσαν πολιτικές συμπεριφορές, επίδειξη ανοχής, πολιτικό ορθολογισμό είτε θα έχουν συνέχεια είτε θα αναφωνήσουμε και πάλιν  πως «αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί». Κοντολογίς, κουβέντες του αέρα…Είναι, όμως, σαφές πως η ανακωχή διήρκησε όσο και το τετραήμερο δημόσιο πένθος. Τα υπόλοιπα επί σκηνής για επανάληψη (πολιτικής) σαπουνόπερας.